Сяргей Паліцевіч: «Для Марозава пераход у Турцыю быў бы вялікім крокам наперад не толькі ў футболе, але і ў жыцці»
Абаронца мінскага «Дынама» Сяргей Паліцевіч распавёў пра тое, як Уладзіслаў Марозаў успрыняў няўдачу трансферу ў чэмпіянат Турцыі.
– Які прыяцель Марозаў?
– Добры. А яшчэ вельмі адказны хлопец. Нават за полем у яго няма праблем.
– Ты пра рэжымныя справы?
– Так. Галава забітая толькі футболам. Мы ўсе ведаем яго гісторыю. І яна яму нялёгка давалася.
– Якая гісторыя?
– Летні непераход з «Дынама» ў Турцыю. Для яго гэта быў бы вялікі крок наперад не толькі ў футболе, але і ў жыцці.
– Ён нармальна ўспрыняў?
– Гэта толькі ён ведае, але ў камандзе не паказваў, што моцна перажывае. І ён вельмі хутка пераключыўся. Напэўна, Зборная дапамагла.
Але, калі аналізаваць у цэлым, напэўна, гэта адбілася. Другую палову сезона ён правёў не так ярка, як першую, калі прамы наогул стрэліў. Ніхто ад яго гэтага не чакаў.
Я памятаю першыя трэніроўкі. Прымае мяч, ты спакойна вылучаешся на яго, а ён раптам нешта такое робіць, і ты такі: «Ага, вось так, значыць. Акей! «Думаю, з'явілася прывыканне і ў іншых абаронцаў.
Плюс Марозава ў тым, што ён не бачыць аўтарытэтаў на полі, няма сціпласці і заціснутай. Дай Бог, каб новы сезон у яго атрымаўся яшчэ лепш.
– Атрымалася трохі з ім пагаварыць на»зорным мячы». Сціплым здаўся.
– Ён выхаваны. Ведае, дзе можна, а дзе нельга. На полі аўтарытэтаў няма, а па-за ім паводзіць сябе вельмі культурна.
– «Зорачка» была ў яго?
– Ведаеш, ён з самага пачатку паводзіў сябе так, быццам забʼе 20. Не казаў нічога пра галы, але ўсім сваім выглядам паказваў: «Дайце мне – я зраблю». Гэта было трохі дзіўна. Але, калі стаў забіваць, усё ўстала на свае месцы, – сказаў Паліцевіч.
