Гулец «Дынама»-1982 Мельнікаў: «Сустракаюць Пракапенка з Масквы ў Мінску – пустое купэ. А яго проста ў вагоне-рэстаране запрасілі ў госці ў Вязьму – ён і сышоў з цягніка»

Гулец «Дынама»-1982 Валерый Мельнікаў успомніў, якім у жыцці быў паўабаронца мінчан Аляксандр Пракапенка.

– Пракапенка выдатна ведалі?

– Мы заўсёды жылі ў Стайках з Гоцманавым. Пракоп – з Пецем Васілеўскім. Той засынаў маментальна. Сярога таксама здаваўся хутка. Пасля 23 гадзін заходзіць Пракоп. Маўляў, трэба пагаварыць. Сядаў у нагах і распавядаў байкі да пяці раніцы, пакуль у мяне вочы канчаткова не заплюшчваліся. Яму было вельмі прыемна паразмаўляць. Фенаменальны чалавек. Асоба з вялікай літары.

– Але дазваляў сабе…

– Была справа. Часам прывозілі напярэдадні матчу ніякага. Адразу – на працэдуры. Лазня, трэнажоры, крос. Выходзіць на поле, забівае, аддае. Геній, адным словам.

– Кажуць, з маскоўскай Алімпіяды Пракапенка давялося чакаць доўга?

– Ён быў адзіны мянчук у зборнай СССР. Каманда, па вялікім рахунку, правалілася, прайграўшы ў паўфінале, заняла толькі трэцяе месца. Пракоп быў нам неабходны. Чэмпіянат ніхто не перапыняў. Гулялі туры праз тры дні. Звязваюцца нашы адміністратары. Усё нармальна. Цімафеевіч у алімпійскім касцюме і з медалём на шыі. Сустракаюць яго ў Мінску на вакзале. Купэ пустое... Правадніца просіць прабачэння: маўляў, заснула не заўважыла, як выйшаў. А той проста адправіўся ў вагон-рэстаран. Пазнаёміўся з нармальнымі таварышамі. Запрасілі тыя яго ў Вязьму ў госці. Ён і сышоў з цягніка. Тры дні шукалі, – успомніў Мельнікаў.