Андрэй Кудравец: «З шасці гадоў гуляў у нападзе, затым ад безвыходнасці трэнер паставіў у браму»
Беларускі брамнік Андрэй Кудравец распавёў пра першыя крокі ў футболе.
– Так было 12 гадоў – з 2006-га да 2018-га, калі клуб пастаянна выйграваў залатыя медалі. Барысаў сапраўды стаў вельмі папулярным горадам, таму што БАТЭ выступаў у еўракубках і абыгрываў топ-клубы. Цяпер гэтыя адчуванні пайшлі на спад, клуб ужо пяць гадоў не выйграваў чэмпіянат, але БАТЭ застаецца брэндам.
– Матчы Лігі чэмпіёнаў – самы яркі ўспамін дзяцінства?
– Безумоўна. Калі з «Ювентусам» з Недведам і Дэль П'ера двойчы ўнічыю гулялі, мне было ўсяго пяць гадоў, гэтага не памятаю, але сустрэчы з «Баварыяй», «Барселонай», «Арсеналам», «Чэлсі» – гэта незабыўна. Уражанні – проста космас! Для Беларусі неверагодная падзея, быў дзікі ажыятаж.
– На стадыён ішоў як заўзятар з шалікам і крычалкамі або з партнёрамі як гулец школы?
– Як звычайны заўзятар, падтрымліваў на ўсю моц. З-за патрабаванняў па стадыёне матчы Лігі чэмпіёнаў праводзіліся ў Мінску, мы туды ездзілі з бацькам. А кваліфікацыя гулялася ў Барысаве, тады здаралася і мячы падаваць.
– У дзіцячай школе адразу стаў брамнікам?
– Няма. Я пачаў займацца з шасці гадоў, гуляў у нападзе. А калі было восем-дзевяць, то трэнер ставіў мяне ў браму ад безвыходнасці. Галкіперы не прыходзілі па нейкіх прычынах, а я па габарытах падыходзіў – ужо тады высокім быў. І паціху стаў брамнікам канчаткова, – сказаў Кудравец.
