Гюндаган прыходзіў у «Барсу» за дзіцячай марай, а цяпер яго прымусілі сысці – і ён робіць гэта з годнасцю

Гэта гісторыя пачалася ў адзін з летніх вечароў пад манчэстарскім дажджом, у той самы момант, калі напаўголы Джэк Грыліш прыняў позу для аднаго з найлепшых фота ў гісторыі футбола. Ілкай прызнаўся, што менавіта тады зразумеў – нічога лепшага ў футболе з ім ужо не адбудзецца. Ёсць толькі адзін незакрыты гештальт – любімы клуб дзяцінства, які перажывае цяжкія часы.

Гюндаган быў гатовы прыняць гэты выклік, але каталонцы так і не прызналі веліч Ілкая.

Нямецкі паўабаронца павінен стаць цудоўным трансферам, бо гэта гулец, які не проста любіць перамагаць, а ведае як гэта рабіць. Натоўпу 17-гадовых хлапчукоў і футбалістаў, вечна няўпэўненых у сваіх сілах, быў патрэбны важак, у якога за спінай тры фіналу ЛЧ.

Прайшоў год – і цяпер клуб адмаўляецца ад Ілкая.

Гучней за ўсё сігнал прагучаў тады, калі Ілкай раззлаваўся праз паразу ад «Рэала» у першым коле. Тады ён забіў мяч, але каманда саступіла ў апошнія хвіліны. Пасля гульні ў распранальні ён не ўбачыў роспачы – футбалісты хоць і былі засмучаныя, але глядзелі ў экраны сваіх тэлефонаў і смяяліся над каментарамі ў інтэрнэце. Гэта сапраўды не тая «Барселона», пра якую марыў гулец. «Я тут не для таго, каб прайграваць такія матчы», – казаў ён у інтэрв'ю пасля сустрэчы.

Замест таго каб падтрымаць Гюндагана, кіраўніцтва папрасіла яго папрасіць прабачэння перад партнёрамі на трэнінгу і расказаць, што ў «Сіці» Гвардыёлы быць злым пасля паразы – гэта нармальна. Але, падобна, у інфантыльнай «Барсе» Хаві звыклі да іншых метадаў. Цяжка ўявіць, каб хто-небудзь іншы ў складзе «блаўгранас» узяў бы на сябе такую ​​ролю.

Капітан Сэрджы Раберта, які большасць матчаў не гуляе ў аснове і часта траўмуецца? Дэ Ёнг з астранамічнай зарплатай і таўшчэзнай гісторыяй траўмаў? Ці тэр Стэген, які прапусціў пачатак таго сезона праз траўму?

Пры гэтым немец не толькі гаварыў, але і дзейнічаў. Менавіта Гюндаган зрабіў самую вялікую колькасць галявых перадач у мінулым сезоне ў складзе «Барсы». Ён аднолькава паспяховага мог гуляць бліжэй да форварда, калі ў гэтым мелася трэба, і займаць пазіцыю ў цэнтры поля. Ён нават гатовы быў гуляць «шосты» нумар, каб прыносіць карысць камандзе.

Проста цяпер узровень Гюндагана дазваляе яму разлічваць на месца ў абойме любога клуба свету. Нават нягледзячы на ​​ўзрост. Гюнда – як Пірла або Кроас, з гадамі не губляе свае якасці і адаптуе свой стыль да ўзросту. З гульнявога пункту гледжання – гэта страта, нават улічваючы, што сыход Ілкая дазволіць зарэгістраваць Дані Ольма. 

Пакуль ніводны гулец «Барселоны» не можа даваць столькі стабільнасці і класу, колькі даваў немец. У рэшце гулец сыходзіць не таму, што ён не ўпісваецца ў схемы Фліка, трэнер не раз паўтараў, што хоча, каб Гюнда застаўся.

Вядома, Флік не мог гарантаваць яму месца ў аснове, бо фізічна ён можа і не пацягнуць футбол немца ўсе 90 хвілін, але гэта той гулец, які мог рабіць розніцу ў важных матчах.

***

Вось тут і здарыўся найвялікшы ўчынак Ілкая, які вырашыў, што не хоча быць ярмом для клуба. Пакуль Рафінья, Дэ Ёнг, Феран Торэс, Лэнгле і Ансу Фаці сядзяць у камандзе да апошняга, Гюндаган вырашыў, што сыдзе.

Пры гэтым, каб аблегчыць фінансавую сітуацыю, паводле інфармацыі Фабрыцыа Рамана, ён адмовіўся ад выплат за наступныя два гады, якія належалі яму па кантракце. «Барса», каб аптымізаваць зарплатную ведамасць, плаціла свайму гульцу спачатку меншую зарплату, павялічваючы яе ад сезона да сезона. І гэта нягледзячы на ​​тое, што апошнім часам клуб не вельмі прыгожа сябе паводзіў, паказваючы дзеяннямі гульцу, што больш не жадаюць яго бачыць.

А сам Гюндаган ідзе з высока паднятай галавой, бо быў сярод найлепшых у Барселоне па шматлікіх паказніках: першае месца па галявых пасах, першае месца па перадачах пад удар, першае месца па чаканых галявых. І гэта не поўны спіс.

Акрамя таго, ён быў ментальным лідарам і шчыра любіў гэты клуб. Вельмі часта можна пачуць, што пераезд у «Барселону» – гэта пра паляпшэнне камфорту жыцця, асабліва пасля змрочнага Манчэстэра. Але ў гісторыі з Гюндаганам усё зусім інакш, ён прыехаў працаваць і перамагаць, а калі зразумеў, што ў клуба іншыя прыярытэты – проста сышоў, пакінуўшы каталонцам грошы. У той жа час Лапорт працягвае будаваць паветраныя замкі, расказваючы пра Ніка Уільямса або Федэрыка Кьезу.

Лапорт вярнуўся ў клуб у 2021 годзе, з таго часу ён падпісаў 24 футбалістаў, у клубе засталося толькі 8. Ва ўсім гэтым каталонскім шапіто нават сыход Гюндагана не гарантуе, што Дані Ольма змогуць зарэгістраваць, але гэта ўжо сапраўды не праблема немца.

Ілкай вяртаецца туды, дзе яго шануюць і там, дзе ён патрэбны цяпер. Гвардыёла прымае назад аднаго з сваіх любімых гульцоў. Яны з Пепам разам прыйшлі ў «Сіці», магчыма, разам і сыдуць.

Фото: Global Look Press/Siu Wu/Siu Lau, avier Borrego/Keystone Press Agency, Joan Gosa/Global Look Press, «Барселона»