Куды знік былы лекар БАТЭ, які ваяваў з Дулубам? Дапамог «Шахцёру» стаць чэмпіёнам, працуе за мяжой, не мае крыўды на Андрэя Капскага
«Калі ідзе дэградацыя футбола ў Беларусі, няма жадання зноў акунацца ў яго».
Доўгі час Аляксандр Адзінцоў не быў вядомы шырокаму колу футбольных заўзятараў. Мужчына працаваў у БАТЭ урачом-рэабілітолагам, ціха выконваў свае абавязкі. Але ўвесну 2020-га ўсё змянілася. На той момант ужо былы член трэнерска-адміністрацыйнага штаба "жоўта-сініх" распачаў завочную бітву з экс-галоўным трэнерам Барысава Алегам Дулубам. Медык расказваў пра тое, як няправільна, на яго думку, трэнер працаваў з футбалістамі БАТЭ ў 2018-м. Дулуб таксама меў, што сказаць доктару.
Трэнер пасля таго скандалу заставаўся навідавоку. А што Адзінцоў? 33-гадовы медык за гэтыя гады паспеў змяніць некалькі клубаў і чэмпіянатаў. Тэлеграм-канал «О, спорт! Ты - мір!» расказвае гісторыю ўрача.
Пра канфлікт з Дулубам не шкадуе, заставацца ў БАТЭ не захацеў сам
У БАТЭ Адзінцоў працаваў з канца 2013-га па канец 2019-га. Патрапіў у клуб шмат у чым дзякуючы брату-кардыяхірургу Віталю, які аднойчы аказаўся лекарам Анатоля Капскага. Віталь Адзінцоў у Беларусі вельмі вядомы ў медыцынскіх колах. У 2019-м, напрыклад, на пару з калегам па РНПЦ "Кардыялогія" правёў дзве ўнікальныя аперацыі з дапамогай 3D-мадэляў сэрца.
Віталь Адзінцоў парэкамендаваў Капскаму-старэйшаму свайго брата, які меў адукацыю «траўматолага-артапеда» і паспеў папрацаваць у мужчынскай нацыянальнай зборнай па баскетболе, а таксама ў РНПЦ траўматалогіі і артапедыі. Аляксандр прайшоў выпрабавальны тэрмін у дзіцячай школе клуба і праз чатыры месяцы атрымаў паўнавартасную работу ў БАТЭ.
Капскі не шкадаваў грошай на адукацыю Адзінцова - лекара адпраўлялі на стажыроўкі ў ЦСКА і "Рому", на навучанне ў клініку Villa Stuart у Рыме. Там Аляксандр атрымаў адпаведны дыплом, дзякуючы якому займеў магчымасць працаваць за межамі Беларусі.
У канцы 2019-га, ужо пры Андрэі Капскім, Адзінцоў з'ехаў з Барысава. Як расказваў сам урач-рэабілітолаг, Капскі-малодшы прывёў у каманду новага ўрача Паўла Ганчарэнку, якому Адзінцоў павінен быў пісаць штодзённыя справаздачы пра сваю працу і планы рэабілітацыі. Адзінцова такі сцэнар не задаволіў (лічыў, што ў плане рэабілітацыі кваліфікацыя Ганчарэнкі ніжэйшая), і таму пасля размовы з Капскім вырашыў пакінуць клуб.
- Як спецыяліст Аляксандр рэальна круты, - распавядае адзін з гульцоў БАТЭ таго перыяду. - У плюс яму пайшлі практыкі і навучанне за мяжой. Таксама ў яго брат і бацькі з медыцыны, таму ён ведае сферу знутры вельмі добра. Памятаю, як ён за чатыры з паловай месяцы паставіў на ногі Марка Сіміча, які парваў "крыжы". Чалавек ведае сваю справу.
Лекар заставацца ў Беларусі не хацеў, таму шукаў варыянты за мяжой.
- З ЧБ былі прапановы, але я цвёрда вырашыў, што калі буду працаваць у Беларусі, то толькі ў БАТЭ. Не бачыў сэнсу ісці на паніжэнне. Барысаўцы былі пастаяннымі чэмпіёнамі, было камфортна працаваць у клубе. Ну і проста з павагі да каманды на той момант не хацеў мяняць клуб на нейкі іншы беларускі, - прызнаецца Адзінцоў.
Перайшоў у юрмальскі "Спартак", але ўмяшалася пандэмія
Пасля новага года, ужо ў 2020-м, у Аляксандра з'явіўся варыянт з юрмальскім "Спартаком". Там ён нейкі час быў адзіным лекарам, таму і выбягаў на поле, і займаўся рэабілітацыяй гульцоў, і кіраваў працай футбалістаў у трэнажорнай зале, і дасылаў спартсменам спіс практыкаванняў, якія можна рабіць у хатніх умовах.
Ну і як раз у статусе лекара "Спартака" Адзінцоў даў разгромнае інтэрв'ю пра Дулуба.
- Адразу скажу, што тая гісторыя ніяк не паўплывала на маю кар'еру, ніхто ў маіх будучых клубах не ўспамінаў інтэрв'ю, - распавядае Адзінцоў. - І магу сказаць, што сам я ніколькі не пашкадаваў пра тое, што тады выступіў у прэсе. Не сказаў жа нічога жорсткага, а проста распавёў, як было. Стаўленне да Дулуба? З часам яно ў мяне не памянялася.
Пасля інтэрв'ю многія гульцы БАТЭ прынялі бок медыка і пацвердзілі праўдзівасць ягоных слоў. Нават праз некалькі гадоў пасля сыходу з барысаўскай каманды некаторыя гульцы таго перыяду звяртаюцца да лекара па парады і кансультацыі. Дасылаюць здымкі МРТ, тэлефануюць і просяць рэкамендацый.
- Падтрымліваю зносіны з гульцамі, нават нягледзячы на тое, што некаторыя хлопцы ў іншых клубах гуляюць, хтосьці ўжо скончыў і стаў трэнерам. Стасункі мы падтрымліваем. Па кансультацыі звяртаюцца вельмі многія, а з некаторымі ў нас захаваліся сяброўскія адносіны, якія падтрымліваем да гэтага часу, - працягвае Аляксандр.
Што да Юрмалы, там Адзінцоў аказаўся ў інтэрнацыянальным калектыве. Калі спецыяліст прыйшоў, у ім гулялі футбалісты з 12 краін - дапамагала англійская мова, якую ўрач ведае вельмі добра.
- Там адпрацаваў зусім няшмат. Зімой правёў тры турэцкія зборы, потым прыехалі ў Латвію, а вясной праз пандэмію прыпынілі чэмпіянат і трэніроўкі. Вярнуўся ў Беларусь, нейкі час кансультаваў гульцоў анлайн. Так доўжылася некалькі тыдняў.
Па словах Адзінцова, паўнавартасная праца ў Юрмале ў яго абмежавалася адным месяцам. Хаця праз досвед, які ўдалося атрымаць, у спецыяліста не засталося адчування кароткатэрміновасці.
- У БАТЭ я прабыў шэсць гадоў, а тут усё рэзка памянялася, шмат новага даводзілася даведвацца, рабіць. Плюс у мяне быў каласальны аб'ём працы - займаўся і рэабілітацыяй, і выбягаў на поле, і рабіў яшчэ нешта. Можа, гэта ўсё ў выніку адбілася на маіх уражаннях - здаецца, прабыў там не месяц, а як мінімум тры. Шчыра, на той момант мне ўсё падабалася, усё задавальняла, я заставаўся б і далей, тым больш кантракт быў на год. Але пандэмія ўсё перакрэсліла, - кажа Адзінцоў. - Меркаваў, што застануся ў Юрмале на некалькі гадоў, а потым, магчыма, вярнуся ў Беларусь. Але бачыце, як атрымалася.
Па словах нашых крыніц, якія перасякаліся з Адзінцовым у Латвіі, трэнеры і футбалісты былі вельмі задаволены спецыялістам і яго метадамі. Суразмоўцы адзначаюць, што лекар ведае сваю справу.
- У «Спартаку» было вельмі шмат маладых хлопцаў, па 17-19 гадоў, афрыканцаў, у якіх спецыфічнае стаўленне да справы, да футбола. Магу сказаць, што ў тым жа БАТЭ спартсмены да справы, да трэніровак і да свайго здароўя падыходзілі больш прафесійна, - усміхаецца спецыяліст.
Аказаўся ў Салігорску дзякуючы спартдыру, на Капскага-малодшага не крыўдуе
У 2020 годзе Адзінцоў вярнуўся ў чэмпіянаце Беларусі - на гэты раз у «Шахцёры».
- Неяк са мной звязаўся прэзідэнт «Спартака» Марка Трабукі і прапанаваў папрацаваць у Салігорску. Я пагадзіўся, у тым ліку таму, што ўжо не мог вярнуцца ў Латвію - скончылася віза. Трабукі казаў, што хацеў бы, каб я вярнуўся, ды і да таго моманту чэмпіянат ужо аднавіўся. Але візавыя праблемы зрабілі вяртанне немагчымым, прынамсі ў хуткім часе. Таму і апынуўся ў выніку ў «Шахцёры», - распавядае Адзінцоў.
Па нашай інфармацыі, да пераходу лекара ў Салігорск прыклаў руку і тагачасны спартовы дырэктар «гарнякоў» Аляксандр Рэхвіяшвілі, які меў цесныя кантакты з кіраўніцтвам юрмальскага «Спартака». Не адмаўляе гэтага і Адзінцоў.
— Пасля размовы з Трабукі, калі я даў згоду, да мяне дадому прыехаў Рэхвіяшвілі. Мы пазнаёміліся, абгаварылі дэталі кантракту, я падпісаў дамову да канца года. Мы сталі з камандай чэмпіёнамі і пасля заканчэння кантракта мне прапанавалі застацца ў клубе яшчэ на год.
- У прынцыпе, лекар ён нядрэнны, відаць, што шмат чаго ведае, шмат у чым разбіраецца. Але таксама не абыходзілася без памылак - гэта тычылася метадаў лячэння, напрыклад. Не заўсёды дыягназы і спосабы рэабілітацыі вялі да пажаданых вынікаў, - распавёў адзін з чальцоў "Шахцёра" сезона-2021.
- Вядома, памылкі здараюцца, але я б сказаў, што дробныя. Гэта нармальна, нічога не зробіш, - прызнае Адзінцоў.
У Салігорску Адзінцоў паспеў папрацаваць пад кіраўніцтвам адразу чатырох галоўных трэнераў - Юрыя Вернідуба, Рамана Грыгарчука, Сяргея Гурэнкі і Аляксея Багі.
- Трохі нязвыкла, што змянілася столькі трэнераў, але нічога звышнатуральнага. Засцярог за сваё месца ў мяне не было - лекараў звычайна не чапаюць. З Вернідубам толкам не паспеў папрацаваць, таму што літаральна праз пару тыдняў пасля майго прыходу ў клуб кантракт з ім скасавалі. А вось з Грыгарчуком супрацоўнічалі даволі доўга, - успамінае Адзінцоў. - Грыгарчук запомніўся педантычнасцю, ён сочыць за кожнай дробяззю. У яго ўсё павінна быць дакладна як у трэніровачным працэсе, так і па-за ім. Ва ўсіх аспектах любіць дысцыпліну і патрабуе яе ад усіх. Але мне з ім працавалася вельмі камфортна. Як, у прынцыпе, і астатнім.
Цікава, што Адзінцоў мог зноў аказацца ў камандзе Грыгарчука праз некалькі месяцаў пасля сыходу ўкраінца - калі ў лекара скончыўся кантракт з «Шахцёрам», Грыгарчук клікаў да сябе ў «Чарнаморац».
- Ён мяне шанаваў, хацеў, каб я зноў яму дапамагаў. Але справа ў тым, што на той момант я ўжо даў вусную згоду на пераход у тбіліскае «Дынама». Думаю, калі б не грузіны, то напэўна паехаў бы ў Адэсу. Ці застаўся б у Салігорску, бо там у маіх паслугах таксама былі зацікаўленыя. Але абраў варыянт, пра які ніколькі не шкадую, - прызнаецца лекар.
За паўтара года працы ў «Шахцёры» Адзінцоў і прыязджаў на «Барысаў-Арэну», і працаваў падчас матчаў у Салігорску, калі на «Будаўніку» гасцяваў БАТЭ. Ці былі асаблівымі для лекара гэтыя матчы?
- Натуральна, мне хацелася перамагчы з «Шахцёрам», ніякіх іншых адчуванняў не было. Думаў толькі пра тое, як дапамагчы салігорцам стаць чэмпіёнамі, - прызнаецца Адзінцоў.
Да матчаў з «жоўта-сінімі» і пасля іх спецыяліст не раз перасякаўся з Андрэем Капскім, які ў свой час прыняў рашэнні пра растанне з урачом.
- З БАТЭ я сышоў у кастрычніку 2019-га, да канца чэмпіянату заставалася некалькі тураў. Каманда стала другой, і мяне запрасілі на банкет, уручылі срэбныя медалі. З усімі выдатна размаўляў, ніякіх праблем. І праз час мы маглі з Андрэем стэлефанавацца па розных пытаннях, пагутарыць. Зразумейце, з Капскім мы ніколі не сварыліся - проста ў свой час не знайшлі агульную мову па працоўных пытаннях і прынялі рашэнне растацца. А ўзаемных крыўдаў няма і ў памоўцы, рукі адзін аднаму ціснем. Ці важна гэта для мяне? Скажам так, лічу, што так правільна - калі ніхто ні на каго не трымае зла, - адзначае Адзінцоў.
Пераехаў у Грузію, дзе паспеў папрацаваць з экс-варатаром БАТЭ
Літаральна адразу пасля растання з «гарнякамі» у пачатку 2022-га Аляксандра паклікалі на працу ў «Дынама» Тбілісі. І тут таксама не абышлося без Рэхвіяшвілі. У верасні 2021-га той стаў спартовым дырэктарам тбілісцаў і ўжо праз паўгода паклікаў да сябе Адзінцова, з якім быў знаёмы па супрацы ў «Шахцёры».
- Пэўныя асцярогі, хваляванні былі, думаў, ці атрымаецца ў Грузіі. Але хацелася нешта памяняць. З БАТЭ пяць разоў станавіўся чэмпіёнам, з Салігорскам - двойчы. Сем чэмпіёнстваў у Беларусі. Плюс у той момант у ЧБ уводзіліся ліміты на заробкі, і гэтыя абмежаванні закранулі мяне. Зарплата істотна падала. Таму вырашыў далучыцца да "Дынама". Калі азірнуцца назад, разумею, што паступіў абсалютна слушна. І ў грашах выйграў, і Тбілісі - выдатны горад. - кажа Адзінцоў.
Кантракт з грузінскім клубам урач падпісаў у сярэдзіне лютага 2022 года. Амаль адначасова з ім у Тбілісі перабраўся і экс-трэнер варатароў "Шахцёра" Яўген Тайкевіч. Тэрмін пагаднення са спецыялістамі - тры гады. Абодва працуюць у клубе дагэтуль, нягледзячы на тое, што летам 2022-га адбылася ракіроўка ў трэнерскім штабе. На змену Кахаберу Цхададзе прыйшоў іншы грузінскі спецыяліст Георгій Чыябрышвілі. Характэрна, што ў цяперашнім трэнерска-адміністрацыйным штабе "Дынама" толькі два замежнікі - беларусы Адзінцоў і Тайкевіч. Астатнія - спрэс мясцовыя спецыялісты. Ды і гульцоў не з Грузіі не так шмат - усяго чацвёра (серб, гвінеец, ганец і галандзец).
- Вядома, з Тайкевічам мы маем зносіны больш за ўсё, усё ж абодва беларусы. Але магу сказаць, што з астатнімі чальцамі каманда падтрымліваю добрыя адносіны, у тым ліку дзякуючы англійскай мове. Некалькі грузінскіх гульцоў гавораць толькі па-грузінску, але ў асноўным людзі разумеюць рускую і англійскую. Так што ў моўным плане дастаткова камфортна.
У мінулым годзе Адзінцоў паспеў папрацаваць яшчэ з адным сваім суайчыннікам, праўда, нядоўга. У верасні кантракт з "Дынама" падпісаў варатар Антон Чычкан. Галкіпер і ўрач перасякаліся яшчэ ў часы БАТЭ і вось праз некалькі гадоў ізноў сустрэліся ў адной камандзе. Праўда, супраца працягнулася нядоўга. У канцы снежня пасля заваёвы з калектывам чэмпіёнства Чычкан пакінуў «Дынама», так і не правёўшы ніводнага афіцыйнага матчу, і перайшоў у «Дынама» з Батумі. А Адзінцоў застаўся на ранейшым месцы.
– Антон – мой добры сябра. І калі мяне ў «Дынама» [Тбілісі] пыталі, вядома, я пра яго добра адгукаўся. Казаў, як лічу. Але не варта казаць, што толькі дзякуючы мне Чычкан аказаўся ў камандзе, - просіць Адзінцоў. - А чаму яму так і не ўдалося зайграць? Камандзе патрэбны быў варатар, таму што асноўны атрымаў разрыў крыжападобных звязак. Вось якраз яго аднаўленнем я займаўся. У нас застаўся адзін малады галкіпер, падпісалі яшчэ Чычкана. Але справа ў тым, што той малады брамнік незадоўга да прыходу Антона пачаў паказваць шыкоўную гульню, па-сапраўднаму цягнуў. Усе былі захапленні. Калі прыйшоў Антон, месца першага варатара, можна сказаць, ужо было занятае.
Сёння ў Грузіі толькі дзве каманды могуць дазволіць сабе трымаць у трэнерска-адміністрацыйным штабе ўрачоў-рэабілітолагаў. Гэта два «Дынама» - з Тбілісі і Батумі. У астатніх калектывах футбалісты самастойна ездзяць у адзін са сталічных медцэнтраў і праходзяць лячэнне і рэабілітацыю там.
- І няма такога, што мне трэба выконваць працу за некалькіх чалавек, як было ў «Спартаку». Займаюся выключна рэабілітацыяй, - працягвае Адзінцоў. - Што тычыцца побыту, то ў Тбілісі я выдатна ўладкаваўся, зняў прасторную кватэру, перавёз сям'ю год таму. Дачка ходзіць у школу. Машыну таксама перавёз на аўтавозе. Так што, можна сказаць, усё ўляглося. І я ўсім задаволены. Галоўнае, што і мной у клубе задаволеныя.
Сочыць за ЧБ, але вяртацца не хоча
Як нам удалося даведацца, урач ужо займеў пэўную рэпутацыю і павагу ў Тбілісі, прычым не толькі ў футболе. Па дапамогу да яго звяртаюцца як спартсмены, так і звычайныя жыхары горада. І Адзінцоў дапамагае ім у вольны ад працы час - кансультацыямі, пастаноўкай дыягназу, складаннем праграм для аднаўлення. Як гавораць нашыя суразмоўцы, медыцынскіх спецыялістаў такога ўзроўню ў Тбілісі не так шмат.
- Ёсць такое, звяртаюцца да мяне не толькі футбалісты, - усміхаецца Адзінцоў. - Бывае, супрацоўнікі клуба просяць у чымсьці дапамагчы, неяк пракансультаваць, прызначыць лячэнне. Я, канешне, дапамагаю. Потым гэтыя супрацоўнікі расказваюць пра мяне сваім знаёмым – тыя звяртаюцца. І так склалася пэўнае кола людзей, якім дапамагаю. Не кожны дзень, канешне, гэтым займаюся, але калі ёсць час у мяне, калі ёсць магчымасць прыняць людзей на базе, то, вядома, раблю гэта з задавальненнем.
Што да стажыровак, якія былі ў БАТЭ, то пакуль на іх часу няма.
- У іншых клубах былі размовы з гэтай нагоды, мяне хацелі кудысьці накіраваць, але, сапраўды, я настолькі заняты працай, што даводзіцца працаваць нават у адпачынку. Напрыклад, у снежні аднаўляў гульца пасля аперацыі, ды і іншыя спартсмены маюць патрэбу ў маёй дапамозе. Так што фізічна не магу пакінуць Тбілісі. Заўсёды пры справе.
Паводле слоў Аляксандра, у "Дынама" яму ўжо прапанавалі прадоўжыць кантракт, нягледзячы на тое, што пасля прыходу ў клуб мінула няшмат часу. Беларус схіляецца да рашэння застацца.
- Мяне тут усё задавальняе. І каманда, і горад, і футбол. Так што, магчыма, затрымаюся надоўга, - кажа Адзінцоў.
Пры гэтым спецыяліст працягвае сачыць за беларускім футболам.
- Вядома, няма такога, што гляджу матчы, нарэзкі. У асноўным проста чытаю на сайтах пра вынікі гульняў. З Тайкевічам можам паразмаўляць. Якія ўражанні? Ну, што казаць, узровень чэмпіянату, узровень футбола з кожным годам толькі і робяць, што падаюць. І пакуль няма сэнсу вяртацца ў Беларусь. Не, клуб змагу знайсці, але калі ідзе дэградацыя футбола ў Беларусі, няма жадання зноў акунацца ў яго.
Фота: fcbate.by, fkspartaks.lv, fcdinamo.ge
