Віні, Джуд, Радрыга – і цяпер Мбапэ. На якое месца ў рэйтынгу атак «Рэала» XXI стагоддзя яны пацягнуць?
Трансфер француза сфармуе новы «галакцікас» у нападзе.
Цяжка ўявіць, што павінна адбыцца, каб Кіліян Мбапэ гэтым летам:
а) не пакінуў «ПСЖ»;
б) перайшоў у іншую каманду, а не ў «Рэал».
На паўтор сцэнара двухгадовай даўнасці можна смела даваць >1%, і такім чынам трансферная сага француза нарэшце блізкая да завяршэння. І тут паўстаюць наступныя пытанні – як, дзе і наколькі добра Мбапэ будзе гуляць у Мадрыдзе.
Мбапэ ў «Рэале» амаль напэўна будзе гуляць у цэнтры – побач з Вінісіусам, Белінгемам і Радрыга
Сумневы адносна пазіцыі Кіліана небеспадстаўныя, бо намінальна ён заўсёды лічыўся левым вінгерам. І менавіта тэма ўзаемадзеяння з Вінісіусам Жуніарам выклікае шмат дыскусій.
Калі вы нейкі час не сачылі за «ПСЖ» або Лігай 1, то там шмат што змянілася. Усе памятаем інсайды, маўляў, Кіліян скардзіўся, што не гуляе на родным флангу, які аддавалі Неймару, а сам выхрдзіў у цэнтры нападу, што быццам бы не зʼяўляецца для яго самым камфортным месцам. Аднак у канкрэтыку гэтая гісторыя не перарасла. Па-першае, з Неймарам і Ліянелем Месі ён заставаўся на лязо атакі (сюрпрыз, капрызы ў Парыжы ні да чаго не прывялі). Па-другое, калі абедзве ўзроставыя зоркі летам пакінулі «ПСЖ», Мбапэ не пазбавіўся ролі форварда.
Трохі лічбаў для пацвярджэння – да нядаўняга часу ў яго цягнулася серыя з 14 матчаў запар на пазіцыі цэнтральнага нападніка (да сустрэчы з «Нантам» 17 лютага). І 60 з 78 гульняў у цэлым на клубным узроўні на працягу двух сезонаў былі ў атацы па цэнтры. Дадзім сюды, што Вінісіус у «Рэале» зʼяўляецца «гульцом франшызы», і зразумеем, што вяртанне на фланг французу не свеціць.
У такім выпадку ў «сметанковых» ізноў вымалёўваецца нешта падобнае да «галакцікас» у лініі атакі – з Радрыга справа і «дзясяткай» Джудам Белінгемам.
Цікава паглядзець, чаго дасягне гэтая чацвёрка і як упіша свае імёны ў гісторыю «Рэала». Зорным напад у Мадрыдзе быў заўсёды, асабліва ў XXI стагоддзі.
Мы склалі адпаведны рэйтынг за 24-гадовы перыяд, каб параўнаць, з кім прыйдзецца «канкураваць» новай атацы Карла Анчалоці. Адзін з прыярытэтных крытэрыяў – паспяховасць у плане камандных дасягненняў, але не без увагі да індывідуальных вынікаў і іміджу.
10.
Летняя трансферная кампанія 2009-га стала першай для Фларэнціна Перэса пасля вяртання на пасаду прэзідэнта клуба. У тое акно падпісалі Крышціяну Раналду, Кака, Карыма Бензема, Хабі Алонса. Спрацавала ў доўгатэрміновай перспектыве, але не ў дэбютны сезон, калі увесь напад перайначыўся (нават у Гансала Ігуаіна была ратацыя з Бензема).
Гэтая тройка даўжэй, чым на год, не замацавалася – бразільца пачалі мучыць траўмы, Карым пасля канчаткова выцесніў Гансала. А кампанію 2009/10 «Рэал» праваліў – фінішаваў другім у Ла Лізе і не выйграў ніводнага трафея.
9.
Атака з 10-га месца, уласна, змяніла ў «Рэала» Ар'ена Рабэна, Рафаэла ван дэр Варта і Рауля. Такі лайн-ап таксама не быў даўгавечным – для нідэрландцаў гэта адзін з двух сезонаў у Мадрыдзе і адзіны ў статусе асноўных. Легендарны ж іспанец з прыходам навічкоў стаў фігурай ратацыі.
Last Dance у статусе асноўнага ў Рауля разам з Рабэнам, ван дэр Вартам і Ігуінам не атрымаўся – другое месца і вылет у 1/8 фіналу ЛЧ, але яны хаця б Суперкубак Іспаніі ўзялі.
8.
Проста зірніце на прозвішчы - Раналда, Луіш Фiгу, Зінедзін Зідан, Дэвід Бекхэм. І 8-е месца ў рэйтынгу. Спрэчна? Магчыма, але ў перыяд з 03/04-га па 05/06 «Рэал» выйграў толькі 1 (!) трафей, і тое Суперкубак, ні разу не дайшоўшы да паўфіналу ЛЧ. У кампаніі 2002/03, калі ў гэтай бандзе яшчэ не было Бекхэма, мадрыдцы ўзялі адну Ла Лігу.
Супастаўляючы выдаткаваныя рэсурсы і вынік, гэтую атаку «сметанкавых» можна апусціць і ніжэй, але яны ўсё ж доўгі час правялі ў камандзе і дарылі заўзятарам калі не тытулы, то эмоцыі і шоў. Куды ў футболе без гэтага?
7.
Стыў Макманаман, па статусе ў «Рэале» не вылучаўся – прыходзіў свабодным агентам, а ў сезоне 2000/01 набліжаўся да 30-годдзя. Аднак быў асноўным разам з Раулем і Фiгу, хай не вельмі паспяхова канвертаваў гульнявы час у выніковыя дзеянні.
Як бы там ні было, аргументам з'яўляецца вынік – чэмпіёнства і паўфінал ЛЧ, дзе «сметанковыя» саступілі «Баварыі».
6.
Гэтая чацвёрка разам з Жазэ Маўрынью насамсправе не моцна лепшая ў плане трафеяў, чым зоркі сярэдзіны нулявых: адна Ла Ліга, адзін Кубак, адзін Суперкубак.
Аднак: 1) гэта ўжо хоць нешта; 2) з Маўрынью тройчы выходзілі ў паўфінал ЛЧ.
І гэта таксама былі эмоцыі і шоў, за якія адразу плюс некалькі пазіцый у рэйтынгу: геніяльны Месут Озіл, блізкі да прайму Раналду, Анхель Ды Марыя ўжо ў сваім прайме. Таму складу і Жазэ не хапіла ўсяго крыху. Серыя пенальці з «Баварыяй» да гэтага часу перад вачыма – промахі Крышціяну і Кака, удар у космас ад Серхіа Рамаса і «Асаблівы», які за гэтым назіраў на каленях.
5.
Паміж складанымі перыядамі ў «Рэала» было два спакойных гады прынамсі на ўнутранай арэне – два запар чэмпіёнства з Капэла і Шустэрам.
У абодвух трэнераў лінія атакі пераважна складалася з пары Руд ван Ністэлрой-Рауль, калі іспанцу трэба было апускацца на фланг або пад нідэрландца ў цэнтры, а таксама з маладога Рабіньё справа і Гуці/Снэйдэра вышэй у паўабароне.
Ван Ністэлрой за гэты час настраляў 53 галы, пакуль яго не падкасілі траўмы, а Гуці аддаў 27 асістаў.
4.
Спойлер – далей ідуць гульцы, якія прыносілі «Рэалу» кубкі ЛЧ у XXI стагоддзі. Найменш характэрнай з іх, вядома, з'яўляецца каманда 2021/22, да трыумфу якой наогул прынята скептычна ставіцца праз сцэнары матчаў плэй-оф.
І па імёнах напад дакладна саступае топ-3 –Вінісіус яшчэ не быў на піку формы, як і Радрыга, які чаргаваўся справа з універсалам Федэрыка Вальвердэ. Выключэнне – Бензема, таму што той сезон падарыў яму «Залаты мяч».
3.
Адно з двух культавых трыа найбуйнейшага росквіту іспанскай Ла Лігі ў XXI стагоддзі – ВВС. Гэтая тройка заваявала для «Рэала» два ЛЧ за тры гады, узяла адно чэмпіёнства і выйграла адзін Кубак Іспаніі.
А разам з тым стала адной з самых крутых звязак у Еўропе па сумарным індывідуальным лічбах.
2.
Чарговы супярэчлівы выбар – рашэнне паставіць ніжэй атаку, якая пратрымалася разам тры гады, чым атаку, якая правяла разам усяго адзін сезон.
Найноўшая гісторыя – гэта, вядома, крута. Але пара Рауль-Фернанда Мар'ентэс, а пад імі Зыдан і Фiгу не менш легендарная. Праўда, у Ла Лізе такі зорны склад фінішаваў толькі трэцім, затое ў эфектным стылі выйграў ЛЧ. З тым жа гістарычным голам Зінедзіна ў фінале супраць «Баера».
1.
Без лішніх каментароў – адзіная тройка нападу, якая двойчы запар выйгравала для «Рэала» ЛЧ. Пасля сезона 2015/16 у Гарэта Бэйла пачаўся спад, а Зідан перайшоў на схему з ромбам і ставіў самыя розныя рэкорды.
Ролю «дзясяткі» дасталася Iска, які дзейнічаў пад дуэтам Бензема-Раналду – адзін ахвяраваў сабой дзеля партнёра, а другі гэтую ахвяру апраўдваў шалёным унёскам у вынікі каманды. У такім трыа «сметанковыя» выходзілі ў старце на фіналы ЛЧ у Кардыфе і Кіеве (калі героем па замене ўсё ж стаў Бэйл). Плюс яны маюць у актыве тытул Ла Лігі ў кампаніі 2016/17.
Аднак справядліва зазначыць, што сіла каманды Зідана была ў балансе – з не менш топавымі паўабаронай і абаронай.
***
І павінна адбыцца нешта экстраардынарнае, каб новыя зоркі «Рэала» нейкім чынам пераплюнулі найлепшую атаку ў цэлым у гісторыі клуба:
«Сметанковыя» з 1955-га да 1960-га ўзялі пяць запар Кубкаў чэмпіёнаў, але ў такім складзе ў нападзе сабраліся толькі ў адным з гэтых сезонаў. Нічога больш крутога па індывідуальнасцях і выніках з тых часоў у Мадрыдзе не было.
Фото: інфографіка Tribuna.com, D.Nakashima/AFLO
