Сябры. Я а лягу-прылягу
Цудоўныя вершы апошняга народнага паэту Беларусі Ніла Гілевіча.
Барадулін, Бураўкін, зараз Гілевіч... За кароткі тэрмін столькі гэткіх вялкіх страт для Беларусі. І пакуль не відаць, хто зойме іх месца. Месца асілкаў, на якіх трымаецца Беларусь.
І я ненавіджу гэтую ўладу за тое, што столькі светлых, прыгожых, разумных, чыстых, свядомых твараў шчырых беларусаў у адным месцы даводзіцца ўсё часцей бачыць толькі падчас вось такіх развітанняў, як з Нілам Сымонавічам ці Анечкай Вольскай.
Яны не баяцца толькі нябожчыкаў і зараз пачнуць расповяд, які добры паэт быў Гілевіч. Усё астатняя, акрямя нябожчыкаў, ў іх вызывае дзікі страх. Яны нават на развітанні стаяць недзе побач у сваіх чорных куртках з рацыямі ў кішэнях. Але іх усё адно меньш.
Некалі прыйдзе час, калі сілы розуму й святла пачнуць браць рэванш.
Ніл Сымонавіч, вечная памяць...
Вялікая беларуская песня з цудоўнымі вершамі Гілевіча. Пад яе мой Глеб засыпае і ужо калі-нікалі спявае. Кліп «Сяброў» - гэта, канешне, асобная гаворка :).