Міхась Ботнікаў: «У Іране на цэнтральнай трыбуне сядзяць толькі мужчыны, а жанчыны – з тарцоў»

Старшыня федэрацыі пляжнага футбола Беларусі Міхаіл Ботнікаў расказаў аб зборы каманды ў Іране.

– Ці вялікая была цікавасць гледачоў да таварыскіх матчаў з боку мясцовых балельшчыкаў?

– На стадыёне, дзе мы гулялі, трыбуны невялікія, але амаль усе месцы былі занятыя.

Дарэчы, у Іране запаўненне арэны своеасаблівае: на цэнтральнай трыбуне сядзяць толькі мужчыны, а жанчыны – з тарцоў. Заўзелі шумна: барабаны, дудкі.

Што абавязкова трэба адзначыць: у першую чаргу падтрымлівалі, натуральна, сваю каманду, але не абдзялялі ўвагай і нас. Пасля матчу абавязкова віталі беларускіх футбалістаў, было шмат ахвотных сфатаграфавацца з імі. Канешне ж, нікому ў гэтым не адмаўлялі.

– Магчыма, для нашай дэлегацыі падрыхтавалі нейкую культурную праграму?

– Яе складана было б правесці, зыходзячы са шчыльнасці нашага рабочага графіка. Пасля гульняў самі гулялі па горадзе, любаваліся мясцовымі славутасцямі. Зазіралі ў крамачкі, наведвалі рынак – было цікава адчуць усходні антураж.

– Бэндэр-Абас – горад прыбярэжны. У Персідскім заліве выкупаліся?

– Так, горад знаходзіцца ў паўднёвай частцы краіны, дзе мяжуюць Персідскі і Аманскі залівы. Па дарозе на трэніроўкі праязджалі міма пляжа, але не купаліся.

Вольнага часу асабліва не было. Ды і не сказаў бы, што вада выглядала такой ужо чыстай. Вырашылі не рызыкаваць.

– На час вашага збору прыйшлося палітычнае абвастрэнне паміж Іранам і Іракам, якое суправаджалася ракетнымі ўдарамі. Адчулі напружанне ў горадзе?

– Усё было спакойна. Ніяк не адчувалася, каб у горадзе з'явілася больш вайскоўцаў ці нешта яшчэ. Жыццё па-ранейшаму кіпела, нічога не спынялася, транспарт хадзіў, гандаль не перарываўся.

Так, з навін даведаліся пра тое, што адбылося. Але гэта адбылося ў іншай правінцыі. Так, спачатку краіны адклікалі сваіх дыпламатаў, а потым дамовіліся, што вяртаюць іх. Гэта значыць канфлікт урэгулявалі, – сказаў Ботнікаў.