Tribuna/Футбол/Блогі/О духе времени/Топ-менеджар, якая змяніла ўяўленне пра маркетынг у белспорце, прадала маёмасць і раптоўна з’ехала з Беларусі – вось чаму

Топ-менеджар, якая змяніла ўяўленне пра маркетынг у белспорце, прадала маёмасць і раптоўна з’ехала з Беларусі – вось чаму

Амаль для ўсіх у гандбольным клубе «Мяшкова» гэта стала нечаканасцю.

Аўтар — bytribuna com
3 лістапада 2022, 11:49
6
Топ-менеджар, якая змяніла ўяўленне пра маркетынг у белспорце, прадала маёмасць і раптоўна з’ехала з Беларусі – вось чаму

На днях стала вядома, што гандбольны клуб «Мяшкоў» пакінула Лідзія Сямёнава – намеснік дырэктара па маркетынгу і камунікацыях. Навіна стала нечаканасцю для многіх, сам клуб да гэтага часу ніяк не пракаментаваў сыход спецыяліста – проста з сайта ГК знік профіль Сямёнавай. Паводле інфармацыі медыя, яна разам са сваім мужам, спартыўным дырэктарам «Мяшкова» Паўлам Башкіным, пераехала ў Іспанію.

Сямёнава па праве лічыцца найлепшым спецыялістам у сваёй галіне ў беларускім спорце. З яе імем звязаныя галоўныя маркетынгавыя поспехі хакейнага мінскага «Дынама», на якое арыентаваліся ва ўсёй КХЛ, і брэсцкага гандбольнага клуба, які набыў па-сапраўднаму еўрапейскі выгляд у многіх адносінах. Аднак Сямёнава пакінула працу і краіны, прычым зрабіла гэта максімальна нечакана.

«Трыбуна» даведалася, з чым звязаны такі крок.

З дыпломамі філолага і менеджэра зрабіла мiнскае «Дынама» народнай камандай

Менеджар нарадзілася ў Карэліі, але яшчэ ў дзяцінстве разам з бацькамі пераехала ў Бабруйск, дзе атрымала сярэднюю адукацыю, а потым паступіла на факультэт славянскай філалогіі ў Магілёўскім дзяржаўным універсітэце (скончыла з чырвоным дыпломам), бо, па ўласным жа прызнанні, «педагогіка – гэты патомны занятак у нашай сям'і, да таго ж я заўсёды шмат чытала».

Перад тым, як прыйсці ў спорт, Сямёнава паспела папрацаваць выкладчыкам рускай мовы і літаратуры ў старэйшых класах адной з магілёўскіх школ (прычым працаваць пачала яшчэ студэнткай трэцяга курса), але яшчэ да заканчэння вучобы ўсвядоміла, што педагогіка – усё ж не яе пакліканне, бо «справа настаўніка – праца доўгая, трэба ўздзейнічаць на душу, дапамагаць вучням здабыць маральныя арыенціры, а я чалавек, нацэлены на вынік, які можа колькасна і якасна вымяраць».

Неўзабаве Сямёнава прыйшла ў спорт, з якім у выніку аказалася звязаная на многія гады. Спачатку заняла пасаду сакратара гендырэктара ў САК «Алімпійскі», дзеля чаго давялося пераязджаць у Мінск. Потым быў РЦАП «Раўбічы», куды спецыяліста запрасіў тагачасны дырэктар комплексу Сяргей Цяцерын. Сямёнава выконвала абавязкі начальніка ўпраўлення арганізацыйна-кадравай работы. Пасля «Раўбічаў» была намеснікам дырэктара сталічнага Палаца спорту. Як прызнавалася сама Сямёнава, у яе хапала часу паралельна працаваць і ў федэрацыі гандбола: дапамагала ў прэзентацыйных праектах, стварыла сайт БФГ, правяла турнір у гонар юбілею Спартака Мірановіча і адказвала за іншыя мерапрыемствы.

А ў канцы 2000-х лёс звёў спецыяліста з хакеем, праўда, для гэтага прыйшлося вярнуцца ў Бабруйск.

– Першапачаткова гэта не ўваходзіла ў мае планы. Але там на базе новага лядовага палаца стваралі клуб «Шыннік-Бабруйск», – распавядала Сямёнава. – І канцэпцыя яго развіцця, падрыхтаваная мною сумесна з будучым дырэктарам Арцеміем Старынскім, аказалася найлепшай з прадстаўленых гарадскім уладам. Так я стала намеснікам дырэктара – першай дзяўчынай у кіраўніцтве беларускага хакейнага клуба. Гэта таксама было навукай: нараджэнне клуба з нуля, рэгістрацыя новага прадпрыемства, падбор персаналу, стварэнне матэрыяльна-тэхнічнай базы і яшчэ шмат пытанняў.

У 2010-м, праз два гады працы ў Бабруйску, Сямёнава апынулася ў мiнскім «Дынама», куды яе запрасіў старшыня спорттаварыства «Дынама» Юры Бародзіч. На той час у Сямёнавай быў яшчэ і чырвоны дыплом БДУФК па кваліфікацыі менеджара, а таксама пройдзеныя курсы кіравання персаналам пры БНТУ. Па заданні Бародзіча, спецыяліст правяла ў ХК кадравы аўдыт, прывяла структуру клуба ў адпаведнасць з рэгламентам КХЛ, падабрала работнікаў на ключавыя пасады.

– Зрабіла тую працу. Напрыклад, пры маім удзеле была практычна з нуля створана прафесійная прэс-служба. А восенню застаўся без кіраўніка аддзел маркетынгу і рэкламы. Бародзіч прапанаваў пасаду мне, – успамінала Сямёнава.

Пры Сямёнавай «Дынама» пачало зусім новае жыццё ў маркетынгавым і іміджавым планах. ХК стаў народнай камандай, для чаго, у прыватнасці, масава выкарыстоўвалася сацыяльная рэклама на вуліцах горада, прычым не толькі Мінска. Усё гэта прывяло да таго, што «зубры» з часам сталі самым наведвальным калектывам КХЛ і ўтрымлівалі лідарства некалькі гадоў. Больш за тое, у адным з сезонаў 15-тысячная «Мінск-Арэна» збірала аншлаг на працягу 21 матчу запар. Да прыходу Сямёнавай клуб мог пахваліцца продажам максімум пяці тысяч квіткоў максімум і адсутнасцю каляхакейнага «руху».

Маркетынгаваму аддзелу ўдалося адкрыць фірмовую краму «Дынама», выпусціць каля 40 найменняў прадукцыі пад брэндам клуба і актыўна на гэтым зарабляць. На матчах з'явілася «зорнае неба», kiss-камера, заўзятары пачалі рабіць прапанову рукі і сэрца сваім дамам, падчас выканання гімнаў луналі сцягі, перад гульнямі заўзятараў забаўлялі артысты. На «Дынама» ў маркетынгавым плане пачалі раўняцца не толькі беларускія спецыялісты, але і расейскія, якія працавалі ў камандах КХЛ.

Зрэшты, быў у дынамаўскай біяграфіі Сямёнавай і не самы прыемны момант. Улетку 2015-га ў клубе разгарэўся карупцыйны скандал з затрыманнем гендыра Максіма Суботкіна і генменеджара Уладзіміра Беражкова. Абодва функцыянеры абвінавачваліся ў крадзяжы шляхам перавышэння службовых паўнамоцтваў. Праўда, на лаве падсудных апынуўся толькі Суботкін. Тады ў справе ўсплыло прозвішча і Сямёнавай, праўда, у ролі сведкі.

Па яе ўласных словах, яна была адзіным супраціўнікам стварэння ЗАТ «Дынама-Маркетынг», які выкарыстоўваўся Суботкіным для злачынных схем. У жніўні 2015-га, праз месяц пасля затрымання гендыра, спецыяліст стала адной з нешматлікіх персон, хто публічна падтрымаў затрыманне функцыянера. Падчас суда Сямёнава выступала сведкай з боку абвінавачання.

Практычна за год да гэтага Сямёнава пакінула «Дынама». Шмат у чым з падачы Суботкіна.

– Мая памылка была ў тым, што не сышла, як толькі змяніўся генеральны дырэктар клуба (Суботкін прыйшоў замест Аляксея Торбіна). Адразу не хапіла рашучасці – «Дынама» было ў тыя гады працай маёй мары. Так атрымалася, што ў міжсезонне – самую гарачую пару для клубных маркетолагаў – засталася без двух ключавых супрацоўнікаў. Прыйшлося аператыўна падбіраць замену, навучаць супрацоўнікаў, якія не мелі досведу працы ў спорце, перадаваць досвед. У гэтым сэнсе спадар Суботкін атрымаў з мяне максімум. А калі ўсё было зноў наладжана, выправадзіў. Прычым ён не такі, каб проста скараціць пасаду і прапанаваць развітацца. Былі некалькі месяцаў ігнаравання і цкавання. Яшчэ да прыходу Суботкіна мне прапаноўвалі працу ў расійскіх топ-клубах. Але нават не разглядала тыя варыянты, не дапускала думкі, што расстануся з «Дынама». Служыла яму верай і праўдай. Аднак не пачула нават дзякуй. Проста ціхенька сабрала рэчы і пайшла пад маўчанне калег, якія апусцілі вочы, – успамінала Сямёнава.

Пасля сыходу з ХК спецыяліст чатыры гады не наведвала «Мінск-Арэну», бо было «псіхалагічна складана пераступіць парог, нават каб схадзіць на канцэрт».

Дапамагла пераўтварыць ГК «Мяшкоў» у еўрапейскі клуб

Як успамінала Сямёнава, пасля растання з «зубрамі» на яе адразу пасыпаліся прапановы аб супрацоўніцтве. Аднак самай цікавай і амбіцыйнай выглядала прапанова ад Брэсцкага гандбольнага клуба імя Мяшкова. Прыцягвала і тое, што клуб выступаў у Лізе чэмпіёнаў, што з'яўлялася дадатковым выклікам для Сямёнавай-менеджара. Над прапановай брэстчан Лідзія некаторы час думала, бо не хацела пакідаць Мінск, але ўсё ж пераехала на паўднёвы захад Беларусі.

Першы час абавязкі ў Брэсце Сямёнава дзяліла з Іванам Караічавым, які ў канцы 2014-га ўзначаліў аддзел маркетынгу і сувязяў са СМІ. Падзей на фінішы сезона было няшмат (некалькі матчаў СЕХА-лігі і вясновыя розыгрышы нацыянальных тытулаў), таму праца праходзіла ўжо з прыцэлам на будучыню.

– Мы падрыхтавалі білетную праграму на наступны сезон і новы сучасны білетны комплекс, правялі рэбрэндынг і змянілі лагатып клуба, запусцілі медыйныя праекты і серыю білбордаў, упершыню распрацавалі калекцыю атрыбутыкі, абсталявалі клубны фан-шоп, стварылі групу падтрымкі і шмат iншага, – казала Сямёнава.

Цікава, што ўся прэс-служба і аддзел маркетынгу складаліся з чатырох чалавек, аднак праца і яе вынікі былі значнымі.

– За чатыры гады колькасць фолавераў у нашых сацсетках вырасла на 700 адсоткаў. За той жа перыяд мы ў дзесяць разоў павялічылі продаж абанементаў. Цяпер «БГК ім. Мяшкова» – не бедны сваяк з адсталай краіны, а паважаны ў Еўропе клуб, безумоўны лідар па ўзроўні арганізацыі матчаў, прасоўванні клуба і працы з заўзятарамі сярод гандбольных каманд постсавецкай прасторы, – успамінала ў 2019-м Сямёнава. Пры менеджары ў БГК з'явілася і свой танцавальны гурт падтрымкі.

У студзені 2018 года стала вядома, што Сямёнава пакідае БГК, каб уліцца ў працу дырэкцыі II Еўрапейскіх гульняў-2019 і там рэалізоўваць свае ідэі ў маркетынгу. Праўда, ужо ў лютым спецыялістка вярнулася ў клуб. Як распавялі «Трыбуне» людзі, знаёмыя з сітуацыяй, Сямёнава за кароткі час зразумела, што ёй разгарнуцца асабліва не дадуць, не дазволяць рэалізаваць шматлікія ідэі, у тым ліку праз бюракратыю і ўзгадненні. У выніку з дырэкцыі ЕГ яна сышла.

Дарэчы, спецыяліст у сваім развіцці не абмяжоўвалася толькі гандболам. Таксама яна з лёгкасцю разважала пра тое, чаго не хапае ў маркетынгавым плане беларускаму футболу і давала слушныя парады, як зрабіць від спорту і ЧБ прывабным.

Да нядаўняга часу, нават нягледзячы на ​​санкцыі ў дачыненні да айчыннага гандбола, уведзеныя ў сувязі з уварваннем Расіі ва Украіну пры падтрымцы рэжыма Лукашэнкі, Сямёнава добрасумленна працавала на карысць «Мяшкова» і старалася зрабіць якасны прадукт. Аднак у выніку з'ехала за мяжу і зараз з мужам знаходзіцца ў Іспаніі.

Ад'езд ужо быў запланаваны, але мабілізацыя ў Расіі паскорыла працэс

– Дзякуючы працы Сямёнавай хакейнае «Дынама» і гандбольны БГК сталі брэндамі, а арганізацыя матчаў выйшла на самы высокі ўзровень. У тых умовах, у якіх сёння апынуўся беларускі спорт, ніякае развіццё немагчыма. Шмат у чым таму людзі з’язджаюць з Беларусі, – так пракаментаваў навіну аб ад'ездзе спецыяліста адзін са спартыўных журналістаў Беларусі.

Па інфармацыі «Трыбуны», бан, накладзены на белгандбол, сапраўды шмат у чым паўплываў на рашэнне Сямёнавай пакінуць краіну. Усё ж такі немагчыма працаваць на максімуме і прыдумляць нешта крэатыўнае, калі дарога ў Еўропу закрытая, а санкцыі, улічваючы імкненне нявыбраных ўладаў дапамагаць Расіі ў вайне з Украінай, пагражаюць зацягнуцца на гады.

Па нашых звестках, спецыяліст ужо даўно занялася пытаннем пераезду. У прыватнасці, прадала нерухомую маёмасць, машыну. Пры гэтым усё праходзіла максімальна ўтойліва, нават многiя ў клубе не былі пасвечаныя ў планы менеджара.

Ну а паскорыла пераезд Сямёнавай на Захад мабілізацыя, абвешчаная ў Расіі ў верасні (праўда, як запэўніваюць улады РФ, ужо завершаная, што не перашкаджае працягваць раздаваць пазовы ў войска). Пры чым тут Сямёнава? Справа ў тым, што ў снежні 2018 года Лідзія выйшла замуж за спартыўнага дырэктара брэсцкага гандбольнага клуба Паўла Башкіна.

Па пашпарце ён з'яўляецца расіянінам, хаця і мае від на жыхарства ў Беларусі. Па нашых звестках, муж і жонка ад граху далей вырашылі рвануць у Іспанію, каб Башкін не трапіў у лік тых рускіх, каго прывязуць з Беларусі і адправяць на вайну ва Украіну.

Як пракаментавала свой ад'езд Сямёнава?

Ніяк. Навіна аб тым, што топ-менеджар пакінула Беларусь і перабралася ў Іспанію, заспела многіх знянацку. У тым ліку ў брэсцкім клубе, які на сваім сайце так да гэтага часу і не размясціў інфармацыю аб растанні з Сямёнавай. Толькі з раздзела «Кіраўніцтва” знік яе профіль. А вось фотаздымак Башкіна па-ранейшаму на месцы. І пасада пазначана ранейшая – спартовы дырэктар. Па нашай інфармацыі, ён усё яшчэ знаходзіцца ў штаце клуба, але ўзяў адпачынак за свой кошт.

«Трыбуна» звязалася і з Паўлам, і з Лідзіяй, каб атрымаць ад іх каментар, аднак усе нашы просьбы засталіся без рэакцыі, хоць паведамленні ў мэсэнджэрах і былі прачытаныя.

Ніякіх пастоў няма і ў сацыяльных сетках Сямёнавай.

Думкамі аб тым, што чакае БГК у сувязі з ад'ездам спецыялістаў, у сваім тэлеграм-канале падзяліўся выканаўчы дырэктар Беларускага фонду спартыўнай салідарнасці, заснавальнік клуба ГК «Віцязь» Аляксандр Апейкін.

– З гэтай навіной магу смела прадказаць сур’ёзны крызіс для БГК ў бліжэйшыя часы. Клуб на парозе заняпаду, бо з самага пачатку быў арыентаваны на міжнародны ўзровень, а не на ўнутраны чэмпіянат з шасці маладзёвых каманд і дзесяткам заўзятараў на трыбунах. Сама канцэпцыя клуба прадугледжвала штогадовы выступ у Лізе чэмпіёнаў, наяўнасць вялікай аўдыторыі і высокую медыйнасць.

Фото: pressball.by

Іншыя пасты блога

Усе пасты