Я прыехаў сюды з намерам застацца за год, а правёў тут чатыры. Не толькі я, але і мая сям'я. Мае сыны гуляюць за «Чэлсі», таму гэта вялікі гонар для мяне быць часткай сямʼі «Чэлсі» – літаральна, таму што мае сыны тут. Спадзяюся, яны змогуць працягнуць сваю карʼеру тут, у гэтым пераможным клубе, часткай якога жадаюць быць шматлікім гульцам.

Я думаю, што ва ўсім, што я рабіў тут на працягу чатырох гадоў, я заўсёды выкладваўся напоўніцу. Але, нажаль, усё мае пачатак, сярэдзіну і канец. Гэта ня значыць, што гэта канчатковы канец. Я спадзяюся пакінуць дзверы адчыненымі, каб хуткім часам я мог вярнуцца, хоць і ў іншай ролі.

Але… гэта неапісальнае каханне. Магу толькі сказаць дзякуй. Відавочна, калі я толькі прыйшоў, гэта быў час пандэміі, таму на стадыёне не было балельшчыкаў. Але з-за сацыяльных сетак гэта стала для мяне нечым вельмі асаблівым, а потым, калі заўзятары пачалі вяртацца на стадыён і жыццё нармалізавалася, я стаў адчуваць вялікую прыхільнасць і павагу да сваёй гісторыі і таго, што я пачаў тут.

Так цяжка развітвацца ў звычайных абставінах, але калі ёсць узаемнае каханне, гэта яшчэ цяжэй. Але аднойчы сіні – заўсёды сіні.

Я прыйшоў у клуб і дзякуючы падтрымцы клуба стаў лідэрам, хаця я не адчуваў, што я новенькі. Заўсёды цяжка інтэгравацца, але паступова я стаў часткай групы, і Фрэнк Лэмпард адыграў у гэтым вялікую ролю. Я ўдзячны яму за гэта.

Гэта быў сон, нібы сон. Нават у самых смелых марах я не мог уявіць, што змагу дамагчыся такіх вялікіх вынікаў і выйграць адзін з лепшых прафесійных тытулаў, Лігу чэмпіёнаў, у адным з найбуйнейшых клубаў свету.

Развітанне – для тых, хто сыходзіць і не вяртаецца. Я маю намер вярнуцца аднойчы…», – сказаў Сілва.

Сілва стаў гульцом «Чэлсі» ў 2020 годзе, правёў за клуб 151 матч. Разам з лонданцамі выйграў Лігу чэмпіёнаў, Клубны чэмпіянат свету і Суперкубак УЕФА.

У гэтым сезоне Тыягу Сілва згуляў 34 матчы ў складзе «Чэлсі» і забіў 4 галы. Статыстыка 39-гадовага бразільца – тут.

Аўтар: Андрэй Кавалёў

Крыніца: Афіцыйны сайт «Чэлсі»