Да тэн Хага – куча прэтэнзій. Але ён усё роўна заслужыў шанец папрацаваць з «МЮ» ў нармальных умовах
Не трэба прымяншаць вагу фактараў, якія паўплывалі на правал.
Час непапулярных меркаванняў.
«Манчэстэр Юнайтэд» абыграў «Манчэстэр Сіці» ў фінале Кубка Англіі і ў другім сезоне запар узяў трафей. Ура!
Напэўна, такая была б рэакцыя радавых заўзятараў «д'яблаў», калі б некалькі месяцаў запар каманда і нідэрландскі трэнер не прымушалі іх у роспачы біцца аб сцяну пасля чарговых няўдач.
Сезон «МЮ» абсалютна правальны, нягледзячы на трыумф у Кубку. Як па выніках (антырэкордная 8-я пазіцыя ў АПЛ, апошняе месца ў групе ЛЧ), так і па атмасферы вакол клуба (канфлікты, новыя разадзьмутыя гісторыі ў СМІ).
Галоўным вінаватым, вядома, прынята лічыць тэн Хага. Ён – менеджар, адказны за ўвесь працэс, і прама цяпер аказвае найбольшы ўплыў.
А што ў выніку атрымаў «МЮ» ад ягонай працы?
👉 Адсутнасць выразнага малюнка гульні.
👉 Адсутнасць умення кантраляваць гульню.
👉 Адсутнасць арганізацыі ў абароне.
👉 Вялікія сумневы ў трансферах, якія былі ініцыятывай коўча.
👉 Індывідуальны спад многіх гульцоў.
Першыя тры пункты – дастаткова відавочныя. Наўрад ці хтосьці сёння рызыкне заявіць, што «МЮ» вылучаецца прывабным стылем, здольны супакойваць матчы і ўтрымліваць перавагу і надзейна дзейнічае ў абароне (рэкордная колькасць прапушчаных і нанесеных удараў па варотах).
Трансферы – асобная гісторыя. Нават да куплі Анана, які выправіўся і знаходзіцца ў добрай форме, шмат пытанняў – Андрэ бралі як галкіпера з добрай гульнёй нагамі… каб гуляць у футбол, які не так крытычна мае патрэбу ў прыцягненні брамніка.
Ці можна вешаць усю адказнасць на тэн Хага? Можна. Ці трэба гэта рабіць і ставіць крыж на ягонай кар'еры ў клубе? Ды не, наўрад ці.
Не трэба ігнараваць кантэкст. Для Эрыка бягучы сезон – другі запар у надзвычай экстрэмальных умовах. І, о Божа, якая ж ганьба, што ён не змог паўтарыць подзвіг з аверперфомансам узору мінулага года! Сарказм.
Часам дзіўна чытаць падобныя папрокі ў адрас нідэрландца, таму што цяперашнія дасягненні «МЮ» – штосьці блізкае да таго, што па логіцы рэчаў павінна было быць і ў папярэдняй кампаніі на фоне барацьбы з наступствамі «геніяльнага» менеджменту, хаосу ў клубе, траўм, сітуацыі з Раналду і т.п. Замест гэтага «д'яблы» тады ўзялі бронзу АПЛ і першы трафей з 2017-га.
У другой палове 2023-га мала што змянілася. Наадварот дадалося перашкод для спакойнай працы. Напрыклад, анамальныя кадравыя страты – 60+ выпадкаў траўм.
Хто сачыў за «МЮ», той ведае, што тэн Хаг пачаў працэс перабудовы каманды з абароны. Досыць паспяхова – лінія Далот-Варан-Марцінес-Шоу побач з Дэ Хеа забяспечвала рэзультат у цяжкіх матчах.
Якую тады арганізацыю абароны патрабаваць, калі ў гэтым сезоне Эрык не мог разлічваць на траіх з чатырох асноўных абаронцаў? Варан выпадае ледзь не кожны месяц, Лісандра і Шоу змагаюцца з рэцыдывамі (11 і 15 згуляных матчаў), а дублёр Люка, Маласія, лечыцца з лета.
Вымушана выходзілі Магуайр, Ліндэлёф, Эванс і Камбвала – відавочна не тыя прафайлы цэнтрбекаў, якія здольныя выконваць функцыі Марцінеса, які напэўна разам з Каземіра быў фундаментальнай фігурай у складзе.
Гэта далёка не ўсё. Усе запасныя абаронцы на працягу сезона таксама траўміраваліся – усяго 15 розных камбінацый цэнтрбекаў і 33 розныя камбінацыі лініі абароны.
Які тады малюнак/кантроль гульні патрабаваць, калі ззаду – пастаянныя пературбацыі і выхад выканаўцаў, якія банальна не могуць гуляць у нешта складанейшае за прамалінейны футбол з нізкай/сярэдняй лініяй? (Лісандра, выпі Святой вады, калі ласка, і не ламайся).
Які тады малюнак/кантроль гульні патрабаваць, калі і Каземіра прапусціў 15+ матчаў і не мог набраць форму?
Які малюнак/кантроль гульні патрабаваць, калі адзінае выйсце з сітуацыі – стаўка на прастату і эфектыўнасць у атацы?
Якія рэзультаты тады патрабаваць, калі ў крызісе аказаўся ключавы для гэтай стратэгіі чалавек – Рэшфард, які якраз павінен быў рабіць розніцу наперадзе?
Гэта апраўданні, так. Але апраўданні, якія маюць пэўную аснову. Асабліва з улікам досведу якаснай барацьбы Эрыка з цяжкасцямі.
Менавіта тая кампанія 2022/23 захоўвае ўпэўненасць – тэн Хаг павінен атрымаць шанец папрацаваць з «МЮ» ў нармальных умовах, каб даказаць, на што здольны. Верагоднасць таго, што гэтыя ўмовы з'явяцца ў выніку стабілізацыі сітуацыі летам – існуе. Новы суўладальнік Джым Рэткліф атрымаў уладу над спартыўным складнікам і ўзяў курс на аздараўленне ўсёй вертыкалі кіраўніцтва клуба.
Шчыра спадзяюся, што так і будзе – пара спыніць пастаянную ратацыю трэнераў і забяспечыць хаця б камусьці камфортнае асяроддзе для працы. Тым больш таму, хто добра ведае стан спраў і разумее прычыны няўдач.
Аднак, здаецца, тэн Хаг знаходзіцца на мяжы – на гэтым тыдні былі чуткі пра яго непазбежнае звальненне, хоць у самога Эрыка рыторыка іншая.
Іншыя пасты карыстальніка
