Захар Волкаў: «Дыскваліфікацыя – гэта самы жахлівы час для мяне. Дзякуй БАТЭ, што падтрымалі»
Абаронца Захар Волкаў распавёў пра свае адчуванні падчас адхілення ад футбола з-за ўдзелу ў дамоўных матчах.
– Для мяне гэтыя паўтара гады (на самай справе дыскваліфікацыя доўжылася трохі больш за год, з 6 жніўня 2020 па 23 верасня 2021 – Tribuna.com) – проста быў самы жудасны час. Магло быць і горш. Добра, што так усё склалася ўмоўна. Маглі не прам пасадзіць, а адхіліць ад футбола зусім. Гэта ўрок для мяне, які падзатыльніка жорсткага даў. І прыклад для маладых футбалістаў.
І тое, што дзіця нарадзілася ў гэты час, гэта таксама добры плюс дало. Усю ўвагу надаваў сям'і. Бо так адзін трэніруешся, глядзіш, як каманда рыхтуецца. Калі глядзіш з трыбуны на ўсю гэтую атмасферу, на эмоцыі, па ўсім гэтым вельмі сумуеш. Быў такі бардак у галаве, але самае галоўнае, што родныя і блізкія былі. Жонка за гэтыя паўтара года больш за ўсё нацярпелася майго гэтага ныцця.
– А за што ты жыў гэты час?
– Вядома, былі назапашванні нейкія. Але і БАТЭ мне ўсяго толькі на 30% заробак урэзалі. БАТЭ, можна сказаць, падтрымалі ў той момант мяне. Дзякуй вялікі, не кожны клуб так бы зрабіў. Хто-небудзь іншы б: па ўзаемнай згодзе, штраф і дадому. Можа быць, калі б я быў ноўнэймам, то так бы і было.
– А як ты форму падтрымліваў?
– Трэніраваўся з камандай. Гульні нельга было гуляць. Дадаткова яшчэ трэніраваўся. Тупа паўтара гады трэніровак.
– Крыўдна?
– Ну ў гэтай сітуацыі як бы я вінаваты, крыўдзіцца на кагосьці няправільна. Ёсць футбалісты, якія з-за траўмы яшчэ больш прапускаюць, – сказаў Волкаў.
