Экс-футбаліст кіеўскага «Дынама» Самойлаў: «Белькевіч першым ва Украіне пафарбаваўся ў белы колер. Я з раніцы спалохаўся, калі ўбачыў»
Былы футбаліст кіеўскага «Дынама» Віталь Самойлаў падзяліўся ўспамінамі пра беларускага футбаліста Валянціна Бялькевіча.
– Вы заспелі Валерыя Лабаноўскага ў «Дынама». Якія былі чаканні ад яго вяртання ў каманду?
– Я гуляў тады ў арэндзе за «Ворсклу». Размовы пра гэта хадзілі, але ў мяне і думкі не было, што я ў гэты перыяд вярнуся ў «Дынама». Думаў, што дагуляю сезон у Палтаве. Пасля пасля трэніроўкі сказалі, што Лабаноўскі тэрмінова выклікае мяне ў Кіеў. Заўтра ці пазаўтра трэба знаходзіцца ў офісе «Дынама». Быў крыху мандраж, крыху падняўся ціск.
У «Дынама» я ўжо шмат каго ведаў: Шаўчэнка, Шаўкоўскі, Фёдараў, Вашчук. Мы гулялі на чэмпіянат Украіны яшчэ ў дзяцінстве. Таму мне не трэба было шмат часу, каб пазнаёміцца з камандай. З першых збораў усё падтрымлівалі адзін аднаго. Замежнікаў не было. Ну як ні было - Хацкевіч і Бялькевіч былі, але гэта паўзамежнікі. З імі я якраз блізка сябраваў.
З Валікам Бялькевічам я ўвогуле жыў у адным нумары. Мы былі добрымі і вельмі блізкімі сябрамі. Яшчэ Шаўчэнка быў з намі. Раскажу гісторыю, як аднойчы я паехаў на выезд. Тады я гуляў за «Дынама-2», а Валік застаўся ў нумары - на наступны дзень была гульня першай каманды. Пасля матчу ў Харкаве Лабаноўскі кажа мне: «Віталік, ты едзеш на базу і рыхтуешся да заўтрашняга матча на замену». А ўсіх астатніх ён адпусціў па дамах.
Увечары прыходжу ў свой пакой. Ведаў, што Валік спіць і не ўключаў святло, каб яго не разбудзіць. Ціхенька зайшоў, распрануўся, лёг. Раніцай гляджу на Бялькевіча, а ў яго ложак быў ніжэйшы, і я бачу толькі верхавіну галавы. Гляджу, што замест Валіка ляжыць нейкая бландзінка. Думаю: «Што за падстава?» Галава пачала круціцца, сэрца забілася. Можа, нехта хоча мяне справакаваць, каб мяне пакаралі.
Кажу: «Валік, гэта ты?». А ён на галаву коўдру нацягнуў і адказвае: «Так, я, я». Гэта ён першым ва Украіне пафарбаваўся ў белы колер. У яго былі белыя буцы і белая галава. А я з раніцы спалохаўся, калі ўбачыў. Я ўжо думаў, што мне за дзяўчыну падкінулі, – сказаў Самойлаў.
