Ягор Філіпенка: «Стадыён «Смаргоні» – гэта ж, #####, жах. Як гуляць у футбол? Цяжка знаходзіць матывацыю»

– Там, здаецца, талчкі направілі. Так, у мяне зараз шмат любімых стадыёнаў. Я ў Наваполацку даўно не гуляў. Яшчэ ў тым годзе я заязджаў у Смаргонь. Стадыён «Смаргоні» – гэта ж, ##### [блін], жах. Ну рэальна. Цяжка знаходзіць матывацыю. Не ведаю, можа, шмат хто не зразумее. Вось глядзі, калі ты прыязджаеш на гэты стадыён, ну, увогуле, вось на такія стадыёны, ну, як гуляць у футбол?

– Там такія яшчэ невялікія раздзявалачкі.

– Ды хер з імі з гэтымі распранальнямі, ну, вось менавіта сама гэтая атмасфера, гэта проста, ну, гэта жах. Не хачу там здацца пагардлівым, ну, калі ты ўвесь час там у плюс-мінус варышся ў такім, то як бы... Ну, калі ў цябе там, умоўна... У мяне тамака быў досвед гульні за зборную, дзе ты ездзіш, куча класных стадыёнаў усюды, там, у БАТЭ еўракубкі, там, яшчэ з іншымі камандамі дзесьці еўракубкі, то, скажам так, вось мне з узростам, напрыклад, вось там, у тым годзе, мне цяжка ўжо было знаходзіць матывацыю выходзіць на поле. Ты не мог паказваць свой максімум, на што ты яшчэ здольны, ну немагчыма ўжо. Гэта значыць, ты трапляючы ў гэтае асяроддзе, скажам так, ты быў так [уверсе], то ты пачынаеш вось так [апускацца]. Гэта значыць, тое ж самае, калі ты патрапіў у сераду, дзе класныя футбалісты, ты трэніруешся з класнымі футбалістамі, ты пачынаеш расці. Тут сапраўды гэтак жа, – сказаў Філіпенка.