Все новости

Экс-гулец Латвіі U-21 Унукаў: «Здаецца, што класна гуляеш, а потым трапляеш на беларусаў. Яны нас адвазілі»

25 снежня, 15:22

Былы футбаліст моладзевай зборнай Латвіі Пётр Унукаў узгадаў пра матч з беларускімі аднагодкамі ў 2002 годзе. Сустрэча завяршылася з лікам 0:3. Для Унукава гэта была адзіная гульня за каманду Латвіі.

Цяпер экс-футбаліст працуе сцэнарыстам у Расіі;

– Трансфермаркт кажа, што вы гулялі за маладзёжку Латвіі супраць Беларусі. У варотах у іх стаяў Жаўноў, а ў полі бегаў Калачоў.

– Да гэтага ў чэмпіянаце я згуляў супраць лідара першай лігі «РКБ Арма». Правёў класны матч, забіў пераможны. Відаць, трэнеры зборнай заўважылі і паклікалі. Але я страшэнна хваляваўся, дрэнна спаў. І беларусы нас проста адвазілі.

Такія матчы давалі кантакт з рэальнасцю і разуменне месца ў свеце футбола. Калі табе 14, здаецца, што ты класна гуляеш. Калі 16 – таксама класна. Тым больш гуляеш супраць сваіх. А потым расцеш – і трапляеш на беларусаў. Супраць іх у нас не было ні шанцу. Мы прайгралі 0:3, а маглі прайграць 0:6 ці 0:8. Калі ты бачыш, што яны хутчэй, магутней, сыграней, індывідуальна больш крутыя, разумееш, што ў цябе няма будучыні.

Адбівалася і тое, што ў зборнай да гэтага мы ні разу не сустракаліся. Правялі некалькі трэніровак і выйшлі на поле. Каманду не збіралі з-за адсутнасці грошай. Таму былі благія вынікі. Напрыклад, за U-18 мы прайгралі Славакіі – 1:6. Я прывёз пенальці ў нашу браму. Потым прайгралі Уэльсу – 0:2.

За U-16 прайгралі Швецыі–- 1:4. За іх гуляў Чэльстрэм, ён таксама 1982 гады. Далей згулялі ўнічыю з Беларуссю. За гэта далечы прэмію, і я купіў сабе красоўкі. Першыя ў жыцці!

Я ўвогуле ўпершыню апрануў красоўкі ў зборнай. Да гэтага хадзіў у туфлях на ліпучках, а дзяцінства выглядала так: трэніроўкі на пясочным полі з камянямі і буцы з гумовымі шыпамі, якія сціраліся. З тых часоў у мяне дзіцячая красовачная траўма. Напрыклад, калі я атрымаў іх у зборнай, зваротна вырашыў не вяртаць. Разам з брамнікам з Даўгаўпілса абмеркавалі: «Давай вернем торбы без красовак, раптам не заўважаць?» Вядома, заўважылі, – сказаў Унукаў.