Аляксандр Скшынецкі: «Перад «Крумкачамі» пачаў рамантаваць кватэры, скончыў, калі выйшлі ў Д1»

Беларускі абаронца Аляксандр Скшынецкі распавёў пра выступ за «Крумкачы».

– [У «Іслачы» ў 2013-м] заробкаў тады вялікіх не было – долараў 400. Разумеў, што будзе цяжка. І тут адзін знаёмы, які займаўся рамонтам кватэр, прапанаваў дапамагаць яму. Пагадзіўся і пачаў паціху з футболам заканчваць.

– «Крумкачы»?

– Тэлефануе Аляксей Мазанік і кажа, што ёсць такая каманда (назву адразу нават не запомніў). Памятаю толькі, што сказаў: маўляў, грошай няма, але ўсё будзе пасля футбола, пагуляеш у сваё задавальненне, адпачнеш. Увогуле, вырашыў, што для падтрымання формы ў хатніх матчах чаму б не пагуляць, тым больш ніякіх абавязкаў не было. Хоць ужо пазней зразумеў, што ў Дзяніса Шунто быў пэўны план. Таму што потым у каманды і прэміяльныя сталі з'яўляцца. А мне і добра было. Раблю рамонты, тут прэміяльныя, жыву ў Мінску – іншымі словамі, і ў футбол гуляю, і грошы нармальныя зарабляю. Калі ў першай лізе гулялі, я таксама працаваў.

Быў час, што ў «Крумкачах» наогул не плацілі, але на гэта ўвагі не звяртаў.

– У «Арсенале» можна жыць толькі за кошт футбола?

– Складана адказваць за іншых. Я, напрыклад, жыву толькі футболам. З рамонтам кватэр скончыў, калі вярнуўся ў вышэйшую лігу, зразумеў, што сумяшчаць не атрымаецца. Гэта яшчэ ў першай лізе ў «Крумкачах» днём хтосьці працаваў, хтосьці вучыўся, таму трэніроўкі былі ўвечары. Але калі выйшлі ў «вышку», Дулуб выразна сказаў: «Хлопцы, трэба нешта выбіраць». У выніку зрабіў выбар на карысць футбола.

– Пры камандзе ёсць групы ліцэнзавання. Не прываблівае праца з дзецьмі?

– Гэта з той жа серыі – пакуль не паспрабуеш, не даведаешся. Калісьці я гэтым займаўся. Сябар вырашыў адкрыць дзіцячую школу, даў абʼяву, набраў хлопцаў. Гэта быў 2016 год. Прапанаваў мне патрэніраваць. У выніку займаліся спачатку ў адной зале, потым школа пачала разрастацца. Цяпер хлопцы трэніруюцца на некалькіх палях. Мой сын у гэтай школе таксама пачынаў займацца. Але цяпер прайшоў адбор у «Дынама» Мінск і перайшоў туды. А наогул, каб працаваць дзіцячым трэнерам, трэба быць у першую чаргу педагогам. Не ўсякі справіцца, калі перад табой 15-16 хлопцаў, і да кожнага патрэбен індывідуальны падыход. Усё ж цяжка гэта, – сказаў Скшынецкі.