Я ніколі там не пазбягаў чагосьці такога, ведаеш, каб там, калі дзеці падыдуць, сфатаграфавацца ці нешта, я заўсёды паспрабую сфатаграфавацца, стараюся час як бы вылучыць, каб паспець.

Часам бываю з іншага боку сітуацыі. Быў з дзіцячай камандай, фатаграфаваўся. Бацькі там кажуць, падыдзі сфоткайся. Ну, давайце, хлопцы, падыдзіце ўсё і сфатаграфуемся. Яны фатаграфуюцца, на мяне хлопцы так паварочваюцца, кажуць, тыпу: «А ты брамнік?»

Я такі думаю, блін, ну навошта тады наогул бацькі прымушаюць сфатаграфавацца? «Ты брамнік, а за каго гуляеш?» Я такі думаю, блін, ну добра.

Таму, вядома, пазнаюць многія. Магчыма, з некаторымі памянялася зносіны. Ну, нейкім чынам, ведаеш, паводзіны там мяняецца. Да мяне дзесьці могуць радзей падысці, хоць, ведаеш, часам я не разумею сам, чаму.

Таму, як я кажу, дома заўсёды я прыязджаю з хлопцамі, з якімі я гуляў у хакей, сустрэцца. Трэніруюся ў Лядовым, мяне многія могуць убачыць, перасекчыся са мной, ніякіх праблем няма, – сказаў Протас.

Аўтар: Юрый Дыбоўскі

Крыніца: «Черкас Атлант»