Хадасевіч аб Кандрацьеве: «Думаю, ён застаўся ў мінулым. Яму да гэтага часу цяжка выходзіць у публічную прастору, таму што там вельмі шмат крытыкі»

Журналіст Мікалай Хадасевіч падзяліўся меркаваннем аб феномене галоўнага трэнера зборнай Беларусі Георгія Кандрацьева.

– Вы спытаеце, хто вінаваты. Георгій Кандрацьеў, калі зборная прайграе і ён павінен браць усю віну на сябе? Не ведаю, ці бярэ ён віну на сябе.

Гэта такі захапляльны кейс. Займальны ў двукоссі. Значэнне ўсяго беларускага футбола, канкрэтна Георгія Кандрацьева, які зараз са зборнай Беларусі прайграў 0:5, які будзе гуляць з Румыніяй, які аднойчы, у 2014-м, паслаў усіх куды далей і сказаў па-прароцку пра тое, што нічога ў зборнай ніколі не атрымаецца . Пасля гэтага нават на ролю адміністратара, мусіць, не вяртаюцца.

Але на дадзены момант ён з'яўляецца галоўным трэнерам. Гаворыць рэдка. Канешне, ён павінен адказваць за вынік, як і любы трэнер адказвае за вынік клуба ці зборнай.

Але тут трэба разумець вось што: мне падаецца, Георгій Кандрацьеў застаўся ў мінулым. У мінулым не з пункту гледжання ведаў - я не ведаю, якія ў яго яны. Ва ўсіх каментарах, інтэрв'ю ён кажа дастаткова простыя рэчы. Ён нічым не чапляе з пункта гледжання трэнера.

Я думаю, ён застаўся ў мінулым з пункту гледжання ментальнасці.

Каб вы разумелі: людзі, якія гулялі ў СССР, былі безумоўна добрыя. Бо быў культ трэнера, культ футбаліста і культ футбола. Гэты культ максімальна эксплуатаваўся тымі, хто ўдзельнічаў у гульнях. Перамагалі, вядома. Многія не перамагалі, а проста гулялі ў чэмпіянаце СССР і таксама былі суперзначнымі персонамі.

А што потым змянілася? Змянілася тое, што прыйшоў іншы час. Стала зразумела, асабліва ў рыначнай эканоміцы, што ніякага культу няма. Футбаліст такі ж працоўны, такі ж артыст, які павінен зарабляць, прыносіць весялосць. Як і трэнер, такі ж вялікі менеджар, які павінен збіраць каманду, якая дае вынік. А калі выніку няма, то ўсё гэта стратнае прадпрыемства, якое нікому не цікавае.

З гэтым цяжка расстацца. Георгій Кандрацьеў не расстаецца і ніколі не расставаўся. І яму да гэтага часу цяжка выходзіць у публічную прастору, таму што там вельмі шмат крытыкі, ціску. Я сутыкаўся з гэтым, кажу без злосці, проста цікавы сам феномен, – сказаў Хадасевіч.