Вайлупаў пра майстар-клас у Мінску: «Да апошняга былі сумненні: раптам ніхто не прыйдзе?»

– Занятасць у зборнай была сур'ёзная. У вольную хвіліну хацелася пагутарыць з тымі, каго даўно не бачыў. Але для сябе вырашыў: абавязкова правяду майстар-клас для моладзі. Выдатна, што сустрэў поўнае разуменне са боку федэрацыі. Гэтае мерапрыемства выклікала буру станоўчых эмоцый.

– Хваляваліся?

– Не без гэтага. Бо да апошняга моманту былі сумневы: а раптам ніхто не прыйдзе? Аднак, з'явіўшыся ў зале, убачыў амаль поўныя трыбуны, задаволеныя твары і ўсмешкі – адразу палягчэла. У сярэдзіне трэніроўкі і ў хлопцаў загарэліся вочы, сталі апладзіраваць і падтрымліваць тых, хто асабліва вызначыўся.

– Вам зараз прамая дарога ў трэнеры. Тым больш у кар'еры ўжо быў падобны досвед, калі правялі некалькі матчаў на лаўцы жаночага «Бярэсця».

– Я заўсёды за ўсякі «рух». Любы досвед вельмі патрэбны ў плане развіцця і роста. Тады, у жаночым калектыве, было адно, зараз іншае. Разумеў: вельмі важна навучыць рабят некаторым штучкам, якія дапамогуць ім павысіць майстэрства. Немалаважны фактар і тое, што многія бачылі мяне толькі па тэлевізары, а зараз маглі спакойна падысці, задаць пытанні, пагутарыць. І, нарэшце, убачыць: я такі ж чалавек, як усе. Зусім не недасягальны. Да зносін заўсёды гатовы.

– Як зрабіць, каб юнак правільна развіваўся і дадаваў у майстэрстве?

– Галоўнае – матывацыя. Кожны павінен паставіць сабе мэту і паступова ісці да яе. Пакарыў адну вяршыню – вызначай іншую. І так паступова прыбаўляць, расці, развівацца. Дзіцячыя трэнеры ў нас цудоўныя. Упэўнены, праз два-тры гады ўбачым вынік, бо рабят перспектыўных нямала. І радуе, што на занятак прыйшлі настаўнікі, якія працуюць у ДЮСШ, БДУФК, нацыянальнай зборнай. Значыць, ім гэта цікава, і напэўна яны запазычылі нешта новае. Дзеля гэтага ўсё і задумвалася, – сказаў Вайлупаў.