Навічок «Славіі» Лукашоў: «Мая мэта – гуляць за нацыянальную зборную»
Пачатковец мазырскай «Славіі» Антон Лукашоў пракаментаваў пераход у клуб.
– Чым для вас цікавы варыянт са «Славіяй», Антон? Ці трэба мяняць краіну на іншы горад?
– Яшчэ ў снежні мне патэлефанаваў Іван Сяргеевіч Біёнчык і спытаў, ці цікава мне будзе папрацаваць у ягонай камандзе. Я адразу пагадзіўся – хацелася не толькі змяніць абстаноўку, з'ехаць з Магілёва, але і трапіць да такога трэнера. Мне гэта вельмі цікава, я з нецярпеннем гэтага чакаю! Ад такой прапановы цяжка было адмовіцца. Потым доўга вяліся перамовы паміж клубамі, але я вельмі рады, што нарэшце ўсё здарылася. Мне імпанавала гульня «Славіі» і летась, і да гэтага. Я сачыў за камандай, мне падабалася, як яна гуляе. Таму мне здаецца, я буду прагрэсаваць пры Іване Сяргеевічу.
– Мазыр нельга назваць чужым для вас горадам: гэта малая радзіма вашага бацькі, тут жывуць сваякі. Гэты фактар адыграў ролю ў прыняцці рашэння?
– Гэта другарадны фактар. Усё ж такі я малады, трэба развівацца, гуляць у футбол. Але гэта прыемны бонус, таму што і бабуля тут жыве, і цётка. Так што, я думаю, гэта толькі плюс.
– Не ў кожнага гульца трэнер і бацька ў адной асобе. Юрый Мікалаевіч Лукашоў строгі настаўнік?
– Так, я паспеў з ім папрацаваць, ён мяне трэніраваў у 2022 годзе. Былі, вядома, павышаныя патрабаванні, строга ўсё. Але ў гэтым няма нічога асаблівага. Спачатку, праўда, было трохі нязвыкла, а потым усё знікла.
– Галоўнае, чаму навучыў бацька, які прысвяціў сваё жыццё футболу, які мае званне чэмпіёна краіны?
– Ён навучыў таму, што трэба працаваць – проста так нічога не бывае. А яшчэ ніколі нельга думаць, што ўсё ўжо ўмееш. Ніякай самазаспакоенасці: пастаянна трэніравацца, развівацца, рухацца наперад.
– Якія мэты перад сабой ставіце наогул і ў гэтай камандзе, у прыватнасці?
– Як і ў кожнага футбаліста, мая мэта – гуляць за нацыянальную зборную, гэта значыць расці і развівацца. А што тычыцца клуба, то тут у нас узаемны стымул: я зацікаўлены ў тым, каб клуб гуляў добра, а клуб зацікаўлены ў тым, каб я добра гуляў. Спадзяюся, так і будзе, – сказаў Лукашоў.
