Леўчанка аб завяршэнні кар'еры: «Доктар мне сказаў, што ў мяне могуць быць сур'ёзныя праблемы. Трэба было ўзяць і задумацца – яшчэ ёсць жыццё далей»

Беларуская баскетбалістка Алена Леўчанка ў інтэрв'ю Яраславу Пісарэнка для YouTube-каналу «ЧестнОК» распавяла аб тым, як прыняла рашэнне завяршыць кар'еру.

– Ты вельмі доўга не давала інтэрв'ю, не выступала, нічога не казала. Гэты момант быў звязаны з тым, што ты думала аб заканчэнні кар'еры? Былі такія думкі?

– Ты мне неаднаразова пісаў, я адказвала, што мне няма чаго пакуль сказаць. Быў такі час... Я гэтую думку і гэтае рашэнне выношвала. Гэта не адбылося 11 лістапада. Я рэзка такая: «Усё, заканчваю». Гэтае рашэнне я выношвала вельмі доўга.

Я ведала, што гэта будзе складана, але не ведала, што будзе настолькі складана. Не таму, што я трымалася за спорт ці яшчэ нешта. Я выдатна разумела, што рана ці позна, мне ўжо не 25-30 гадоў, кар'ера скончыцца. Але проста, як гэта адбылося, дзе гэта адбылося.

Ты апынуўся ў іншай краіне, якой ты ў прынцыпе не патрэбны, там сваіх спартоўцаў хапае, і няма разумення, як і што будзе далей. Плюс на фоне тое, што адбываецца ва Украіне і Беларусі… Гэта ўсё ў сукупнасці ўзяло мяне і сціснула.

Апошнія 2-3 гады – самыя складаныя. Аднаўленне пасля траўмы – гэта наогул побач не стаяла.

Потым аперацыя, траўма на трэніроўцы, проста калі рабіла практыкаванне... І потым ты разумееш...

У мяне быў падпісаны кантракт, ніхто пра гэта не ведаў. Я мусіла ехаць гуляць у Турцыю ў вышэйшую лігу. Ну і, вядома, усё тады памянялася. У мяне былі і іншыя прапановы, але я аднеквалася.

На нейкі час я сыходзіла з сацыяльных сетак, таму што ментальна і псіхалагічна мяне проста не хапала. Я разумела, што калі я не буду ў нейкім патэнцыяле, то толку ад мяне – нуль.

– Калі так падсумаваць, то завяршэнне кар'еры здарылася з-за траўмы, але прапановы былі? Былі варыянты працягу кар'еры?

– Разумееш… Не таму што траўма мне не дазволіла, а таму што доктар мне сказаў, што ў мяне могуць быць сур'ёзныя праблемы. Я сябе добра адчуваю. Апошнія месяцы я выкладала трэніроўкі: я бегаю, трэніруюся, магу 10 кіламетраў прабегчы. Але трэба было ўзяць і задумацца – яшчэ ёсць жыццё далей. І для мяне важна быць актыўнай, я ўсё роўна хачу займацца спортам і проста жыць.

Але так, прапановы былі, але я адказвала: «Не, мне пакуль нецікава».

– Калі не сакрэт, што гэта за траўма?

– Самае цікавае, што гэтая траўма – меніск. Калі ў цябе калені 6 разоў аперыраваны, і гэта ў мяне была 3 ці 4 аперацыя, то гэта іншае зусім аднаўленне. Па-першае, трэба ўлічваць фактар таго, што гэта ўжо не першае хірургічнае ўмяшанне. Плюс узрост, плюс тысячы набеганых кіламетраў. Гэта ўсё ты павінен узважыць, каб разумець…

Самае цікавае, што ад апошняй траўмы я аднавілася хутчэй за ўсё. На працягу 6 тыдняў, мусіць, максімум сямі, я ўжо бегала па дарожцы. У мяне не было ўвогуле болю. Я думала: «Так, ну што, пайсці пагуляць ці што?»

Але тут мне трэба было разумець і тармазнуць сябе трошкі, шмат што ўзважыць. Я ведала, дзе трэба прыкласці намаганні, я ведала, што трэба зрабіць, каб дабіцца выніку або выйсці на нейкі ўзровень. Тут пытанне было не ў гэтым. Мне трэба было проста сабе сказаць: «Так, Ален, тармазі. У цябе афігенная кар'ера. Скончыла кар'еру, калі так казаць, на чэмпіёнстве. Вярнулася пасля траўмы, тут яшчэ адна аперацыя, нібыта адчуваеш сябе нармальна. Ты сканчаеш у 38 гадоў! Нямногія могуць адыграць, маючы такую колькасць аперацый і цяжкасцяў, да такога ўзросту», – распавяла Леўчанка.

⚽️Чэмпіянат свету-2022 па-беларуску і без VPN! Пампуй дадатак Tribuna.com