Юрый Пунтус: «Мы спыніліся ў правільным выхоўванні маладых футбалістаў»
Галоўны трэнер «Нафтана» Юрый Пунтус выказаўся пра мінулае і сучаснасць беларускага футбола.
– Чаго не хапае беларускаму футболу, каб стаць такім еўрапейскім серадняком.
– Справа ў тым што. Разумееце, як тут усё ў маім разуменні своеасабліва. Лепшы наш быў час, калі вы на міжнароднай арэне чагосьці дасягалі, калі браць у клубным футболе, то тады, было чыйсьці адзінапачатак.
Як тады БАТЭ 15 гадоў запар быў чэмпіёнам. Гэта добра, гэта можа і не вельмі добра, што іншых не было. Вось гэта быў час, калі 10 тураў пачатку праходзіла і было відаць, як укамплектавалася БАТЭ, як яны гуляюць. Усё, чэмпіёнства БАТЭ нехта адзін. Хтосьці адзін, то «Шахцёр», то «Дынама», то «Гомель», то хтосьці складаў нейкую маленькую долю канкурэнцыі і ўсё роўна потым адвальваўся, БАТЭ – чэмпіён, далей дзялілі як. Шмат матчаў прадказальных, але ўзровень вось такога БАТЭ і некаторых каманд і «Дынама», хто шумелі ў еўракубках, нават у групу траплялі, вы гэта памятаеце.
Сёння ў еўракубкі падобна вельмі цяжка камусьці патрапіць, але з-за таго, што фінансавы бок зраўнаваўся, адпаведна, і магчымасць лепшых згубілася, цяжка за гэтыя фінансы прыцягнуць топавых футбалістаў. І самы галоўны момант страты, што не ў зборнай бліскае вынік, і на кубках, гэта звяно маладых футбалістаў. Мы на нейкай стадыі спыніліся правільна іх выхоўваць.
Мне пашанцавала, я быў трэнерам моладзевай зборнай трох скліканняў. І пасля мяне яшчэ Юра Кулянец з Жорой Кандрацьевым час нейкі немалы 86-ы год, 88-ы ў нас хлопцы-выхаванцы гэтых гадоў была вельмі магутная каманда, якая і на Алімпіяду патрапіла. Усё, мы лепшыя, такі час быў. Гэта асобная тэма, чаму яны так імкнуліся і ў нас была магчымасць лепшых заўсёды мець у БАТЭ.
Як цяпер памятаю, у 80-м годзе быў лепшы Кутузаў, ён быў у БАТЭ, у 82-м быў Слава Грыгараў. І ўвогуле іх шмат было, хто канкурэнтны. У сваёй моладзевай зборнай у мяне былі моманты, калі ў мяне з шасці нападнікаў трэба было абраць дваіх. Я гуляў тады ў схему 4-4-2. Ледзянёў, Кутузаў, Булыга, Глеб. І на кожнае месца проста вочы разбягаліся. Так мы тады і гулялі, ганялі гэтую Еўропу. Мы на роўных з усімі гулялі. І з Італіяй, і з Германіяй. Дзесьці па нейкіх прычынах не шанцавала, дзесьці нашыя памылкі былі, таму што па патэнцыяле кожны з гэтых трох зборных павінен быў быць у фінальнай частцы чэмпіянату Еўропы. Але здарылася, што толькі адна. І тая, павінна была заваяваць месца ў англійскай Алімпіядзе, але таксама ледзь не пашанцавала, – сказаў Пунтус.
