Руслан Лісаковіч: «З братамі паміж сабой біліся нярэдка – з-за найменшай нагоды маглі: не так адказаў, не так паглядзеў»

Беларускі паўабаронца «Дынама» з Махачкалы Руслан Лісаковіч распавёў пра футбольную школу ва Уздзе, а таксама пра сталенне з двума братамі.

– Братоў Лісаковічаў у футболе трое – акрамя цябе яшчэ Віталь у «Рубіне» і Дзмітрый у беларускім чэмпіянаце. Як усе трое сталі футбалістамі?

– Відавочна, гены адбіліся. Ад дзядулі гэта ў нас. Яны выхоўвалі нас траіх з бабуляй. Дзядуля ўжо памёр, на жаль.

– Праўда, што вы ўсе трое разам у адной групе займаліся футболам, нягледзячы на розніцу ва ўзросце?

– Ва Уздзе, адкуль я родам, не было спецыялізаванай футбольнай школы з падзелам Па ўзростам. Пацаны 2002 года нараджэння, як я, трэніраваліся з хлопцамі, якія маглі быць і на шэсць гадоў старэй. Добрую школу прайшоў у гэтым сэнсе.

– Біцца даводзілася часта? Ці не кашмарылі каманду сваім брацкім трыа?

– Мы з братамі паміж сабой біліся нярэдка – з-за найменшай нагоды маглі: не так адказаў, не так паглядзеў... не моцна біліся, вядома. Але часам прылятала. У нас фішка такая была: старэйшы апранаў скураныя пальчаткі дзеда і супраць нас з Дзімам выходзіў. Гэта было больш жартам. Але ён нармальна так часам прыкладваўся па нас, – распавёў Лісаковіч.