Кутузаў пра беларускую мову ў зборнай: «Не тое каб гаварылі... Хутчэй, фрагментамі выкарыстоўвалі беларускую або трасянку»

– Не так даўно Віталь Булыга распавядаў, што раней легіянеры – ён, вы, Глеб-старэйшы і Рамашчанка-малодшы – размаўлялі ў зборнай на беларускай мове. Як усё адбывалася?

– Тое, што Віталя распавёў, – праўда. Хоць не тое каб казалі... Хутчэй, фрагментамі выкарыстоўвалі беларускую або трасянку. Мы атрымалі неймавернае задавальненне ад сустрэч адзін з адным. Была добрая атмасфера. А гісторыя з беларускай мовай развівалася так.

Сядзім мы неяк у пакоі ў першы дзень збору. Даўно не бачылі адзін аднаго, хтосьці распавядае нейкую гісторыю. Заходзіць Максім Рамашчанка. І смяецца - не можа. Пытаемся: Макс, што здарылася? Адказвае: пацаны, не паверыце. Падыходзіць, маўляў, нейкі мужык у менскім аэрапорце і кажа: «таўкні» машыну. А Макс яму: а колькі дасі? Або: а скількі дасі? Ён жа калісьці прыехаў у Беларусь з Украіны. Мужык кажа: ну, бакс дам. Рамашчанка працягвае: я штурхнуў, а ён узяў і з'ехаў. І смяецца. Гэтыя фразы ўсё падхапілі, і хлопцы сталі выкарыстоўваць беларускія словы.

З Максімам, дарэчы, звязана яшчэ адна гісторыя. Зноў зʼяўляецца ў пакоі і смяецца. Кажа: заходжу ў гатэль. А звычайна ў гасцініцах унізе сядзелі жанчыны з нізкай сацыяльнай адказнасцю. І, праходзячы міма, Макс да іх звяртаецца: ну што, дзяўчынкі, дзецюкоў нашых чакаеце? А адна яму: «цебе дзела»? Рамашчанка ў рогат.

Таксама Юрый Іосіфавіч Пунтус часта ўжываў літару «ц». Мог зайсці і спытаць: Макс, а дзе Куцык? Акрамя таго, мы шукалі складаныя беларускія словы, якія раней не выкарыстоўвалі, – успомніў Кутузаў.