Грыгас пра сыход з жаночай зборнай Беларусі: «Не знайшоў агульнай мовы з Рыжанковым. Ён сказаў, што я дрэнна адклікаюся пра краіну. А я ўбачыў, як хапаюць чалавека, і сказаў, што так нельга»

Экс-трэнер жаночай зборнай Беларусі Рымантас Грыгас у інтэрв'ю «Зеркалу» распавёў пра тое, чаму сышоў з каманды пасля чэмпіянату свету-2014, на якім беларускі сталі 10-мі, а таксама аб рознагалоссях з кіраўніком БФБ Максімам Рыжанковым.

– З якімі пачуццямі ўспамінаеце працу ў Беларусі?

– Гэта быў добры час. Я ўбачыў у зборнай шмат асоб. Беларускі працавалі з поўнай самааддачай: і на трэніроўках, і ў гульнях. Вашых баскетбалістак заўсёды адрозніваў характар. На маральна-валявых яны маглі выцягнуць, здавалася б, прайграны матч. Ніколі не здаваліся, аддаючы ўсе сілы. Любому трэнеру прыемна працаваць з такімі ігракамі. Мяркую, гэта адна з асноўных прычын шматгадовых поспехаў зборнай. Пры мне таксама ўдалося паказаць нядрэнны вынік. Хаця сутыкнуўся з праблемай на пазіцыі першага нумара, а натуралізаваных гульцоў не выкарыстоўвалі.

– Чаму вы нечакана сышлі пасля чэмпіянату свету?

– Хацеў зрабіць гэта яшчэ да турніру. Не знайшоў агульнай мовы з новым кіраўніцтвам федэрацыі (у 2014 годзе Максім Рыжанкоў змяніў Віктара Камянкова – Tribuna.com). Мне сказалі, напрыклад, што зборная не можа ўзяць на чэмпіянат міру скаўта. Да гэтага вывучэннем сапернікаў займалася Вікторыя Гарэльчык і выдатна спраўлялася са сваімі абавязкамі. Але ў федэрацыі не разумелі, што такое скаўтынг (як потым сцвярджала сама Гарэльчык, ёй сказалі ляцець на ЧС за дзень да турніру, але адмаўляліся плаціць за працу – Tribuna.com). Былі праблемы і з грашыма – заробак не плацілі своечасова. Карацей, пайшоў да Рыжэнава і заявіў, што не паеду на чэмпіянат свету. Каманда падрыхтавана, асістэнт можа справіцца. Але ўсё ж такі мяне ўгаварылі з'ездзіць на турнір. Хаця цвёрда разумеў, што трэба развітвацца. Не атрымлівалася знайсці агульную мову. Плюс перад чэмпіянатам меў месца яшчэ адзін эпізод.

– Раскажыце.

– Рыжанкоў сказаў мне, што я дрэнна адклікаюся аб краіне. Публічна ніколі гэтага не рабіў, калі быў у Беларусі. Ды і пры Камянкове мяне ўсё задавальняла. Усе працавалі на вынік. І сам Мінск падабаўся. А сітуацыя была наступная: на вакзале ўбачыў, як хапаюць чалавека на вуліцы. Не памятаю, што былі за акалічнасці. Проста пад'ехала машына і чалавека цвёрда забралі. Я вымавіў услых, што так рабіць нельга. Відаць, потым далажылі Рыжанкову.

– Здагадваецеся, хто?

– Паняцця не маю. Мяне гэта ўжо мала клапоціць. Скажу толькі: калі б усе людзі былі прыстойныя, то і вайны б зараз не было, – сказаў Грыгас.