Стась пасля 1:4 ад «Лакаматыва»: «Нейкі лёс у «Гомеля». Мабыць, камусьці трэба ў царкву схадзіць»

– Добра першы перыяд правялі, перакідалі суперніка ў два разы, але шайба не ішла, вядома. Трэба забіваць у патрэбны момант, але вось нейкі лёс у нас, не ведаю… Можа, камусьці трэба ў царкву схадзіць. Такога не можа быць, калі кідаюць у пустыя вароты, там шайба ляціць у перакладзіну і ёй ужо, здавалася б, няма куды дзявацца, але… Затым пазіцыйная памылка, згулялі няправільна, пайшлі індывідуальныя памылкі, прапусцілі дурныя галы і брамнік не выратаваў. Шчыра кажучы, у другім і трэцім перыядзе прайгралі ў руху, кожны цягнуў коўдру на сябе, кожны хацеў паправіць сітуацыю, але такога ніколі не атрымаецца, бо трэба гуляць разам усе 60 хвілін. Тут спачатку адзін пабег і паспрабаваў нешта выправіць, потым другі схапіў, але так нічога не выйдзе.

– Гэты матч для «Гомеля» не меў значэння для месца ў турнірнай табліцы. Можа быць, гэта неяк падсвядома адбілася на гульні каманды?

– Не, я так не думаю. Хатні матч, прыйшлі нашы балельшчыкі, усе хацелі перамагчы і даставіць ім задавальненне, але атрымалася так. Для нас гэта ежа для разважанняў: паглядзім, што трэба падцягнуць, што падпрацаваць, хто гатовы гуляць, а хто не гатовы, будзе ратацыя. Хто будзе дакладна выконваць усе ўстаноўкі і працаваць на каманду, а не на сябе – тыя людзі і будуць гуляць, не буду глядзець на прозвішчы.

– Адсутнічалі на трэнерскім мастку Яўген Кавыршын і Павел Волчак, якая прычына?

– Прыхварэлі трохі.

– У складзе ўжо не ў першы матч не было Мікіціча, Сушко, Жукоўскага. Проста ратацыя ці ж ёсць іншыя прычыны?

– Сушко прыхварэў, у Мікіціча была мікратраўма, але ён ужо ў страю, Жукоўскі яшчэ набірае форму. Ратацыя будзе, плюс ёсць яшчэ той жа Анісімаў, – сказаў Стась.