Пётр Качура: «У Англіі першае, што кінулася ў вочы – вялікі кантраст ва ўзроўні жыцця. Брытанія жыла ў дастатку. Чаго не скажаш пра Беларусь»

Былы нападаючы зборнай Беларусі Пётр Качура расказаў, што яго здзівіла ў Англіі пасля пераходу ў «Шэфілд Юнайтэд» у 1996 годзе.

– Што вас, беларуса, у першую чаргу здзівіла на туманным Альбіёне?

– Гэта быў 96-ы год і першае, што мне кінулася ў вочы – гэта вялікі кантраст ва ўзроўні жыцця англічан і беларусаў. Брытанія жыла ў дастатку. Чаго не скажаш пра нашу краіну ў тыя гады.

– Здзіўлялі нейкія цудоўныя звычкі англічан?

– Да прыезду на востраў часта чуў словазлучэнне «чапурыстыя англічане». Ехаў, думаючы, што тут усе сумныя і сур'ёзныя. А яны, наадварот, аказаліся вельмі вясёлымі. У кожным пабе ці рэстаране ніколі не сумна.

– А курʼёзы?

– І без іх не абыходзілася. Большасць звязана з аўтамабілямі. У Брытаніі ж левабаковы рух. У нас, калі пераходзіш дарогу, першае правіла: паглядзі налева, потым – направа. Тамака наадварот. І былі сітуацыі, калі глядзеў не туды, пачынаў рух, а аўто ледзь не збівае з ног. Добра, што ў іх ужо ў 90-я была сфарміравана культура кіравання і пешаходаў брытанцы прапускалі. Гэта моцна кідалася ў вочы і, можа, ратавала ад непрыемных наступстваў.

Я, дарэчы, правы атрымаў менавіта ў Брытаніі. Прычым здаў з першага разу. Тэорыю, праўда, здаў з іншай дапамогай. Я англійскую мову яшчэ слаба ведаў і здаваў з перакладчыкам. А гэты таварыш разоў пяць правальваў іспыт па тэорыі. Таму і правілы вывучыў на выдатна. І вось сядзім мы ўдваіх і даішнік брытанскі. Мы кожнае пытанне абмяркоўваем на рускай, дзесьці ён мне падказвае, а чалавек, які кантралюе, не разумее ніводнага нашага слова.

– А калі вярталіся ў Беларусь, не цягнула на левы бок?

– Не, тут уключалася нейкая генетычная памяць, – сказаў Качура.