Жураў пра сыход з «Дняпра»: «Пра свае праблемы нікому не расказваю. Паколькі ў тым коле зносін нікому не давяраю»
Экс-галкіпер «Дняпра» (Д2) Уладзімір Жураў пасля сыходу з клуба распавёў аб тым, як дабіўся павышэння зарплаты перад падпісаннем кантракта зімой.
Нагадаем, раней трэнер каманды Сяргей Кузьмініч расказаў аб тым, што варатара знайшлі п'яным на летняй тэрасе ўстановы пасля таго, як ён прапусціў некалькі трэніровак і матч з віцебскай камандай. Трэнер таксама расказаў, што Жураў адлічаны з каманды.
– З 7 ліпеня знаходжуся ў Маскве. У мяне тут і сябры, і маці працуе. Прыехаў сюды разрадзіцца і заадно папрацаваць ледзь-ледзь. Адысці ад усіх гэтых спраў футбольных.
Ці застануся ў футболе, пакуль не ведаю. Я зараз наогул ад усяго гэтага абстрагаваўся. Пасля Магілёва футбола сапраўды не жадаецца.
Дык вось, прачынаюся я неяк раней будзільніка і гляджу – мая фотка ў інтэрнэце. Ну, думаю, мусіць, навіны пайшлі нейкія вясёлыя. Аказваецца, адзін чалавек на праўду пакрыўдзіўся, прычым прыстойна.
Казіміравіч тады расказаў, што я не выйшаў на працу. Але гэта было не проста так.
Тут трэба ўвогуле ўсё раскласці па палічках. Напрыклад, наконт таго, што я нібы пацаноў паслаў. Ці што мне грошы ледзь не са сваёй кішэні плацілі. Або што ледзь не пад сталом ляжаў. Усё насамрэч не так.
Хаця ўвогуле, я, вядома, сам вінаваты. Але да гэтага былі перадумовы.
Я пра свае праблемы наогул нікому не расказваю. Паколькі ў тым коле зносін нікому не давяраю. І ніколі на свае праблемы не скардзіўся.
Для пачатку трэба вярнуцца ў зіму. Тады я напісаў заяву аб звальненьні з «Дняпра» з 3 студзеня і з'ехаў у Маскву. А пад Новы год даведаўся, што ў камандзе памяняўся трэнер - і што Герашчанка хоча сустрэцца і пагаварыць.
Я для сябе ўсё ўжо вырашыў. Прыехаў у Магілёў якраз 3 студзеня, каб забраць працоўную кніжку. А тут пачаліся размовы аб тым, што трэба застацца ў камандзе і дапамагчы. Мяне зацікавіла, што з прыходам новага трэнера ў «Дняпры», можа, што-небудзь памяняецца ў лепшы бок. Таму што перад гэтым быў правальны сезон у вышэйшай лізе, дзе мы былі, як кажуць, хлопчыкамі для біцця.
Вось і паспадзяваўся на змены, хаця на гэтыя граблі ўжо станавіўся, і неаднаразова. Увогуле, пагаварыў з трэнерам, які растлумачыў, чаго хоча, а чаго – не. Я яму: «Застануся, калі мне паднімуць асабістыя ўмовы кантракта». Герашчанка: «Ідзі да таварыша Радзькова».
Ён тады быў старшынём клуба. А ў мяне з ім старыя рахункі - з мінулага года. У канцы 2021-га з гэтай пасады прыбралі Калачова, а замест яго стаў працаваць якраз Радзькоў. І нас кінулі на грошы – не аддалі заробак за лістапад. Калі я падпісваў кантракт ужо з Радзьковым, ён сказаў: «Я вам, хлопцы, усё вярну». І мінулым летам у мяне здарылася з ім заруба. Бо чалавек абяцаў кожны месяц: «Я аддам, я аддам, я аддам, я аддам». Але нічога не аддаваў. Тады я сарваўся і вельмі моцна з ім палаяўся.
А тут мне Герашчанка кажа ісці да яго і абмяркоўваць заробак. Але я з Радзьковым пасля ўсяго здарэння проста не мог ніяк размаўляць. Я яму: «Мне трэба, умоўна кажучы, два рублі». А ён: «Не, я табе магу даць рубель дзевяноста». То бок, расцэнкі былі такія, што я павінен быў з ім гандлявацца і ледзь не ўпрошваць. А справа была, груба кажучы, аднаго рубля. Прасіў, каб паднялі ўмовы зусім ненашмат.
Але ніяк з Радзьковым не дамовіўся і сышоў, нічога не падпісваючы. З ім потым размаўляў Герашчанка. Яму, як я зразумеў, магчыма, далі нейкія рычагі кіравання ў плане фінансаў – нешта прадушыць, неяк паўплываць. У выніку са мной дамовіліся. А было сказана, што ён ледзь не са сваёй кішэні грошы мне гатовы быў даплочваць. Але гэта не так, – сказаў Жураў.
