Пётр Качура: «Матч Беларусі з Косава цудоўны па змесце. З такіх трэба выкрышталізоўваць правільную філасофію нашага футбола»

– Беларусы нарэшце атрымалі перамогу ў афіцыйнай сустрэчы. Зборная прынесла пазітыў, чаго даўно не здаралася. Забіла два мячы. Колькі часу каштуе радавацца поспеху ў асобна ўзятым паядынку?

– Безумоўны пазітыў намеціўся яшчэ падчас матчу з ізраільцянамі. Тады першы тайм нашы хлопцы правялі цудоўна. Трэба зафіксаваць: зрух здарыўся. Так і трэба дзейнічаць: актыўна, агрэсіўна, а не спадзявацца на гульню другім нумарам. Нам трэба хацець перамагчы. Гэта самае важнае!

Да таго ж насуперак словам Георгія Пятровіча пасля паразы ад ізраільцян, што футбалістаў на два тайма не хапіла фізічна, панядзелкавы паядынак паказаў: каманда выдатна пачувалася ўсё 90 хвілін. Забілі мяч – і бо не адышлі назад. Нарэшце!

Я лічыў у асобных эпізодах колькасць перадач запар гульцоў беларускай зборнай. Даходзіла да 10-12. Гэта значыць, мы ўмеем гуляць у пас. Выходзіць, толькі зараз стала зразумела, што можам паказваць іншы футбол. Адрозны ад таго, які прывівала апошнія чатыры гады.

Мы ўжо гутарылі ўслед першай гульні ў Будапешце. Можна было і ў другім тайме не адыходзіць ад таго, што паказалі ў першым. Даўно кажу і не стамляюся паўтараць: нам трэба мяняць філасофію. Быць смелымі. Не баяцца сябе. Успомнім адрэзак пасля нашага другога гола: амбіцыйныя касавары не маглі адабраць мяч. У гэтым і крыецца псіхалагічная ўпэўненасць, якой нам доўга не хапала.

Дай бог, каб гэта не было кароткім усплёскам. Віншую нашу каманду з перамогай!

– Давайце пройдземся па тактыцы.

– Выбралі фармацыю 4-3-3. Тры апорныя паўабаронцы адыгралі дабратворную ролю – насыцілі цэнтр поля і не далі забіць. А Марозаў, заменены ў гульні з ізраільцянамі, на гэты раз з'явіўся ў другой палове і зрабіў справу бездакорна. Эбонг зноў забіў неверагодны мяч: прыняў пяткай з сыходам і прабіў у «дзявятку» вонкавым бокам ступні. Вось гэтаму касцяку трэба даваць гуляць бок аб бок пастаянна! Гэта аснова нашай сённяшняй зборнай. Тады хлопцы будуць расці і дадаваць.

Матч з камандай Косава выдатны – як па зместу, так і з пункту гледжання выніку. Так, канцоўка аказалася нервовай, але, нават прапусціўшы, не сталі нізка «садзіцца». Працягвалі нагнятаць наперадзе, не даючы суперніку разбегчыся. А колькі гадоў таму можна было пачаць гуляць вось так...

– З першых хвілін выйшаў Павел Савіцкі...

– Вось гэтая схема 4-3-3 – ці нават хутчэй 4-5-1 – з Савіцкім як атакавалым наканечнікам і дазваляла гуляць з мячом. Не біць наперад у надзеі на форварда. Такая тактыка прынесла вынік. Яшчэ раз выкажу пажаданне: трэба рабіць так, каб вось з такіх адзінкавых смелых матчаў выкрышталізоўвалася правільная філасофія нашага футбола. Мы не павінны здавольвацца роляй статыстаў, – прыводзіць словы Качура «Прэсбол».