Ігар Кавалевіч: «Я ў футболе да гэтага часу не разабраўся, затое разбіраюся ў людзях – толькі яны вырашаюць»

– Я не схільны ні да якой моды. На такія пытанні ў мяне ёсць прынцыповы адказ: усё вырашаюць людзі. І не важна, адкуль яны – з захаду ці з усходу. Я заўсёды верыў у хлопцаў, з якімі працую. А разважаць пра філасофію можна доўга. Для мяне найлепшая тая, якая была сфармуляваная ў Савецкім Саюзе. А калі канкрэтна, мая філасофія – філасофія Валерыя Лабаноўскага, які стварыў сістэму разумення гульні, а потым гэтую сістэму заходнія футбольныя спецыялісты перайначылі на свой лад. І зараз нам яе выкладаюць. А навошта? Калі яно ўсё тут, побач. А далей можна казаць што заўгодна.

– Вы ўвесь час хваліце свой трэнерскі штаб. Вядома, што караля робіць світа. Гэта ваш выпадак?

– Для мяне заўсёды важна аддаць належнае сваім памочнікам. Калі я выйграваў два Кубкі, мае асістэнты былі вышэй за мяне. Падчас цырымоніі закрыцця сезона сказаў, што я толькі вінцік ў нашым механізме. Так і ёсць. Трэба даваць годную адзнаку працы тых людзей, якія цябе атачаюць. А ты проста ходзіш паблізу.

Калі я быў у Англіі і меў зносіны з Жазэ Мурынью, заўважыў, што ён вельмі просты чалавек. Гэта на публіцы трэба ўмець прыгожа казаць. Але калі ты хочаш укласці душу, схіліць да сябе чалавека, то павінен казаць усё, як ёсць. Бо побач з табой людзі, з якімі трэба быць сумленным. Тады і яны будуць такімі ж сумленнымі ў адносінах да цябе. Вось на такім даверы і будуецца рэзультат. Можа, я нейкім чынам сам сваё атачэнне зрабіў такім. Але ж гэта таксама свайго роду мастацтва. І калі нешта выйграеш, гэта, вядома, не ёсць лаўры галоўнага трэнера. Гэта лаўры тых людзей, якія былі побач з ім, дапамагалі, накіроўвалі, раілі.

Самае галоўнае – не падманваць сябе. Бо ўсё вырашаюць толькі людзі. І калі мне расказваюць пра ўсякія верхнія ці ніжнія блокі, як і куды на блоку можна заехаць, я не разумею, пра што ідзе гаворка. Пра іх гавораць тыя, каму трэба паказаць кіраўнікам, што яны разбіраюцца ў футболе. Дык я ў ім да гэтага часу не разабраўся. Затое я разбіраюся ў людзях! Толькі яны рашаюць.

Наставяць спецыялісты кучу фішак і даюць трэніроўку. Добра, давайце, але давайце і рэзультат. Мы ў «Нафтане» і моладзевай зборнай працавалі практычна без іх. Бо ў нас у распараджэнні былі футбалісты. Зразумела, што трэніровачны працэс ніхто не адмяняў. Але на чале павінны быць выканаўцы, – сказаў Кавалевіч.