Сныціна пра гульню ў «Лондан Лаянс»: «Пакуль мучаюся. Не знаходжу паразумення з камандай. Часам грашу: бяру мяч, нікому не аддаю і спрабую вырашыць усё сама»

Беларуская баскетбалістка Кацярына Сныціна падзялілася ў інтэрв'ю «Зеркалу», як у яе ідуць справы ў «Лондан Лаянс», за які яна гуляе ў гэтым сезоне.

– Пакуль мучаюся. Не знаходжу паразумення з камандай, выбіваюся з агульнага рытму. Ніяк не магу злавіць сваю гульню, кідок. Кожнае набранае ачко даецца з вялікай працай. Магу забіць з дзевяці метраў, а затым прамазаць з-пад пярсцёнка. Унутраны дысбаланс. Не ведаю, з чым гэта звязана.

– Што рабіць?

– Па маім асабістым досведзе – важна не зацыклівацца. Выдыхаю – і працягваю рабіць сваю справу. Я шутар. Не буду задумвацца, ці кідаць, калі перад гэтым двойчы прамахнулася. Веру ў сябе. Хаця так было не заўсёды. Гадоў да 25 баялася зрабіць памылку. Лічыла, што мусіць гуляць ідэальна. Калі ж прамахнуся - гэта канец свету. Не хачу нічога дрэннага сказаць пра Андрэя Ваўлева (галоўны трэнер жаночай каманды «Менск». – Tribuna.com.), але ў «Гарызонце», дзе я пачынала, ён будаваў працу на крыку, страху. Відаць, такое было бачанне трэнера, як выціскаць максімум з гульцоў. Мне яно давала больш пакут, чым радасці.

Потым гэта не адзін год адбівалася на кар'еры, хоць я ў 17 гадоў з'ехала ў Францыю і бачыла перад вачамі шмат прыкладаў, калі легіянеры, тыя ж амерыканкі, не хваляваліся пры промахах. Трэніроўкі і гульні з замежнікамі, кнігі па псіхалогіі дапамаглі і мне прыйсці да таго, што не трэба затлумляцца. Гучыць тупа, так? Зразумець у 25 гадоў, што промахі ў баскетболе - частка гульні. Але я расла з іншымі ўстаноўкамі.

– Як знайсці баланс паміж каманднай гульнёй і асабістай статыстыкай, якая напэўна становіцца закладам кантракту на наступны сезон?

– Я не магу ўзяць мяч і абгуляць усю каманду. Мая праца – зрабіць тры-чатыры крокі пасля заслоны, атрымаць мяч і кінуць. У мяне былі такія сезоны, калі выступала з класнымі разыгрываючымі – рухалася ў нападзе па мінімуму. Чым лепш я гуляла ў камандны баскетбол, тым была больш паспяхова. А зараз так, мучаюся. Часам грашу: бяру мяч, нікому не аддаю і спрабую вырашыць усё сама. Калі прайграем і нешта не працуе, то станаўлюся больш эгаістычнай на пляцоўцы, – распавяла Сныціна.