– Добрая баявая гульня, цікавая, абедзве каманды хацелі перамагчы. Нажаль, у нас вельмі шмат хакеістаў выпадае. На адной тройцы Караблёва далёка не з'едзеш. Пра што казаць, калі мы на канцоўку выпускаем чацвёртую змену, а не другую ці трэцюю, акрамя Вільданава. Гэта паказальна. Увесь матч у пяць гульцоў праводзіць? Так немагчыма. Гэтае пытанне хакеісты павінны самі сабе задаць: з якога перапуду яны выпалі і не давалі камандзе энергіі? Ну, і быў бы ў нас амерыканскі футбол, мы б перамаглі. А ў хакеі трэба крыху ніжэй кідаць.

Удзячныя нашай выязной падтрымцы, сёння зноў быў заўважны сектар. Чакаем балельшчыкаў дома на працяглай і няпростай серыі матчаў наступнага тыдня. З добрымі эмоцыямі, як вы ўмееце.

– Матчы аказаліся падобныя па сцэнары: «Ліда» вяла, вы адыгрываліся. Гэта праз тое, што хакеісты выпадалі, ці нейкія іншыя прычыны?

– Па-першае, я гляджу толькі на сваю каманду. Па-другое, мяне здзіўляе, чаму гульцы другой і трэцяй змен выпадаюць. Паўтаруся: адной тройкай не згуляеш. Няхай зададуць сабе пытанні. Таму што мы пытацца не будзем - мы будзем дакладна ставіць на месца.

– Усе кажуць, што чэмпіянат ушчыльняецца. З чым гэта злучаеце?

– Не гатовы пра гэта казаць, ды і не хачу. Ведаю толькі адно: людзі жадаюць атрымліваць эмоцыі пры праглядзе хакея, яны іх атрымліваюць. Бываюць эмоцыі розныя.

– Вы сказалі, што не глядзіце на суперніка, але ўсё ж «Ліда» ў гэтым сезоне мацней, чым у мінулым?

– Ведаеце, я так скажу: усе хочуць гуляць у хакей. Не важна, якое месца ў табліцы, якая тамака шчыльнасць. Калі ты форму надзеў, то павінен аддавацца. Прозвішчы ідуць на другі план. Не мае значэння, што было раней, пагуляў ты недзе ці не, колькі ачкоў калісьці набраў. Усё гэта ўчарашні дзень. Застаецца толькі гульня і стаўленне да яе ў дадзены момант. І "Ліда" не выключэнне. Хочаце, каб я пахваліў? Малайцы! У мінулым сезоне таксама было складана гуляць супраць яе. Пытанне ў тым, для чаго каманда. Вось вы думаеце як? Першае месца заняць?

– Не, упэўнена выйсці ў плэй-оф.

– Вось вы не верыце, а каманда можа вас здзівіць. Важна адразу вызначыць мэты. У мяне яны ёсць. Я на старце разумею, з чым іду, куды і як. І паразы не збіваюць з курсу. Цешыць, калі хакеісты аддаюцца гульні. Бывае па-іншаму. Я зараз паўшчуваў гульцоў праз прэсу, але гэтага мала. Вось колькі гадоў Касціцыну? А колькі Хаванаву? Дык чаму ў мяне першы стварае моманты як нападаючы атакавалага плана, а другі не? Вось пытанне, якое зараз хвалюе. Чаму гулец 1987 года жадае гуляць, рэгулярна паказвае сваё майстэрства, б'ецца да канца, і побач малады, які гэтага не робіць. Мяне такія пытанні клапоцяць, а не шчыльнасць табліцы ці нешта яшчэ. З імі будзем разбірацца, – сказаў Краўчанка.

Аўтар: Александр Литвинов

Крыніца: Пресс-служба «Металлурга»