– Настрой выдатны. Усё-такі першы турнір за год. Калі не паспеў насыціцца пляжным футболам, у цябе проста гараць вочы. Плюс гэта чэмпіянат свету, самы прэстыжны турнір, таму гаворкі пра недонастрое ісці не можа.

– Тое, што чэмпіянат свету праводзіцца другі год запар, грае нейкую ролю?

– Быў перанос з-за таго, што не маглі знайсці месца для правядзення, але гэта не касуе таго факта, што едзем на прэстыжны турнір. Там няма слабых камандаў, памкнуліся толькі найлепшыя. Да таго ж была недаказанасць пасля паразы ад Італіі паўфінале. Хочацца давесці, што мы зможам прайсці далей.

– Чацвёртае месца можна аднесці ў плюс?

– У плюс тое, што мы атрымалі каштоўны досвед. У мінус – з-за таго, што засталіся каля медалёў. Занялі крыўднае месца. Калі б спыніліся раней, адчувалася б не так крыўдна. А калі каманда ўжо ведае, як пахне, і медалі былі зусім побач, адчуваецца засмучэнне.

– Як ацэніш супернікаў? Японія – стары знаёмы, а Гватэмала і Сейшэлы – дэбютанты. Што можаш сказаць?

– Гэтыя каманды заўсёды ўяўляюць небяспеку. Ад зборных, якія першым разам трапляюць на чэмпіянат свету, не ведаеш, чаго чакаць. На свежых эмоцыях яны будуць змагацца на кожным сантыметры поля, бегчы і паміраць. Мы едзем з думкамі пра акуратнасць. Нашай камандзе не патрэбныя фолы, жоўтыя. А такія зборныя прыедуць і будуць жыць у моманце. Таму яны ўяўляюць небяспеку.

– Наколькі накладае дадатковы адбітак тое, што мае быць правесці матч-адкрыццё з Сейшэламі?

– Не ведаю. Мне падабаецца гуляць з гаспадарамі турніраў. Асабліва ў Еўропе, калі выконваюць гімны. Мне дастаўляе нейкае большае задавальненне. Няма такой адказнасці. Калі праводзіш матч хаты, прыходзіць поўны стадыён. Таму і можа паўстаць хваляванне, – расказаў Гапон.

Аўтар: Александр Литвинов

Крыніца: bel.football