Дзіцячы трэнер: «У людзей склалася ўяўленне, што ў нашым футболе – адны разгільдзяі, людзі ненавідзяць футбалістаў. Таму не ўсе хочуць быць часткай віду спорту»
Беларускі дзіцячы трэнер на ўмовах ананімнасці падзяліўся меркаваннем аб прычынах дэградацыі беларускага футбола.
– Часта даводзіцца чуць, што беларускі футбол перажывае дэградацыю, усё больш прыходзіць у заняпад, а галоўныя прычыны гэтаму крыюцца на дзіцячым узроўні. Згодныя з такім сцвярджэннем?
– На 100 адсоткаў. У Беларусі проста няма выразна выверанай стратэгіі развіцця футбола, праграмы. Тыя, што былі [у перыяд станаўлення белфутбола], яны яшчэ савецкага ўзору, непрацоўныя, на мой погляд. Ну а людзі, якія павінны былі мяняць сістэму падрыхтоўкі, прыдумляць нешта новае, не захацелі ці не змаглі гэта зрабіць. Тады пра што мы гаворым? Калі ў цябе няма падсілкоўвання знізу, маю на ўвазе не растуць якасная футбалісты, свае гульцы, калі ты перыядычна для вырашэння задач запрашаеш легіянераў, імі затыкаць дзіркі, то рана ці позна від спорту прыйдзе ў заняпад. Можа, хтосьці з'явіцца, груба кажучы, сам па сабе вырасце – тады добра, можна казаць пра нейкі ўсплёск. Але на наступны год такога не можа здарыцца – і зноў праблемы.
У Беларусі функцыянеры любяць казаць, што ў нас шмат палёў, таму павінна расці моладзь, павінны з'яўляцца свае футбалісты. Згодны, палёў шмат, але хіба гэта ўплывае на якасць падрыхтоўкі? Няма, вядома. Тут жа справа не ў палях, а ў кадрах, якія займаюцца як раз падрыхтоўкай гульцоў. У большасці сваёй у дзіцячым футболе трэнерамі працуюць тыя, хто ніколі гэтым не займаўся, альбо ўжо старыя па ўзросту і проста не хочуць мяняцца, ўжываюць усё тыя ж савецкія методыкі.
– Чаму яны не хочуць мяняць падыход?
– Як ужо сказаў, старыя, таму хочуць працаваць па накатанай, па звыклай мадэлі. Здаецца, на змену павінна прыйсці моладзь, але праблема ў тым, што цяпер маладыя і якасныя трэнеры не хочуць ісці ў беларускі футбол, які страціў сваю прывабнасць. А на прывабнасць вельмі моцна ўплывае грамадская думка. Бо ў людзей склалася ўяўленне, што ў нашым футболе – адны разгільдзяі, калі мякка сказаць, людзі ненавідзяць футбалістаў. Таму не ўсе хочуць быць часткай віду спорту, які так павярнуў да сябе грамадскасць.
– Як думаеце, чаму ў беларусаў склалася такое меркаванне пра футбалістаў?
– Негатыўнае стаўленне складвалася на працягу не аднаго года. Вялікія людзі (маю на ўвазе кіруючы склад у спорце) павінны выбудоўваць сістэму, дзе гулец з'яўляецца часткай нармальнага грамадства, з чалавечымі прынцыпамі і нормамі. А не людзьмі, для якіх галоўнае – гэта заробак. Ну і, вядома, саміх спартсменаў з дзяцінства павінны выхоўваць адпаведным чынам.
Таксама людзі бачаць, што многія беларускія клубы атрымліваюць грошы ні за што. І гэта таксама ўплывае на грамадскае меркаванне. Клубы не ствараюць нічога-проста праядаюць бюджэты і грошы, якія выдзяляюцца дзяржавай. У еўракубках каманды спыніліся на першым жа раўндзе. Тады, скажыце мне, для чаго гэтым ФК выдзяляюцца грошы? Мне здаецца, што такім клубам у фінансавым плане трэба панізіць планку, гульцам уціснуцца, зразумець, што часы не тыя, і грошы ўжо не тыя.
Пры гэтым хачу сказаць, што асабліва апошнім часам у беларускі футбол дзяцей вядуць бацькі, якія ўсё роўна разумеюць, што асабліва ў ім не зарабіць. Бацькі хочуць у першую чаргу, каб іх дзеці сталі добрымі спартсменамі. А грошы – гэта ўжо потым. Гэта выдатна. Але на якім этапе губляецца гэты патрыятызм, такое жаданне – з гэтым трэба разбірацца, – сказаў спецыяліст.
Tribuna.com публікуе каментарыі спікераў, якія знаходзяцца ў Беларусі, ананімна для іх бяспекі.