Фіяска Лайлза на двухсотметроўцы: прыбег (з кавідам?) толькі трэцім, аддаў тытул таленту з Батсваны

Амаль усе топавыя спрынтары называюць сваёй любімай дыстанцыяй менавіта 200, а не каралеўскія 100 – тут больш магчымасцяў выправіць памылкі на старце і паказаць уласную выбухную хуткасць.

Пра гэта нават на піку ўласнай суперзоркавай кар'еры нярэдка гаварыў Усэйн Болт – як цяпер рэгулярна кажа Ноа Лайлз, адна з самых вялікіх зорак Алімпіяды ў Парыжы.

Амерыканскі спрынтар з перавагай у 0,005 секунды выйграў стометроўку і лічыўся галоўным прэтэндэнтам на перамогу і на 200 метрах. Тым больш што на гэтай дыстанцыі ў яго ўжо была алімпійская ўзнагарода – бронза Токіа-2020.

Аднак 200 метраў у Парыжы аказаліся дыстанцыяй гучных апсетаў.

Першыя з іх адбыліся яшчэ на паўфінальнай стадыі. Адабрацца ў фінал не змог пераможца папярэдняй Алімпіяды канадзец Андрэ дэ Грас, а сам Лайлз прайграў паўфінальны забег Летсілю Тэбозе з Батсваны – 21-гадоваму спрынтару, які ў Парыжы дэбютуе на Гульнях і паступова ўрываецца ў эліту.

Гэта не здавалася чымсьці нечаканым – на стометроўцы Лайлз таксама эканоміў сілы, не выйграўшы ніводнага з кваліфікацыйных забегаў (усе стадыі адбору праходзіў з другой пазіцыі) і паказаўшы свой максімум менавіта ў фінале.

Аднак вырашальны забег на лёгкаатлетычных дарожках «Стад дэ Франс» даказаў невыпадковасць паразы Ноа – ён прайграў фінал не толькі Тэбозе, але і свайму суайчынніку Кэнэту Беднарэку (для яго гэта другое алімпійскае срэбра запар на 200 метрах):

Ужо пасля паразы Лайлза амерыканскія медыя (у прыватнасці, USA Today) паведамілі, што два дні таму Ноа нібыта здаў станоўчы тэст на ковід – прынамсі, пра гэта паведаміла маці спартсмена. У гэтым, магчыма, і прычына яго паражэння, хоць фінал амерыканец усё роўна прабег значна хутчэй за свае спробы ў кваліфікацыі – 19,70 супраць 20,19 і 20,08.

Тэбога ж пераадолеў дыстанцыю за 19,46 секунды – далёка ад алімпійскага (19,30) і тым больш сусветнага (19,19) рэкордаў, якія ўсё яшчэ належаць Болту, аднак дастаткова хутка для таго, каб упэўнена пакінуць за спінай усіх амерыканцаў і устанавіць рэкорд Афрыкі:

Для ЗША перамога на 200 метрах застаецца недасягальнай з 2004 года, калі ў Афінах перамог Шон Кроўфард. Затым гэтую дыстанцыю тройчы запар забіраў Болт, у 2020-м перамогу святкаваў канадзец дэ Грас, а вось цяпер – Тэбога, чыё золата стала для Батсваны наогул першым за ўсю гісторыю выступаў на Алімпійскіх гульнях:

Улічваючы ўзрост Летселя і яго канкурэнтаў (Лайлзу, напрыклад, 27), здаецца, што менавіта ён з'яўляецца будучыняй алімпійскага спрынту. На стометроўцы ў Парыжы ён паказаў шосты вынік у фінале, але ўжо мае срэбра чэмпіянату свету на гэтай дыстанцыі – і дастаткова часу, каб стаць найлепшым у свеце ўжо ў наступным цыкле.

Лайлзу ж давядзецца адкласці мары пра залаты алімпійскі хет-трык – на чатыры гады, а можа, і назаўжды. У яго ў Парыжы-2024 застаецца толькі адна дысцыпліна – эстафета 4х100 метраў, але нават перамога там не перакрые яго фіяска на двухсотметроўцы.

Фота: скрыншоты трансляцыі Eurosport