Пётр Качура: «Траціна майго заробку ў «Шэфілдзе» сыходзіла Хвастовічу. Калі яго прыбралі з кантракту, ён тэлефанаваў мне з наездамі»
Былы нападаючы зборнай Беларусі Пётр Качура распавёў пра разборкі з экс-уладальнікам мінскага «Дынама» Яўгенам Хвастовічам пасля пераходу форварда ў «Шэфілд Юнайтэд».
– Зараз англійскі футбол пра грошы. У ім круцяцца каласальныя сродкі, і нават сярэдні футбаліст з Чэмпіёншыпа можа сабе забяспечыць нябедную старасць. А як было тады?
– Ужо тады ў першым дывізіёне былі добрыя грошы. У англічан у гэтым плане менталітэт ужо і на той момант адрозніваўся. Там малады гулец, падпісаўшы першы кантракт, імкнецца працаваць яшчэ больш старанна, каб гэтыя кантракты былі ўсё лепш і лепш. І такім чынам ён заробіць на годнае жыццё сабе і нават сваім дзецям. У нас жа футбаліст, які атрымаў першы сур'ёзны кантракт, натыкаецца на шэраг спакус, якія адцягваюць яго ад гульні. І часта паддаецца гэтым спакусам.
У цэлым, калі ты ў Беларусі вялікіх грошай не бачыў, табе даводзілася вучыцца нейкай фінансавай граматнасці. Тым рэчам, якія ведаў любы 18-гадовы англійскі футбаліст. На руках упершыню зʼяўляецца банкаўская карта і табе даводзіцца вучыцца, як захоўваць гэтыя грошы. На жаль, твая другая палова не зусім разумела, навошта гэтыя сродкі акумуляваць. Было і такое. Адразу па прыездзе ў Англію, яна проста не выходзіла з крам.
– Першы футбаліст з беларускім пашпартам у Англіі напэўна атрымліваў менш, чым мясцовыя футбалісты?
– Усё роўна гэта былі нядрэнныя грошы. Улічваючы, што ўзялі мяне з краіны, дзе іх практычна не плацілі. Але, ведаеш, як тут хітра зрабіў Яўген Хвастовіч? Пры падпісанні кантракту ён нейкім чынам зрабіў так, што практычна траціна майго заробку адыходзіла да яго. Верагодна, гэта мой недагляд, бо калі мне прапанавалі кантракт, я нават не пытаўся пра заробак і нешта падобнае. У мяне мэта была адна – гуляць на высокім узроўні.
– Як даведаліся пра гэта?
– Пасля першага сезона, які склаўся вельмі паспяхова ў індывідуальным плане, мяне прызналі гульцом года ў «Шэфілд Юнайтэд». Дырэктар клуба прапанаваў мне палепшаны кантракт. Але што яны па сутнасці зрабілі? Больш грошай не сталі плаціць, проста ў кантракце прыбралі пасрэдніка ў асобе Яўгена Яўгенавіча.
– Што адбылося пасля гэтага?
– Паступіў званок ад Хвастовіча. «Гэта што такое?» – Пачаў на мяне наязджаць бос «Дынама». Я разумею, што ў Англіі ён мне нічога не зробіць (у нас жа 90-е ў самым разгары, быў бы бліжэй, маглі рэальна як-небудзь помсціць). Жадаў, вядома, паслаць яго на тры літары, але адказаў ветліва: «Дзякуй, што адпусцілі. Я нічога вам не павінен». Пасля гэтага было яшчэ некалькі званкоў. І наезды рэальныя з пагрозамі прыехаць і «правучыць» мяне. Тады я яму адказаў больш жорстка. На гэтым і разышліся.
– І гэта нягледзячы на тое, што «Дынама» нядрэнна «атрымала» за вас на трансферным рынку. Каля мільёна долараў – нядрэнная па тых часах сума.
– Калі пісалі пра трансферы, чамусьці напісалі 850 тысяч долараў. Хаця па курсе фунта, які быў тады, Хвастовіч зарабіў прыкладна мільён.
І вось гэтая кватэра на Лабанка, у якой я жыву, таксама ад яго. Калі я толькі пераходзіў з «Дынама-93» у асноўную каманду, мне Яўген Яўгенавіч прапанаваў кантракт на тры гады. Я пагадзіўся з умовай, што атрымаю кватэру. Ён сказаў: «Добра, вось ключы. Жывіце, а потым перааформім яе на цябе». Я адказаў нешта накшталт: «Яўген Яўгенавіч, а можна так: мы спярша пераафармляем кватэру, а потым падпісваем кантракт». Ён супраціўляўся некаторы час, кватэра ж была зарэгістраваная на яго. Але хутка здаўся. Перарабілі тэхпашпарт, ён аддаў мне ключы. Пасля гэтага я гатовы быў хоць на пяць гадоў падпісваць кантракт, – распавёў Качура.
