Дзірка замест зуба і аблысенне не бянтэжаць аднаго з найлепшых абаронцаў Беларусі. Ён патлумачыў, як з гэтым жыве
Можа дазволіць сабе касметычныя працэдуры, але не бачыць сэнсу і нават лічыць небяспечным.
Мінскае «Дынама» працягвае камплектаваць склад. Акрамя канадскага форварда Дылана Дзюбэ, якому на Радзіме пагражае тэрмін за сэксуальнае злачынства, 37-гадовага расіяніна Вадзіма Шыпачова і канадскага праспекта «Манрэаля» Джоша Браўка клуб падпісаў беларускага абаронцу Крысціяна Хенкеля.
Для хакеіста, які падчас мінулага сезона змяніў «Ак Барс» на «Барыс», а агулам згуляў 56 матчаў і набраў 9 (1+8) пунктаў, гэта другое «прышэсце» ў сталічны клуб – абаронца выступаў у Мінску з 2016 па 2019 гады. Усяго ж КХЛ мае 431 матч, 65 (15+50) пунктаў. У складзе зборнай Беларусі ўдзельнічаў у пяці чэмпіянатах свету.
На днях Хенкель даў вялікае інтэрв'ю, у якім сярод іншага пракаментаваў метамарфозы, якія адбываюцца з яго знешнасцю. Адна з гісторый была звязана з пярэднім зубам, які, па ўспамінах хакеіста, быў выбіты ў чэмпіёнскім сезоне 2015/16 у складзе «Юнацтва» ў фінальнай серыі супраць «Шахцёра».
Гулец вырашыў не ставіць імплант, і справа не ў жаданні сэканоміць (у апошнія сезоны Хенкель зарабляў каля 400 тысяч долараў на год і мог сабе дазволіць паход да дантыста). Проста абаронца ведае гісторыі калег, якія ставілі сабе штыфт (калі проста, гэта стрыжань з разьбой, які ўкручваецца ў сківіцу), мацавалі на яго штучны зуб, а пасля па ім атрымлівалі клюшкай або шайбай. Па словах Хенкеля, гэта вяло да таго, што хакеістам літаральна «выварочвала рот», а працэс лячэння быў «гемароем яшчэ большым», бо сківіцу потым трэба літаральна збіраць па частках. «Відовішча непрыемнае», - падсумаваў чужы досвед хакеіст.
Спачатку Хенкель пайшоў іншым шляхам і зрабіў, як ён называе гэта, «ліпучкі» – устаўны зуб, які можна самастойна зняць або надзець у любы момант. Асаблівасцю гэта канструкцыі зʼяўляецца тое, што для яе не патрэбна імплантацыя штыфта ў сківіцу. Мінус – «ліпучка» выконвае выключна дэкаратыўную функцыю. То бок штосьці ўкусіць ёю не атрымаецца. Перад ежай такі зуб варта дастаць, і выглядае гэта не вельмі эстэтычны:
«У рэстаране сядзіш, нібы малады хлопец, узяў там, зуб дастаў. Па-першае, брыдка, па-другое, кінуў кудысьці ў кішэню – яго [зуб] ж мыць трэба».
Па словах хакеіста, мыццё часта адкладвалася, а зуб заставаўся ў кішэні і ў выніку губляўся. Не ратавала і наяўнасць спецыяльнага чахла, бо і той губляўся. За першы такі «пратэз» у Германіі, дзе жывуць сёння бацькі, беларус заплаціў каля 200 еўра. У выніку Хенкель прыйшоў да высновы, што яму прасцей хадзіць з дзіркай у зубах, чым важдацца з «ліпучкамі», да таго ж іх робяць індывідуальна, што не вельмі хутка.
Некаторыя бароняць зубы з дапамогай капы, але для Хенкеля гэта не варыянт: паспрабаваў пару разоў на моладзевым узроўні, але адчуваў дыскамфорт – не мог дыхаць і сушыла рот.
Закрануў беларускі абаронца і тэму валасоў, якія ў апошнія гады ён імкліва губляў. Так хлопец выглядаў у пачатку свайго прафесійнага шляху.
А так выглядае апошнім часам.
Але і злысенне ніяк не бянтэжыць хлопца: «Жонка ёсць, двое дзяцей ёсць. Мне ўжо здзіўляць няма каго. Спакушаць няма каго. Ну а каму я патрэбны?» – залаўся ён рытарычным пытаннем.
Але ўсё ж прызнаўся, што жонка Ксенія некалькі разоў жартам прапаноўвала паехаць у Турцыю, каб «нарасціць» валасы.
Але Хенкель не гатовы марнаваць столькі часу. «Нічога, пойдзе. Дакацім так!»
Іншыя пасты карыстальніка
