Чэмпіён АГ-1980 Тараненка: «З Курловічам мы былі не разлі вада пакуль я не ўяўляў небяспекі як супернік. А потым ён сябе праявіў»

Чэмпіён алімпійскіх гульняў 1980 Леанід Тараненка расказаў пра адносіны з залатым прызёрам АГ-1988 і АГ-1992 Аляксандрам Курловічам.

– З яшчэ адным легендарным беларускім атлетам Аляксандрам Курловічам вы сябравалі, потым раздружыліся, а пасля спорту зноў пачалі мець зносіны.

– Сашы я дапамагаў па жыцці, але ўсё пачалося з-за яго характару. Калі я знаходзіўся ў катэгорыі-110 і не ўяўляў небяспекі як супернік, мы былі не разлі вада і жылі душа ў душу. А потым ён сябе выявіў. Але казаць пра гэта не хачу, бо яго ўжо няма.

Мы сапраўды доўга не размаўлялі. Пачалі зноў, калі працавалі ў прадстаўніцтвах алімпійскага камітэта – я быў дырэктарам Мінскага, а ён па Гродзенскай вобласці. Але – толькі па справе.

– Справа была адна на ўсіх – аптымізацыя выдаткаваных сродкаў на прапаганду алімпійскага руху. Таму прадстаўніцтвы вырашылі закрыць.

– Я пайшоў першым. І абсалютна не пярэчыў гэтаму рашэнню. Бо ведаў, адкуль дзьме вецер. Многія спрабавалі супраціўляцца, і Саша, трэба аддаць яму належнае, змагаўся больш за ўсіх. Хаця я і падзяліўся з ім сваімі здагадкамі.

«Не, я выйду са сцягам на плошчу. Бо так не павінна быць». Ён і сапраўды ўклаў у прадстаўніцтва НАКа шмат працы, таму што грошы здабываць было вельмі няпроста.

НАК займаецца глабальнымі праектамі, а яго прадстаўніцтвы праводзілі вельмі шмат лакальных мерапрыемстваў па прапагандзе спорту і здаровага ладу жыцця ва ўсіх кутках краіны. І думаю, што іх ліквідацыя ўсё ж такі стала памылкай.

– Відаць, гэтая праца прыносіла вам радасць.

– Так, я адчуваў, што знаходжуся на сваім месцы. Усё ж такі я шмат зрабіў для савецкага і беларускага спорту, і мне было лягчэй вырашаць пытанні з тым самым спонсарствам, чым з якім-небудзь невядомым чыноўнікам.

– Дэпрэсія была?

– Не. Хаця я ўжо разумеў, што ўзроставай і нічога, акрамя пенсіі, мне ўжо не свеціць. Дзе можна сябе прымяніць, калі ўсё жыццё займаўся спортам, – распавёў Тараненка.