Ігар Слесарчук: «Смаргоні» не хапае ўзроўню, каманда не адчувае небяспеку»

– Ігар Анатольевіч, першы і другі таймы, як здаецца, выдаліся зусім рознымі. Вы кантралявалі гульню, і здавалася, што вось-вось, і гол недзе будзе. У другім тайме гэтае адчуванне знікла.

– Пагаджуся з вамі. Першая прычына, як гэта ні парадаксальна, але футбалісты стаміліся. Не было дыяпазону для замен. Усё ж такі мы вельмі залежныя ад ліміту. Калі нам рабіць нейкія перастраенні, напрыклад, выпускаць наперад Сагітава, а хацелася яго выпусціць, то трэба было прыбіраць з сярэдзіны кагосьці ці крайніх абаронцаў.

Альтэрнатывы няма. Вы ведаеце, што Ліхцін выбыў на пару тыдняў. Плюс Макс Яблонскі яшчэ не набраў форму. Паспрабавалі ў Жодзіне яго выкарыстоўваць у гэтай пазіцыі, але бачна, што пакуль рана. Таму з вамі цалкам згодзен, што другі тайм, маючы перавагу, былі ўжо не такія вострыя.

– У другім тайме каманда стала дзейнічаць вельмі шмат закідамі. Гэта была ўстаноўка?

– Не, гэта не ўстаноўка. Так, калі так падыходзіць, пасля 7 тураў з 16 мячоў мы пяць прапусцілі, калі былі на мячы на чужой палове поля. І гэта праблема, гэта бяда – спрабаваць гуляць у футбол, не маючы дастатковага класа. Мы атакуем, але абаронцы ўжо абараняюцца. Гэта значыць трэба так званае сачэнне за нападаючым, каб прадухіліць хуткую контратаку.

Другое, гэта контрпрэсінг. Калі мы правільна размяшчаемся ў нападзе, то нам зручна і адразу ўступаць у контрпрэсінг, у адбор. Мы, нажаль, перамыкацца навучыліся, але ўзроўня нам пакуль на кантролі бракуе. Я гэта называю пачуццё небяспекі. Мы не адчуваем небяспекі. Таму тое, што вы кажаце ў другім тайме, улічваючы ўсе гэтыя фактары, калі футбалісты крыху прытаміўся. Таму спрабавалі выключыць рызыку.

Ну і яшчэ адзін немалаважны фактар. Калі мы гаворым пра «Дняпро». Гэтая каманда заўсёды славілася контратакуючай гульнёй. І 10 гадоў таму, і 20 гадоў таму ў іх заўсёды былі ў камандзе хуткія крайнія нападаючыя, нядрэнны цэнтральны нападаючы, які чапляецца за мяч, скідае на беглыя флангі.

Плюс у другім тайме ў іх пачалі выходзіць хлопцы ў сярэдзіну, зноў жа, афрыканец Боні, які даволі нядрэнны з мячом. Я бачыў гэта ў мінулых матчах, у якіх ён удзельнічаў, таму крыху перастрахаваліся.

– Макс Гаявой сёння згуляў на флангу атакі. Як ацэньваеце яго гульню?

– Я не скажу, што ён гуляў на флангу. Мы яго выкарыстоўвалі ілжывым крайнім паўабаронцам. У прынцыпе, ён разумее тое, што я ад яго хачу, і ён робіць гэта. Але сёння яму не хапіла свежасці. Калі памятаем, Макс у першых гульнях не ўдзельнічаў і зараз ледзь-ледзь паднаяўся. Хлопец адносна малады, але без вялікага досведу, без вялікага найгрышу, імкнецца, чуе мяне.

– Азіз згуляў на правым флангу. Задаволены яго выступленнем?

– У нашай камандзе тры леваногія абаронцы. Ацэньваць я яго не буду. Хлопец малады, ён толькі пачынае шлях у футболе, працы не пачаты край, – сказаў Слесарчук.