Павел Майсевіч: «Я не прапускаў у КХЛ 242 хвіліны, але ў мяне дагэтуль няма ніводнага паўнавартаснага «сухара»

Беларускі брамнік СКА Павел Майсевіч распавёў пра выступ за піцерскую каманду.

– У матчах супраць «Куньлуня» і «Барыса» вы прапусцілі па адной шайбе. Кожны які сарваўся «сухар» вас злуе?

– Гэта, безумоўна, крыўдна. Я не прапускаў у КХЛ 242 хвіліны, але ў мяне дагэтуль няма ніводнага паўнавартаснага «сухара». Галоўнае, што ў матчах з «Куньлунем» і «Барысам» выйгравала каманда.

– Некалькі разоў пасля вашага выхаду на лёд гульня СКА кардынальна змянялася, і каманда пераломвала ход сустрэчы. Брамнік адчувае, калі ўсяляе ў палявых упэўненасць?

– Часцей за ўсё трэнерскі штаб мяняе брамнікаў для таго, каб страсянуць каманду. Калі яна пачынае гуляць больш упэўнена, значыць гэта дапамагае.

– Як вы ставіцеся да памылак калег, улічваючы, што іх няўдачы могуць прывесці да вашага выхаду на лёд?

– Усе людзі памыляюцца, я – не выключэнне. Калі хтосьці з брамнікаў памыліцца і мне скажуць выходзіць, я проста павінен буду гуляць, не думаючы пра нешта іншае.

– «Сухая» серыя сядзела ў галаве падчас першых матчаў у КХЛ?

– Вядома, калі я не прапускаў у КХЛ ужо больш за 200 хвілін, задумваўся – што са мной не так? Чаму мне так шанцуе? На гэтую тэму жартавалі хлопцы і трэнерскі штаб, але стараўся моцна не думаць пра гэта. Разумеў, што калі-небудзь мне ўсё ж такі заб'юць у КХЛ.

– Прапушчаная шайба неяк на вас паўплывала?

– Думаю, не. Пасля прапушчанай шайбы ў матчы з «Віцязем» я прыехаў на лаўку падчас адкладзенага штрафу і сказаў Юрыю Віктаравічу, што прапускаць у КХЛ, аказваецца, непрыемна. З іншага боку, я выдыхнуў, бо зразумеў, што нарэшце спыняцца размовы пра тое, што»беларускі брамнік творыць нешта неверагоднае«. Мне даверылі наступныя два матчы, у якіх, нягледзячы на паразы, ацэньваю сваю гульню нармальна.

– Пасля гэтых паражэнняў у пачатку 2024 года вы згулялі ў студзені толькі адзін раз. Няўдалы матч можа вырашыць далейшыя перспектывы брамніка?

– У СКА вельмі цяжкая канкурэнцыя. Тут шмат таленавітых брамнікаў, якія заслугоўваюць гуляць у аснове. У студзені здарылася так, як здарылася, не трымаю ні на каго за гэта крыўду. Я разумеў, што ў камандзе ёсць дасведчаны Мікіта Серабракоў, яму ніколі не шкада саступіць месца ў браме.

– Падчас «сухой» серыі да вас павялічвалася цікавасць з боку СМІ. Трапляліся на вочы хвалебныя артыкулы?

– Вядома, было прыемна такое пра сябе пачытаць.

– Што трэба рабіць маладому гульцу, каб падобны поспех не закружыў галаву?

– Калі ўжо прачытаў пра сябе так шмат прыемнасцяў, значыць трэба працягваць старанна працаваць, каб пісалі яшчэ больш падобных слоў.

– Падчас «сухой» серыі задумваліся, што можаце пазмагацца і за месца першага нумара ў СКА?

– Цяпер Мікіта Серабракоў адназначна першы нумар каманды. Гэта лідар брамавы лініі, ён шмат чаму вучыць маладых гульцоў і дапамагае нам разам з Юрыем Віктаравічам. Мне застаецца толькі працаваць і не адставаць ад яго.

– Але пры гэтым у перспектыве вы бачыце сябе першым нумарам СКА?

– Вядома, заўсёды хочацца быць першым брамнікам, тым больш у такім клубе, як СКА. Буду працаваць над гэтым, – сказаў Майсевіч.