Кандрацьеў пра зборную Беларусі: «Шарснёў сказаў: «Адразу хацеў цябе прыбраць. Плаціць не будзем, аб'яўляй пра адстаўку». Я ўстаў і сышоў»
Былы галоўны трэнер зборнай Беларусі Георгій Кандрацьеў расказаў пра тое, як яго знялі з пасады.
– Вы выйграваеце ў Косава. Вы ж нават і не падазравалі, і не думалі, што вас плануюць здымаць.
– Ну, пра што ты кажаш, канешне. Праз дзень ці праз два нас збіраюць Шарснёў, мяне, памочнікаў маіх, Ясінскага, пра зборы пагаварыць. Ну, дашлі, сядзім, усё ў федэрацыі кіраўнікі. Ну што, вунь, давайце пачнем з моладзі. Давайце Ясінскага заслухаем. Ясінскага заслухалі, там, ну, прылятала там Сержыку прыстойна. Я нават пачаў яго бараніць там. Думаў, зараз мяне пачнуць пытаць. Мяне нічога не пытаюцца. Сядзеў-сядзеў Шарстнёў: «Добра, што будзем далей рабіць? Як паехаць туды наступным разам і не ганьбіцца?» Усе маўчаць. Два месяцы – ну што ты зробіш за гэты час? – «Што, прапановаў няма? Можа, над вамі паставіць якога-небудзь куратара, каб ён за двума зборнымі сачыў? Радушка кажа: «А што ён будзе рабіць? Хадзіць сачыць за намі ці што? Дубліраваць нашу працу?». Ён [Шарстнёў] так паварочваецца да Васілевіча: «Я ж табе казаў, што яны не пагодзяцца. Так, даю вам два дні на прапановы, як развіваць далей будзем футбол». Ну, усё разышліся.
Яшчэ адзін факт, што яны не збіраліся мяне прыбіраць. Мы звычайна ўлетку прасілі два тыдні адпачыць. Тэлефануюць хлопцы Васілевічу: «А можна мы ад'едзем на два тыдні?» – «Так, вы едзьце. А Пятровічу чацвёртага трэба быць на трэнерскай радзе». Ну добра, я білет бяру на чацвёртае – увечар паеду ў Варшаву, да дачкі заеду, потым палячу ў Балгарыю.
Дзень выканкаму. Заходзім. Вось ён [Шарснёў] сядзіць. Я [побач] саджуся. У мяне ў руках паперка з прапановамі. Ён у мяне раз - вырваў: «О, Пятровіч прапановы прынёс. Малайчына». Сядзіць маўчыць. Ну і мы маўчым. – «Чаго вы такія сумныя?» – "Ды нармальна ўсё".
Сядзеў-сядзеў, маўчаў. – «Ну што, Пятровіч, прыйшоў час раставацца». Я ледзь з крэсла не зваліўся. Кажу: «А чаму?м – «Ну, разумееш, я калі прыйшоў, хацеў цябе адразу прыбраць, але непрыгожа неяк адразу. Зараз і прэса ў цябе дрэнная, і тое дрэнна, і тое». Я кажу: «Ну пачакайце, у мяне была галоўная задача, мне сказалі, – зрабіць каманду маладую. Каманда добрая?» – «Так». – «Маладая?» – «Так». Я не гавару яму, што два дні ўсё добра было. Кажу: «Добра. Вы бачылі мой кантракт?» – «Так, уважліва чытаў». – «Што там запісана?» – «Там запісана, што мы павінны цябе выплаціць за тры месяцы, калі разрываем кантракт». – «Цалкам дакладна». – «Ну дык вось, мы табе нічога плаціць не будзем. Ну каб было прыгожа, а не так, што мы цябе прыбралі, ідзі на выканкам і абвясці пра сваю адстаўку, адстаўку сваіх памочнікаў». Я кажу: «Прабачце. Я гэтага рабіць не буду». Устаў і сышоў. Вось уся праўдзівая гісторыя, як было.
Ён [Шарснёў] прыходзіць на выканкам і кажа: «У грубай форме адмовіўся ад справаздачы». Якой справаздачы? І пайшло далей. Васілевіч мне паперку дасылае, ### [блін]: «Вы ў грубай форме парушылі ўмовы кантракту». Што я парушыў? Гэта вы ў грубай форме парушылі. І тут жа прэса пачала: ой, і ваніт, і такі, і сякі. Ну я ж не запісваў гэтыя ўмовы, вы ж [АБФФ] самі запісалі. Ну хочаце расстацца – давайце расстанемся, паціснем адзін аднаму рукі і разыдземся. Выканайце свой кантракт да канца. Я вам абяцаў маладую добрую каманду – я яе зрабіў. Вы свае кантрактныя абавязацельствы не выконваеце, – сказаў Кандрацьеў.
