У лукашыста Барбашынскага абодва сыны-гіганты ў спорце. Старэйшы са зборнай па гандболе на днях выйграў турнір
Лёгка адгадаць, хто быў супернікам.
Зборная Беларусі па гандболе з лютага 2022-га знаходзіцца ў міжнародным бане за суўдзел рэжыму Лукашэнкі ў расійскай вайне супраць Украіны. Ва ўмовах адхілення падапечным Юрыя Шаўцова застаецца толькі гуляць таварыскія матчы ды турніры, але нават тут знайсці супернікаў няпроста. Напрыклад, на спаборніцтвы ў Магілёў, якія прайшлі з 7 па 9 лістапада, старшыня федэрацыі Уладзімір Канаплёў збіраўся запрасіць шэраг краін Блізкага Усходу і Персідскага заліва, але чамусьці ніхто не прыехаў. Па версіі чынушы, «адмовілі ў міжнародных структурах». Таму ў турніры прынялі ўдзел усяго чатыры каманды – ужо да болю знаёмыя: дарослыя зборныя Беларусі і Расіі плюс зборныя гэтых жа краін U-19.
Юнакі прадказальна асаблівага супраціву не аказалі, а Беларусь U-19 саступіла ўсім, аднагодкам з Расіі ўключна (29:35). Галоўным жа матчам стала супрацьстаянне асноўных зборных, якія на гэты турнір прыехалі не ў аптымальных складах, але ў беларусаў на паперы ён быў цікавейшы – зорак узроўню Мікіты Вайлупава з «Веспрэма» або Ігара Бяляўскага з «Заграба» ў расіян не было. Аднак значнай перавагі над Расія падапечныя Шаўцова не здабылі – сустрэча завяршылася перамогай у адзін мяч (32:31). Найлепшым гульцом турніру быў прызнаны Вайлупаў, які ў фінале закінуў 11 разоў. Акрамя статуэткі ён атрымаў кошык прадуктаў:
А вось медалёў на турніры, справаздачу з якога Канаплёў пагражаў даслаць «заклятым сябрам у сусветную і еўрапейскую федэрацыі», мяркуючы па ўсім, не было. Замест іх гандбалісты атрымалі ўзнагароды ад малочнага вытворцы «Бабушкина крынка» і кандытарскай фабрыкі «Красный пищевик»:
Нягледзячы на паражэнне ў заключным матчы, турнір спадабаўся галоўнаму трэнеру зборнай Расіі Льву Вароніну, які дзякаваў Богу за магчымасць спаборнічаць з беларусамі і завёў «катрынку» пра «братэрскія народы»:
«Дзякуй богу, што мы – братэрскія народы. Дзякуй богу, што мы ёсць адзін у аднаго. Толькі ў гэтай складанай сітуацыі гэтыя два народы не адвярнуліся адзін ад аднаго. Па сутнасці, мы дапамагаем адзін аднаму ў спорце не разгубіць тое, што было. Магчыма, нават прымножыць».
Трэнер не патлумачыў, якую складаную сітуацыю мае на ўвазе, і што ж такога адбылося, што такога нарабілі расіяне з беларусамі, што толькі яны адзін ад аднаго і не адвярнуліся.
А яшчэ ў складзе асноўнай беларускай зборнай на гэтым турніры выступаў Мацвей Барбашынскі – гэта старэйшы сын алімпійскага чэмпіёна ў складзе зборнай СНД Андрэя Барбашынскага. Той таксама быў у Магілёве (пазнаеце на фота вышэй побач з Вайлупавым і прадуктовым кошыкам?).
Не так даўно Барбашынскі-старэйшы распавядаў, як яго выкінулі з матрацнага бізнесу, якім ён займаўся па сканчэнні кар'еры.
Цяпер Барбашынскі працягвае працаваць у федэрацыі гандбола, дзе ад 2017-га займае пасаду намесніка старшыні, а таксама ўваходзіць у выканкам лукашэнкаўскага алімпійскага камітэту. З ліпеня гэтага года ён яшчэ з’яўляецца дырэктарам Рэспубліканскай вучэльні алімпійскага рэзерву, прычым за баскетбольную каманду ўстановы выступае яго малодшы сын Захар. У гэтым сезоне 15-гадовы форвард узяў удзел у шасці матчах Д2 і набраў агулам 10 пунктаў. Ростам хлопец пакуль што адстае ад бацькі і брата, хоць на свой узрост мае істотныя 196 сантыметраў. Мацвей вышэйшы на дзевяць сантыметраў (205), а бацька на чатыры – два метры роўна.
Па словах бацькі, яго дзеці самі выбралі спорт для пабудовы кар'еры: «На сыноў я ніколі не ціснуў, даўшы ім поўную свабоду ў выбары віду спорту, якім хочуць займацца. Старэйшы, як і я некалі, аказаўся ў гандболе. Стала атрымлівацца, паклікалі ў Мінск – у Рэспубліканскую вучэльню алімпійскага рэзерву. Параіўшыся, адпусцілі. Праз год па слядах Мацвея пайшоў малодшы Захар: ён абраў баскетбол, і таксама з’явіліся першыя поспехі – РВАР прыняў і яго».
Цікава, што характарам браты адрозніваюцца:
«Мацвей – спакойны, разважлівы хлопец. А на Захары ўсё гарыць: прыйшоў з трэнінгу стомлены, крыху паляжаў і зноў на трэнінг паляцеў. Адкуль у яго столькі энергіі, не ўяўляю», – распавядаў былы чэмпіён.
Мацвей Барбашынскі ў мінулым сезоне выступаў за БДУФК-СКА-РГВАР – гэта фарм-клуб СКА. З камандай стаў чэмпіёнам другіх гульняў краін СНД, а ў дарослым ЧБ фінішаваў чацвёртым. У гэтым сезоне Барбашынскі быў узняты ў першую каманду СКА. У чэмпіянаце Беларусі на яго рахунку 23 мячы ў 10 матчах (пяты паказнік у камандзе).
На магілёўскім турніры ў складзе дарослай зборнай Беларусі 21-гадовы лінейны адзначыўся трыма мячамі ў вароты юнацкіх зборных (два адправіў у сетку расіян, адзін – беларусаў).
Галоўным сакрэтам у выхаванні дзяцей Барбашынскі называе асабісты прыклад. Але калі ў спорце яго поспехі неаспрэчныя, то грамадзянская пазіцыя – вельмі сумнеўная. Барбашынскі-старэйшы з’яўляецца актыўным лукашыстам. У 2020-м ён быў даверанай асобай дыктатара на прэзідэнцкіх выбарах, ездзіў па гарадах і агітаваў за Лукашэнку. З пачаткам рэпрэсій стаў мільгаць у прапагандысцкіх перадачах, дзе апраўдваў беззаконне, пад 16-м парадкавым нумарам падпісаў ліст у падтрымку дыктатуры і паўдзельнічаў у так званым Усебеларускім народным сходзе.
У 2024-м Барбашынскі сам хацеў стаць сябрам рэжымнай рады дэпутатаў ад Ашмянскага раёна, але ў лукашыстаў усё распісана, і ў гэты раз у планы рэжыму экс-гандбаліст не ўвайшоў. Замест яго перавагу аддалі камуністцы, супрацоўніцы мясцовага выканкаму Лукашэнкі Вользе Барысенка-Рабко, якой у выніку намалявалі 70% галасоў.
Якія перспектывы ў спорце бачыць лукашыст для Беларусі і сваіх дзяцей? Прагноз пакуль асцярожны:
«Магчыма, на кароткую дыстанцыю мы страцілі. Але яшчэ невядома, хто застанецца ў выйгрышы», – не так даўно разважаў пра эфект санкцый Барбашынскі-старэйшы.
Іншыя пасты карыстальніка
