– Ваш Instagram выглядае вельмі гламурна. Кахаючы муж, які дорыць машыну, вы заўсёды разам, дэманструеце атрыбуты прыгожага жыцця. Ці не баіцеся вы гэта паказваць у інстаграме?

– Калі б я баялася, я б не паказвала. Усё сапраўды так і ёсць. Заўсёды імкнулася да такога жыцця. Тое, як я зараз жыву, дае мне энергію. Я адчуваю, што раблю ўсё правільна, і гэта моцна дапамагае мне і ў спорце, і ў іншых маіх пачынаннях.

Калі мы прыехалі ў Польшчу, я была ў дэпрэсіі і не выходзіла нікуды, ні з кім не размаўляла. Усе сферы пачалі прасядаць, таму што я замкнулася ў сабе.

А потым з часам, калі я выбралася з гэтага свайго кокана, выйшла ў людзі, пачала жыць нармальна. Паступова жыццё пачало станавіцца лепшым.

Мы з мужам самі не заўважылі, як выйшлі на нейкі новы ўзровень, як выраслі даходы, як змянілася нашае жыццё. Бывала, сядзем удваіх: «А сапраўды, пару гадоў таму мы і падумаць не маглі, што зможам рабіць тое, што які робіцца цяпер». Класна, што мы змаглі столькі ўсяго прайсці.

– Гэта вельмі ўдалы і не вельмі распаўсюджаны прыклад эміграцыі, прайшло ж усяго два гады.

– Два гады – гэта вельмі шмат! Для мяне гэта цэлая вечнасць. Ды за год можна змяніць сваё жыццё да непазнавальнасці, за паўгода можна. Проста я спрынтар. Адзінае, вельмі страшна, што ўсё вернецца назад. Я не хачу, каб было як раней.

– Ваш узровень жыцця ў Польшчы цяпер вышэйшы, чым узровень жыцця ў Беларусі? Але і ў Беларусі спартсмены даволі прывілеяваны клас.

– Спартсмены ў Беларусі жывуць нядрэнна, але іх заробкі не такія вялікія, каб адчуваць сябе фінансава незалежнымі. Можна дазволіць сабе здымаць жыллё, купляць добрую ежу, але не больш за тое. Дадаткова я зарабляла добрыя грошы, выступаючы за мяжой, ездзіла на камерцыйныя старты. Але я ў Беларусі не працавала так шмат, была яшчэ занадта маладая, не хацела працаваць, скажам так.

Пераезд у Польшчу так паўплываў, што я зразумела: нельга толькі трэніравацца, спорт рана ці позна скончыцца.

Хацела адкрыць сваю фітнес-студыю, але ўзяла некалькі кансультацый, параіліся з роднымі, і зразумела, што тады мне давядзецца нашмат раней развітвацца са спортам. Таму зараз я набіраюся досведу, гляджу, як працуюць студыі, праходжу курсы, кансультуюся, збіраю ўсё на адну палічку. Калі скончу кар’еру – ствару тое, што хачу стварыць.

– Як спрынтар пералічыце вельмі хутка, што добрага з вамі адбылося за апошні час.

– Усё жыццё марыла пабываць у Парыжы. Мая мара здзейснілася – яшчэ і на мой Дзень нараджэння. Было вельмі шмат добрых спаборніцтваў. Практычна ўсё. Кожны старт у гэтым сезоне прыносіў мне шмат задавальнення, добрай пазітыўнай энергіі. Даўно не было такіх эмоцый. Я і забылася, як гэта – і ўспомніла сёлета, – сказала Ціманоўская.

Аўтар: Бона Сфорца

Крыніца: dw.com/