Пунтус пра выхад «Макслайна» ў вышэйшую лігу: «Каманда сваю задачу выканала, трэба чакаць, што і кіраўніцтва выканае сваю – трэба ў кароткі тэрмін стварыць сваю школу»

Галоўны трэнер «Макслайна» Юрый Пунтус пракаментаваў перамогу каманды над «Арсеналам» (3:1) у другім стыкавым матчы, па выніках якога рагачоўскі клуб прайшоў у вышэйшую лігу чэмпіянату Беларусі.

– Лічу, што гэта поспех для Рагачова, як і для любой каманды, якая ўпершыню ў сваёй гісторыі выходзіць у вышэйшую лігу. Гэта вялікі поспех. Можа, мы пакуль і не ўсведамляем, што зрабілі. Горад жыў, горад жадаў, і ўсё так склалася. Сёння надвор'е крыху ўнесла карэктывы, але людзі ў горадзе перажываюць аб футболе. Сёння на стадыёне былі сотні ахвочых дапамагчы, яны зрабілі гэтае поле прыдатным. Дапамагалі і валанцёры, і кіраўнікі клуба. Карыстаючыся выпадкам, хачу ўсім яшчэ раз падзякаваць. Уначы ўборку снега скончылі толькі ў паў-другой ночы, а раніцай засталіся толькі рыскі – каб не навошта было прычапіцца. Вялікі дзякуй!

Так, яно было цяжкім. Але вы бачылі, якая атрымалася дужанне. Бывае і на ідэальных «палянах» такога не ўбачыш. Таму такі напал, барацьба дзвюх каманд, якія даказалі, што яны вартыя быць у вышэйшай лізе, спарадзіла такое дзейства.

– Прыйшлося неяк скарэктаваць гульню з улікам газона?

– Не сакрэт, што мы ў Рагачоў заўсёды прыязджаем толькі на папярэднюю трэніроўку. Мы грунтуемся ў Мінску, трэніруемся на «Азёрным» у Смалявічах. Гэта нас задавальняе, таму што большая частка гульцоў мінчане. І для кіраўніцтва гэта зручнейшае фінансава. Перадыгравую трэніроўку ж робім у Рагачове, але ўчора пабаяліся, працавалі ў Мінску. Калі б гэтая гульня адбылася два дні таму, яна б прайшла ў ідэальных умовах. Федэрацыя вельмі перажывала, учора прыяжджала камісія. Нас схілялі, каб мы ўсё ж гулялі на стадыёне ФК «Мінск» на сталічнай вуліцы Маякоўскага. Але вырашылі гуляць у Рагачове. Аднак фактычна з чыстага ліста, як і «Арсенал».

– Ці было ў вас прадчуванне, што ўсё скончыцца добра?

– У мяне ёсць нейкі вопыт. Верыў у хлопцаў. Больш за ўсё для гэтага нагод даў другі тайм матчу ў Гарадзеі. Не ведаю, якое ваша меркаванне, а маё ў тым, што па ліку мы іх не перайгралі, а вось па гульні... Для трэнера самае галоўнае, калі бачна, як каманда гуляе, рухацца. Так, былі памылкі, але тады я паверыў, што нам усё па сіле. Калі да таго ўсе лічылі, што фаварыт – «Арсенал», то тады стала ясна, што ўсё на роўных, а далей, як карта ляжа. Сёння, можа гэта нясціпла з майго боку, мы заслужылі гэтую перамогу.

– Здалося, што ў другім тайме ваша каманда перайграла суперніка ў адзінаборствах?

– Адбілася велізарнае жаданне. На гэтым цяжкім полі мы, мусіць, былі мацней у руху. Чыннік, мусіць, на паверхні. У «Арсенала» мноства маладых і перспектыўных хлопцаў, нават адзін 16-гадовы ўжо выходзіць на поле ў вышэйшай лізе. Плюс шмат хлопцаў, якія ўжо аддалі футболу ўсяго сябе, пачынаючы з Асіпенкі, якім асабліва ў такое надвор'е было цяжка вытрымаць два таймы, хаця яны змагаліся як маглі.

– Якія планы ў каманды, у сувязі з атрыманнем пуцёўкай?

– Скажу коратка. Сёння нашых кіраўнікоў – ні аднаго, ні другога – не было ў краіне. Яны перажывалі за нас па відэасувязі. Яны верылі ў поспех, а калі ў нас з'явіўся шанц, сказалі: мы ведаем, што рабіць. Працы шмат. Бо мы прыватны клуб, трэба ў кароткі тэрмін выдаткаваць энергію і грошы, каб стварыць сваю школу. Гэта вельмі працаёмкі працэс. Але, паўтару, мяне запэўнілі, што ўсе ведаюць, што рабіць. Каманда сваю задачу выканала, трэба чакаць, што і кіраўніцтва выканае сваю.

– У вас атрымаўся насычаны год. Ці кампенсавала перамога сёння няўдачу ў Турцыі ў Кубку рэгіёнаў з «Коласам»?

– Не задаваў сабе такога пытання. Вядома, калі б і там здарылася выйсце ў фінальны этап, быў бы шчаслівы. Але калі кожны сабе задасць пытанне, што важней... Зразумела, што гэтая каманда бліжэй, яна як сям'я, – сказаў Пунтус.