Кар'ера Неймара – тыповы сцэнар для бразільскіх суперзорак

Неймар пераходзіць у «Сантас». Усё яшчэ самы дарагі футбаліст у гісторыі вяртаецца дадому. Калі Ней ехаў у Еўропу ў 2013 годзе, то ўжо быў зоркай сусветнага маштабу, і сумневаў, што ён рана ці позна возьме свой «Залаты мяч», амаль ні ў каго не было.

Аргенцінец Хорхе Вальдана, былы гулец «Рэала», у 2016-м казаў, што Неймар атрымае свой «Залаты мяч» у наступныя тры гады, а былы аднаклубнік па «ПСЖ» Андэр Эрэра быў упэўнены, што ў бразільца ўжо ёсць гэтая ўзнагарода.

Цяпер жа хапае спрэчак – ці скарыстаўся Неймар сваім патэнцыялам? Ці магла кар'ера найлепшага бамбардзіра ў гісторыі зборнай Бразіліі скласціся яшчэ больш паспяхова?

Насамрэч шлях Нея тыповы для бразільскіх суперзорак, іх прайм рэдка доўжыцца доўга, дэманстраваць топ-узровень даўжэй за 5-6 сезонаў запар мала хто здольны, але нават гэтага часу ім хапае, каб увайсці ў гісторыю.

Хтосьці, як Адрыяна, знік, толькі ўспыхнуўшы, камусьці, як «фенамену» Раналду, удалося двойчы выйсці на пік формы, але не ўдалося ўтрымаць стабільнасць пасля траўм і пагулянак. Неймара наўрад ці можна назваць менш адораным, чым Рамарыа ці Рывалду, а тое, што ён так і не атрымаў свой «Залаты мяч», шмат у чым проста збег акалічнасцяў.

Нават найлепшыя бразільскія футбалісты не адрозніваліся стабільнасцю ў Еўропе

Калі параўноўваць з бразільскімі топамі атакі апошніх дзесяцігоддзяў, то мы ўбачым, што кар'ера Неймара мала ў чым саступае, а часам і ярчэйшая, чым шмат у каго. Рамарыа ў 1994-м быў прызнаны ФІФА найлепшым гульцом свету і не змог змагацца за «Залаты мяч» з Хрыста Стоічкавым толькі таму, што трафей уручаўся выключна еўрапейцам.

«Каратун» правёў на топавым узроўні ў Еўропе пяць сезонаў, тры з іх у чэмпіянаце Нідэрландаў. У сваім падкасце форвард прызнаўся Неймару, што лепш пачуваўся ў «Барселоне», але сышоў з Каталоніі на піку. «Сябрыны ў Бразіліі былі занадта добрыя, і мяне гэта задавальняла. «Барселона» прапаноўвала мне кучу грошай, каб я застаўся, але я ні пра што не шкадую. Можна было, вядома, яшчэ некалькі разоў стаць найлепшым гульцом года, але гэта нармальна», – казаў Рамарыа ў 2017 годзе.

«Фенамен» – адзін з нямногіх футбалістаў, хто сапраўды па чыстым таленце перасягае Неймара, але нават Раналда правёў сваю кар'еру ў Еўропе менш вынікова, чым Неймар (нават нягледзячы на ​​два «Залатых мячы»). Бразільцу вельмі моцна перашкаджалі траўмы, праз якія ён так і не выйграў ЛЧ. Усяго Раналда прапусціў больш за тры гады ў найлепшым ўзросце, але паралельна ён быў каралём карнавалаў у Рыа.

Спадчыну Раналда цяжка параўнаць з Неймарам хаця б праз выйграны ЧС-2002, але «Зубасцік» быў часткай аднаго з найлепшых пакаленняў зборнай у гісторыі, калі на поле маглі выходзіць чатыры ўладальнікі «Залатога мяча», а Неймару ў зборнай даводзілася гуляць у асяроддзі гульцоў праймавага данецкага «Шахцёра»: Віліяна, Фернандынья, Бернарда, Тайсана. Не тое каб яны былі кепскімі, але крыху не той маштаб, пагадзіцеся.

Рывалда, найлепшы футбаліст свету-1999 года, у адрозненне ад папярэдніх калег рэдка трапляў у хронікі жоўтай прэсы, але яго прайма таксама хапіла на пяць сезонаў у «Барселоне». У 30 гадоў ён выйграў свой ЧС, пасля чаго адбыўся спад. У «Мілане» дзесяты нумар зборнай Бразіліі вельмі рэдка нагадваў сябе каталонскага ўзору.

Амаль тое ж можна сказаць пра Раналдынью, які ўлюбіў у сябе ўвесь свет, гуляючы за «Барсу». Але яго хапіла на пяць яскравых сезонаў у Іспаніі. Вядома, Роні меў выдатныя матчы ў «Мілане», але вельмі рэдка гэта быў топ-узровень, да якога ўсё прывыклі.

Кака, здаецца, меў больш шанцаў правесці доўгую і стабільную кар'еру, бо ён быў максімальна засяроджаны на футболе. Але пасля «Залатога мяча» ў 2007 годзе ён не здолеў загуляць у «Рэале» і падтрымліваць ранейшы ўзровень.

Статыстыка Неймара – космас. Больш за адно выніковае дзеянне за матч

Мы вырашылі параўнаць паказнікі Неймара з атакавалымі топамі Бразіліі мінулых гадоў. У спіс увайшлі тыя, хто браў «Залаты мяч», а таксама найлепшы гулец свету ў 1994 годзе Рамарыа.

Улічваліся сустрэчы ў топ-лігах і еўракубках. Раналду лідаруе па галах, але ў Неймара значна больш выніковых дзеянняў у цэлым і ў сярэднім за матч.

З падрабязнай статыстыкай Неймара можаце азнаёміцца ​​ў профілі гульца на Tribuna.com

Калі каму здаецца, што ў Неймара былі слабыя супернікі ў чэмпіянаце Францыі, то вось паказнікі за зборную. У абодвух выпадках у Неймара больш за адно выніковае дзеянне за матч. Гэта ўзровень праймавых Месі і Крышціяну.

Вядома, гэтыя лічбы не даказваюць, што Неймар лепшы, чым Кака ці Рывалду, але па так можна зразумець, што Ней правёў вялікую кар'еру, але дастаткова тыповую для бразільскіх топаў атак, калі пасля 30 гулец пачынае рэзка здаваць ці проста едзе ў родны чэмпіянат.

Вяртанне ў «Сантас» цалкам можа падоўжыць футбольнае жыццё Неймара, магчыма, мы нават яшчэ ўбачым яго ў Еўропе, таму гэта далёка не канчатковае «бывай».

Фота: Global Look Press/IMAGO/Fabiano Martins