– Калі шчыра, спакойна. Пра матчы наогул вельмі спакойна. Зразумела, што галам я больш радуюся. Я нападаючы, хочацца як мага вышэй падняцца па галах. Хочацца, калі скончыш з футболам, каб засталася нейкая гісторыя. Нейкі ўклад унесці нават. Для сябе ўжо шукаеш матывацыю.

Галам, то-бок, я больш радаваўся. Калі мяне віншавалі з 500 згуляным матчамі на вышэйшым узроўні, я, шчыра, нават пра гэта не ведаў. Я за галамі стараюся больш сачыць.

– Калі я не памыляюся, у цябе быў нейкі псіхалагічны момант, што нейкі час не мог пераадолець 99 галоў да сотні.

– Так, было такое. Крыху пачаў ужо ўнутры перажываць. Таму што часта жа бывае такое, што адзін крок застаўся, а ты не можаш доўга яго пераадолець. Я пачаў перажываць. Думаю: «Блін, у мяне, напэўна, тое ж самае». І крыху ціснула.

– Калі мы пра пераадоленне кажам, то ў цябе быў нейкі дзіўны праклён стадыёна «Будаўнік», калі ты не мог забіць на хатнім стадыёне. Толькі «Слуцку» ў мінулым годзе быў гол да апошняга тура гэтага сезона. Як ты гэта пераадолеў?

– З намаганнямі, з вялікімі намаганнямі. У апошнім туры атрымалася. Насамрэч, я нават сам не ведаю, чаму так. Быццам бы я ўжо і да «Будаўніка» прывык і, як той казаў, кожны кут ужо ведаеш. Але чамусьці не атрымвалася, не ведаю нават. Напэўна, нейкія фактары паўплывалі. Недзе павінна і шанцаванне быць. Можа, недзе не дапрацоўваў.

– Дубль у чэмпіёнскім матчы, я лічу, што гэта добрае перакрыццё гэтага праклёну.

– Ну так. Самае галоўнае ў нашай працы – гэта, каб пайшло, як той казаў, далей, каб не спыняцца, – сказаў Скавыш.

Аўтар: Jaŭhien Novikaŭ

Крыніца: @fcshakhterby