– Эмоцыі ад турніру ў цэлым станоўчыя. Яны нават зашкальваюць, але мне здаецца, яшчэ многія з нас не ўсведамляюць тое, што мы зрабілі. Таму што, успамінаючы мінулы Мундыяль – калі мы ўварваліся ў чацвёрку першапачаткова радаваліся, але да канца гэтага не разумелі. Гэта ўсё прыйшло крыху пазней. Цяпер тое ж самае.

Быў вельмі цяжкі матч з Іранам, на які патрацілі вельмі шмат сіл і эмоцый. І далей ужо гулялі проста на зубах. Зразумела, што эмоцыі яшчэ заставаліся, але ўсё роўна адчувалася невялікае спусташэнне. Таму зараз мы яшчэ не да канца ўсё ўсведамляем.

Але калі цвяроза паглядзець на сітуацыю – гэта неверагодна круты вынік. Я думаю, што кожны, хто гуляў, крыху расчараваны фіналам, таму што яго мы, калі не павінны былі, але маглі выйграць. І гэта адчувалі самі гульцы, і я думаю, трэнерскі штаб.

– Ну а сам фінал з Бразіліяй нёс нейкую магію пляжнага футбола? Усё ж такі краіна-родапачынальнік. Ці не было адчування, што недзе дакранаешся да нейкага іншага ўзроўню гэтай гульні?

– Такога не было, таму што наш узровень – не слабейшы за зборную Бразіліі. Гэта стоадсоткава, бо гульцы суперніка вельмі баяліся нас, яны з асцярогай гулялі ў гэтым матчы. Таму нечага незвычайнага там не было. Такі ж футбол, такія ж футбалісты, як і мы, толькі з іншага кантынента.

– Чацвёртае месца – у мінулым годзе, другое – у гэтым. Ці можна неяк параўнаць гэтыя два чэмпіянаты свету і сказаць, што зборная Беларусі яшчэ не сказала свайго апошняга слова на Мундыяле і яшчэ ёсць куды расці?

– Параўнаць, мусіць, нельга, таму што кожны Мундыяль праходзіць па-свойму. Эмоцыі крыху іншыя, адчуванні, супернікі... На Сейшэлах мне спадабалася больш, скажу так.

Што тычыцца «не апошняга слова» – 100%, у нас ёсць яшчэ, куды расці. Гэта адчуваецца па нашых гульцах і па камандзе ў цэлым. І я ўпэўнены, што вынік яшчэ будзе лепшы, – сказаў на заканчэнне Гардзецкі.

Аўтар: Александр Литвинов

Крыніца: bel.football