Арцём Шуманскі: «У дзяцінстве хадзіў на ушу недзе тры-чатыры гады, але не дачакаўся, калі пачнуцца спарынгі і бойкі»
Беларускі нападаючы ЦСКА Арцём Шуманскі расказаў пра тое, як у дзяцінстве займаўся ушу.
– У дзяцінстве я хадзіў на ушу дзесьці тры-чатыры гады. Усё чакаў, калі пачнуцца спарынгі і бойкі, але не дачакаўся. Пайшоў у футбол, а вось там было ўсё – і спарынгі, і бойкі.
– Гэта значыць спаборніцтваў у секцыі ушу не было?
– Былі, але яны складаліся ў тым, каб дэманстраваць розныя стойкі. А я думаў, што будуць бойкі.
– А навыкі захаваліся? Першы, хто прыходзіць на розум – Ібрагімавіч, які займаўся ў юнацтве тхэквандо.
– Ох, не ведаю. Расьцяжка ў мяне жахлівая. Магу, вядома, успомніць пару поз, але, ведаеш, у жыцці гэта мне не спатрэбілася ад слова «зусім». Ніколі не пытаўся ў бацькоў, чаму прывялі мяне на ушу, але добра, што ў патрэбны момант яны зразумелі, што мяне час аддаваць у футбол. Яны мяне, дарэчы, імкнуліся заахвочваць за поспехі ў футболе: напрыклад, наб'еш 100 разоў – атрымаеш шакаладку. У 9 гадоў я набіў 1000 разоў, завошта атрымаў самы вялікі «Снікерс».
– Добрая сістэма прызавых.
– Так-так, праўда нічога больш «Снікерса» мне не даставалася. З сябрамі гулялі на розныя прынады для рыбалкі. Я ёй таксама захапляўся, – сказаў Шуманскі.
