Прызёр ЧС-2021 Алфёраў: «Па сутнасці, усе медалі – дзякуючы дзядулю. Яго ўклад у маё станаўленне большы, чым бацькоў»

Прызёр чэмпіянату свету-2021 па боксе Аляксей Алфёраў расказаў аб тым, як прыйшоў у від спорту.

– Я з гарадскога пасёлка Карэлічы, гэта каля Мірскага замка. У 2007 годзе трапіў да свайго першага трэнера Івана Уладзіміравіча Дзёмушкіна. Усё вырашыў выпадак: ішоў гуляць у футбол, але тады яшчэ не разбіраўся ў тым, што паказваюць гадзіннікі, і прыйшоў на гадзіну раней.

На стадыёне займаліся хлопцы з секцыі бокса. Я назіраў за імі, трэнер – за мной. «Давай, хлопец, паспрабуй з намі», – сказаў ён. Мне спадабалася. Ён патэлефанаваў бацькам, а яны толькі і радыя былі, што мая дзікая энергія кудысьці сыходзіла.

Іван Уладзіміравіч дамаўляўся, каб я баксіраваў з дзецьмі старэй, нават з тымі, хто быў у вялікіх вагавых катэгорыях. Нейкага фінансавання не было, і мой дзядуля Іван Іванавіч увесь час за свае грошы і на сваёй машыне вазіў мяне на спаборніцтвы, займаўся размяшчэннем. Вельмі ўдзячны яму. Ён і зараз увесь час цікавіцца, як я і што. Дзядуля ўнёс важкі ўклад у маё станаўленне, нават большы, чым бацькі. Па сутнасці, усе медалі, што я заваёўваю, дзякуючы яму.

– З першым трэнерам да гэтага часу на сувязі?

– Пастаянна. Мы маем зносіны, стэлефаноўваемся, ён заўсёды мяне падтрымлівае, кажа: «Што б ні здарылася, ты мой сын названы. Я заўсёды з табой». Калі прыязджаю ў Карэлічы, перш за ўсё іду да яго ў госці. П'ем гарбату, размаўляем.

– У Карэлічах цябе ведаюць усе?

– З большага, думаю, так. Там яшчэ і банэр з фатаграфіяй павесілі. Бацькі, вядома, ганарацца. Але зорнай хваробы ў мяне няма. Трэнер трымае ў цісках. Адчувае, калі нешта такое пачынаецца, апускае на зямлю. Кажа: «Паводзь сябе пакорліва», – распавёў Алфёраў.

Нагадаем, што Алфёраў з'яўляецца падпісантам прарэжымнага ліста.