Спецыяліст пра тое, як змяніліся хакеісты ў Беларусі: «Хлопцы зразумелі, што хакей – гэта сацыяльны ліфт: можна прабіцца высока, зарабіць вялікія грошы»
Спецыяліст, які працуе ў беларускім хакеі, расказаў пра маладых хакеістаў краіны і метады іх выхавання.
Нагадаем, Tribuna.com публікуе каментары спікераў, якія знаходзяцца ў Беларусі, ананімна для іх бяспекі.
– Што дадатнага вы можаце адзначыць у сучасным беларускім хакеі?
– Моладзь, пра якую ўжо казалі. Усё-такі растуць маладыя хакеісты, з'яўляюцца добрыя хлопцы. Плюс няможна не адзначыць вяртанне «Дынама-Шынніка» у МХЛ.
Памятаю, раней чыноўнікі кідаліся з крайнасці ў крайнасці: то патрэбна здабываць вынік, а таму набіраліся ў каманду пераросткі - і мы, па сутнасці, былі з самым старэйшым ростарам у лізе. За кошт гэтага залазілі ў плэй-оф, што называлася поспехам. Але пра развіццё беларускага хакея тады зусім не гаварылася, таму што за «Дынама-Шыннік» гулялі ў тым ліку тыя, хто ў маладзёжную зборную не праходзіў па ўзросту. Ці іншая крайнасць – заявілі самы малады склад у лізе з мэтай нацягваць гульцоў, даваць ім практыку. А ў выніку калектыў улятаў усім запар, усталёўваў антырэкорды. Глядзець на гэта было проста смешна.
А ў гэтым годзе атрымалася набраць нядрэнны ростар: па верхняй узроставай мяжы хлопцаў практычна няма, плюс няма і занадта маладых. Калі зірнуць на ўсіх удзельнікаў МХЛ, то «Дынама-Шыннік» на 19-м месцы сярод 37 калектываў па ўзросту. Сярэдні ўзрост – 18,7 гадоў.
– Удзел у МХЛ – добрая магчымасць для развіцця маладых гульцоў?
– Плюс у тым, што беларусы могуць гуляць з расійскімі аднагодкамі, якія сапраўды моцныя, будзем адкрытымі. І ўсё гэта дазваляе нашым хлопцам расці. Але былі і супернікі вяртання ў МХЛ. Маўляў, гэта лішнія выдаткі, пералёты і гэтак далей. Лепш гэты час і грошы выдаткаваць на працу ў краіне. Але ўсё ж было вырашана заявіцца ў МХЛ. Мне здаецца, гэта правільнае рашэнне. Па-першае гэта адна з нешматлікіх магчымасцяў для маладых гульцоў паказаць сябе без чэмпіянатаў свету. А скаўты, нават паўночнаамерыканскія, за лігай сочаць.
Ды і «Дынама-Шыннік» у мяне выклікае прыемнае ўражанне. Ёсць надзея, што гульцы працягнуць развівацца, вырастуць у хакеістаў міжнароднага ўзроўня.
– У беларускім хакеі стала больш маладых талентаў?
– Так, і гэта немагчыма адмаўляць.
– За кошт чаго?
– Трэнеры і функцыянеры пачалі працаваць з моладдзю, ужываць сучасныя практыкі, навучаць трэнераў. Былі створаны метадычныя ўказанні для трэнерскіх кадраў, якія працуюць у розных гарадах. Прытым метадычкі адпавядаюць сучасным тэндэнцыям. Плюс па краіне ездзяць спецыяльныя метадычныя групы, якія навучаюць трэнераў. У працу па выхаванні моладзі ўключыліся дыетолагі, нейкія іншыя спецыялісты.
– Каго з маладых можаце вылучыць?
– Жлобінскі выхаванец Арцём Леўшуноў. Ён цяпер гуляе ў Паўночнай Амерыцы, у USHL. Калі працягне прагрэсаваць, то, упэўнены, трапіць нават у першы раўнд драфта НХЛ. Паглядзім, канечне, але я чакаю ад яго прыгожую гісторыю.
– Гэта стала магчыма ў тым ліку дзякуючы таму, што ў Беларусі ўсё-такі памянялі падыход да выхавання маладых гульцоў?
– Так. Па-першае, змяніўся падыход да спартсменаў, з імі праводзяць шмат індывідуальных заняткаў, нават ёсць спецыяльныя трэнеры, якія сочаць за катаннем, за тэхнічнымі нюансамі. І, калі патрэбна, карэктуюць пэўныя моманты. Па-другое, з'явіліся ў маладзёжным хакеі псіхолагі, якія працуюць з гульцамі. Гэта таксама дае пэўны вынік. То бок у падрыхтоўку моладзі прыўнесены сучасныя тэндэнцыі. Ды і не будзем адмаўляць, самі хакеісты змяніліся. У якім плане? Хлопцы бачаць і разумеюць, чаго хочуць дамагчыся ў жыцці, у спорце. Не проста закідваюць баул і ідуць на трэніроўку, а пасля яе адпачываюць ці займаюцца сваімі справамі. Не. Сочаць за харчаваннем, могуць дадаткова схадзіць у трэнажорную залу, за свой рахунак ці за кошт бацькоў летам ездзяць у кэмпы. Людзі зразумелі, што хакей – гэта ў тым ліку сацыяльны ліфт. Можна прабіцца высока, зарабіць вялікія грошы. Таму гульцы і аруць, у тым ліку самастойна, – сказаў спецыяліст.
